inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.804):

Schaduwland

We wonen in een schaduwland
waarvoor geen taal of tint bestaat
het witbleke zuigt er hartstochtelijk
de kleuren van kindergezichten
terwijl een molen stil en star
de uren naar de einder waait

Alle dagen zijn daar deuren
naar eindeloze wegen die
zonder bestemming voort waggelen
op weg van eergisteren naar
de welvingen van 't onaantastbare

Struikelend over gebalsemde lijken
scheppen we een ondraaglijke
lichtheid over teloorgang en dood
we reiken naar ontoegankelijk licht
laten rusten en onbesproken
wat niet zonder woorden kan.

Schrijver: Kees Keizer, 19 februari 2010


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 230

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Pama
Datum:
19 februari 2010
Email:
pebmartenshome.nl
Heel mooi beschouwend gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)