Alle inzendingen over natuur

Opwekking In het licht van de ondergaande zon zitten nog slechts kraaien, zwart als de nacht zich te laven aan de resten op wacht. Wat leven moet brengen in vruchtenpitten ligt op de kale grond, verdort en sterft. Een bliksemstraal in de verte kerft het avondlicht in delen, nadat een wolk, zich bevrijdend van deze dodelijke dolk, de zon…

Hoogstambrigade treurt om winstjagend dempen van oergenenpoel. Via via volgt tip over halfdode perelaar in aanstonds te decimeren bogaard. Entmes in weitas spoeden broeders pomologen op vroege zondagochtend richting Achterhoek, treffen Zoete Brederode aan, decennia verloren gewaand. Kloofhanden tasten eerbiedig de eens majestueuze stam,…

Welk pad ik zal kiezen zal bewandelen, lopen? Is het een pad ongebaand... geplaveid... misschien? Of is 't mul zand en keien versperd door bomen? die kriskras over het pad zijn gevallen? bij storm geveld goed, ik ben geen held maar heb wel ballen.... Het gebaande pad hou ik voor gezien ik zag het eindpunt... in m'n dromen…

Niet de dood of de gladiolen, maar een plek in een bed tussen de violen, in een kleurschakering van een schoonheid onovertroffen in het natuurlijk zijn. Geen pijn te voelen door die symbiose van die zelfgekozen rustplaats die mijn wangen doet blozen; van een groot geluk tussen die kleurenwonderen zo klein.…

De ochtend De ochtend ontwaakt, ontluisterend stil. Regendruppels vallen lichtelijk geruisloos, naar beneden. De zon, ver achter het wolkendek. Verstild ontwaakt de natuur. Vogels hoor je cirkelend in de lucht fluiten. Nieuwe impulsen, momenten mag je tot je nemen. Neem de dag zoals die komen gaat.…

ik wil ze hier niet heb hen mijn tanden laten zien in de scherpe kammen van het gebergte ze doen snakken naar adem op hete glooiingen vol klein gesteente waar hitte de fata morgana laat zinderen zuurstof lijkt uit de lucht gebrand die verschroeiend raspt door longen zonder verkoeling direct bij de hand dit is ons land al…

Vindt de bij haar weg in het woud van kelken, naar de nectar die zij zoekt?…

De zee is een glinsterend schaakbord met meeuwen en boten als pionnen van een wind, een wind als een kind. Wolken en golven zijn hier één en dirigeren het ritme weer en heen, dobberend over het sop in het rond onder de schijnwerper van de zon. Schaakmat sta ik van ontzette bewondering.…

Mag ik de zomerrozen begroeten die her en der in de plantsoenen teken zijn van mijn vijfenzestig jaren en het wisselende feeërieke licht op mijn muren Het licht en de rozen begroet ik met tranen om het afscheid, zo nabij om de liefde, zo groot en oneindig die ik droeg voor wat mij gegeven was.....…

Waar zijn de mussen gebleven? Merels roodborstjes de pimpel en de koolmees en her en der wat vinkjes en al het ander kleine vogelgrut laat zich zien of horen zo ondertussen heel even bedenk ik misschien zitten ze ergens over in de put of hebben ze zich misschien in slaap laten sussen en liggen ergens verscholen in verborgen holen in niets…

Wit hing en stil de dauw over de weiden. – Onwereldlijk, onwezenlijk, een schim, Stond, hoog, in ’t west wit licht boven de kim. – Niets werk’lijks was er meer, niets dan wij beiden. En op die heuvel, op die bank van ons, Boven de dauw, zaten we als op een eiland; En ’t wit doorschijnend licht, het witte weiland Leek stilte; en de stilte was…

Op een vroege morgen wandelde ik langs de Noordzee, dichtbij de vloedlijn. Een peddelsurfer kwam rustig voorbij. De zon gaf haar licht en opwaartse warmte. Het leek erop dat het een stralende dag zou worden. Toch had de zon moeite, om zich, door het wolkendek heen te prikken. Het was stil, er waren enkele mensen. Slechts de golven…

Kom erbij zei de bij; De koningin tegen haar lakeien. Bijzonder is, dat wij met onze honing de mens kunnen verblijden. Alle werkbijen en hun koningin richten menig raat met hun honing in. Weersgesteldheid kent de mens, maar ook de bij tijdens zijn honingzoet vermeien. De natuur kent onze wens. Zal ons onder veel gezoem koninklijk met zijn honing…

zij witten pril groen met oranje hart groeien cirkels in groepjes tot bloemenpracht pas als het gras de hoogte in schiet rijp zaad de maaier naderen ziet dan wordt wit met oranje hart mijn madelief…

Nevelslierten langs de bomen Geur van vergeten dagen Zaad van verloren bloemen Het verre zoemen van een bij Fluister, ruis en wapper Door de populieren die mij laten slapen Voor het bidden van de valk De nesten in jouw haar En het zout op mijn lippen En breng mij De dromen van de vogels De muziek van de bomen De woorden van de wijzen…

Oneindig is de zee met al zijn capriolen. De voetstappen die ik achterliet langs de kustlijn werden al snel weggevaagd. Door de kabbelende golven, die altijd onberekenbaar zijn. Gelukkig bracht zonsopkomst feeërieke beelden. Een zeiljacht kwam wel heel dichtbij en zorgde voor wat opschudding. Gelukkig werd zij door de deining van de…

de rots en jij kameraden in status bewegingloos en vrij samen een eiland in het woelige water van aflandig tij het was jouw plek waar de wereld verging terwijl jij droomde jij kende het stromen keek ook niet om wist wat er zou komen jullie contact was een plastische relatie gingen er samen voor waren een baken in zee waar…

Als de zon opkomt boven de zee, is het een mirakel, hoe zij langzaam haar licht laat weerspiegelen in de zee. Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

Heeft u het graf van mereld gezien ? Die is gisteren plots overleden. Hij speelde een spel met de kat van de buur ach wat heeft dat beestje geleden. Een kat is een jager dat weet elk kind er valt hem niet veel te verwijten al heb ik toch liever dat hij zachtjes spint dan een merelborst open te rijten. De nachten in mei zijn mild voor de…

Ode aan de bomen. Ode aan het bos. De longen zullen schonen. Ze zullen zuurstof inzuigen op het mos. Ode aan de bomen. Ode aan de groene levensbron. Zuurstof voor stikstof zal ons goed bekomen als de bosreuzen levenskracht produceren onder de zon.…

Uitgelaten zucht ze Een landende luchtballon De straatlichten omringen Het nachtelijk weiland Een kuisheidsgordel Waarvan dichters De sleutel bezitten. Mistige gedachten Verlaten de avondstond…

Leer mij ze toch herkennen niet alleen aan hun zang aan hun hemels geluid waarmee ze mijn gemoed al zo lang verwennen ik wil ze graag nog beter kennen want je ziet ze meestal niet die grandioze kleine bengeltjes leer mij hun innerlijk herkennen daar zo weggekropen in bos struik en riet wie kan mij een blik op hun verlichte zieltjes gunnen…

Het is Lente Het is Lente! Zonnestralen in het gras Eendjes zwemmen in de plas Kuikentjes er achteraan Moeder maakt voorop ruim baan Het is Lente Het is Lente! Paardebloemen overal Niet alleen bij paard en stal Gele bloemen in de weiden Om de mensen te verblijden Het is Lente Het is Lente! Zonnetje aan blauwe lucht…

met fluwelen achtergrond varen de boten af op een zee van melk de vissershaven ligt gesloopt onder de netten tussen twee vangsten in de zee heeft het strand schoongemaakt met schelpen versierd met zeewier soms wandelt er een mens kort de zee in en wil er drinken als een vis -------------------…

Ik kijk in het lover, elk blad is een droom, wat kan ik dromen! Licht en donker, dicht en door mekaar, een Byzantijnse mozaïek. De bladeren dansen het ritueel en de wind preekt bekering. Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig. Vol eerbied pluk ik maretak, elk blad is een droom, wat kan ik dromen!…

Bij arme herders uit valleien, Elk kiemend jaar opnieuw, verscheen Met zoemen van de eerste bijen, Een meisje, schoon en ongemeen. Zij was niet in hun land geboren, En geen die wist vanwaar zij kwam, Gezwind ging toch haar spoor verloren, Zodra het meisje afscheid nam. Bezieling gaf zij alle leven, Waarmee zij ieders hart verkreeg…

ik zag ze allemaal passeren in condens rond het stoffelijk element hebben zij zich gedrapeerd soms herkenbaar als mens zij vormen naast elkaar de grens tussen vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal…

De tweede Meidag, bloesemslingers bloeien de koepel hemelsblauw, pa merel zingt een wolk danst langs de zon, de Lente springt te voorschijn: kleuren knallen, sappen vloeien Alleen de Mens is nauwelijks te vermurwen: Zó expressief? Zó vrij? Ik zou niet durven..…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt, zich…

Onweerachtig en benauwd, de lucht is somber, de zee dreigend. Het water is geen spiegel meer. Het wordt uitgedaagd door de wind. De regen doet er nog druppels bij waardoor het tij met veel gedonder zijn weg vindt in de grote plas. Als een uiteenspattende fontein, vliegt het water zonder aarzelen de lucht in, om dan spartelend weer te…