Alle inzendingen over tijd

met de haast van hen die de trein nog willen halen met de vermoeidheid van oude gedichten-schrijvers met een naar coma riekende slaap van iemand die zich tegoed deed aan alcoholische versnaperingen met de berusting van hen die op hoge leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden zo zal het gaan je betrapt jezelf op onrust en weet maar…

enkel de winterzon die naar binnen sijpelt de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter en wat langer duren laat alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit ene verstillend moment dat ook mij omhult zo roerloos omvat terwijl mijn pen op…

De boer van vroeger hoorde in aardkluiten zachte stemmen zingen vol geheime raad: "Moge ons kleine volk elke dageraad opnieuw vriendschap met jouw arbeid sluiten." Toen avondnevel de dag kwam besluiten, dacht de landman: "De einder vergaat, krijgt langzaamaan een dreigend tovergelaat... Naar vertrouwde gloed achter keukenruiten!" Haardvuurgeknetter…

Tussen avond en ochtend ontwaken, slaapdronken in de badkamer verzeilen en jezelf verlaten wanneer je klaterend pist. Door het raam knuffelen nevelen van opkomende slierten mist. Het zijn krullende knevels onaanraakbare verwaseming van een droom die nooit meer op je wacht. Tussen avond en ochtend veradem je nacht.…

Ik heb de dag van heden doorgebracht zoals hij voor een oude vrouw kan wezen: wat gewerkt, wat gewandeld, wat gelezen, en over vele dingen nagedacht. En verder heb ik met schaamte erkend dat ik te snel naar de pen heb gegrepen: had ik mijn oordeel wat fijner geslepen, ik had mijn medemensen niet gekrenkt. Nu is na de avond de nacht gekomen…

We leven langs de kalender waarop de jongste dag ontbreekt we koesteren de graven waarin dromen en innige liefdes rusten marmeren platen scheiden ons van de onbereikbare hereniging we zoeken tevergeefs de hemel op aarde en weigeren te sterven wentelen ons tussen de dozen van onbereikbaar omzien eindeloos verkleumd verpozen wachtend…

Langs het snijvlak van naamloos land en een onbegrensde zee, loop ik over korrelig zand met het ritme van de golven mee. Waterrijke ruigte, weelderig behept, tijdloos doch tijdig van aard. Mijn weemoed, zoals de zee die schept is hier een terloopse gedachte waard. Eeuwig gedurig lijkt de bekoring van verleden en vooruitgeschoven tijd.…

dit jaar begint met overbekende én onnaspeurbare vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal? Ze kunnen ook een stil verdriet genezen, het verlies met woorden wat je niet wilt accepteren, wat je zo nu en dan telkens weer moet herlezen, of dat uur morgen komen zal?…

De oude tijd verglijdt in nieuwe tijden en zal deze naam slechts tot in vergetelheid dragen Oude, gemiste kansen verdwijnen in een mist van jaren Nieuwe idealen en hoopvolle gedachten dienen zich aan: maar heeft straks iemand nog iets van ze gehoord? Of werden zij reeds in de kiem gesmoord? Nieuw wordt ook weer oud, je zult het…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

(haiku) Verpulverd karton in de straat: dat oude jaar is nu heus verknald.…

Tijdloos ben je, genadeloos in alles wat je raakt. Alles gaat aan jou voorbij, ongrijpbaar voor wat bestaat. Toch krijg ik je door, niet eeuwig is jou bestaan. Maar de wijzers van de klok, ontdekken mij aan mijn gaan. Je gezicht lijkt op een lach, boordevol met leven. Op wie lijk je toch, dat is mij niet om het even. Licht overwint…

Zoek de stilte tussen gedachten Laat de wereld even wachten Ervaar de verandering in het beeld van de tijd Voel dat je door het "nu" wordt geleid…

- Zie mij niet aan, ik ben zó oud geworden! - 't Is heimwee, heimwee dat u kwelt, 't Is heimwee naar uw jeugd en ge snelt De drempel over om uw verdriet Te vergeten, maar 't leed vergeet u niet. Het volgt u, volgt u op ál uw schreden En het klaagt met de stem van een arrem kind En ge ziet uzelv' weer, als lang geleden, Met bloemen drie…

Tijd, een illusie in ons bestaan, door mensheid nodig bevonden, om gebeurtenissen af te wegen, van een komen en ook een gaan. In dromen, kan de ziel vrij zijn, los van die blokkerende tijd, reizen naar de vele gebieden, verborgen in 't onderbewustzijn. Wensen komen feilloos in beeld, in hoe kleurrijk het leven wel is, tot de grauw, grijze…

Zoals veel dagen in December schraal en verbleekt metalen geluid door de kruinen opeen gedreven koperen staken gekraste karakters in de ogen van blinde passanten door dit gestaalde woud waagt geen wind zich kilte klimt langzaam in mijn winterkraag ik slaap in huiveringen wacht op de mist van het vergeten ik scheur mijn mantel in niet…

Als vissen happend naar lucht als wandelaars snakkend naar water als christenen verlangend naar 'hun Heer' Zo verlang ik naar JANUARI Nog even voelen nog even woelen nog even slapen nog even afzien decembergevoel voelt als decembergewoel!…

Dat Sint, gemijterd, in scharlaken pak, Met paard en knecht hoog over daken rijdt, Geloven alle kindren; zij zijn blijd' En zoet als hij maar diep tast in de zak. Maar dat nog 'n oudre dan de Bisschop schrijdt Over ons hoofd heen, rustloos, nimmer zwak, Geregeld tredend als 't gerikketak Van 'n pendule, is voor groten 'n zekerheid. Die dat gestaag…

Alles vervliegt, melancholie is wat goden hebben geplant in het hart van eenieder wie gegeven is nevelig verstand. Dwazen die dolen door jaren aan een ander bestemd, iemand die dood is, de dagen varen kleurloos en ongewis van land. In volheid van vergane tijd, wens ik te verpulveren maan en zon, te grijpen en uit nijd te doven, ster.…

bij de molen zonder wieken komt ineens de vraag is het onvoltooid verleden tijd of een kwestie van verval vooralsnog blijft het gissen doch molens moeten draaien malen en kreunen onder fikse wind een molenaar moet in de weer zijn met zeilen touwen en ander gereedschap geluk is een draaiende molen met wieken die dromen meenemen naar…

Besluitloosheid is een tijddief - aan niets houdt hij vast Uitstel is zijn voornaamste medeplichtige - vreugdeloos en zonder lach.…

het water dat aan de lippen staat in de mond stroomt als dorst lust aan leven en liefde geeft en verdrinkt in een moment elk nu toen en dra vervliegt in de zucht naar wat zal overblijven als alles eindelijk voorbij en zonder meer is weggeschreven…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat…

dansen onder de maan, de tijden zijn snel voorbijgegaan. we waren nog jong jeugdig en vrij. maar die tijden zijn al jaren voorbij. dansen onder de maan, de sterren die komen en gaan. ooit zal ons leven kapot gaan, worden wij van elkaar gescheiden en zal een van ons stoppen met lijden. de tijden, de tijden zijn veranderd. niets…

We waren jong als veulens onze staarten nog verschroeid zo pril in Januari half doof van knallend vuurwerk ruiste schemerig de rivier onder ons het verdronken gras de oevers in een eenzame kleur de trage stroom een slagader in het lichaam van het lage land waar stilstand tegen stroming vecht aan de waterbomen de toverballen met de kleuren…

Vanmorgen om een uur of negen maakte de professor zijn bevindingen bekend het was uit hele nauwgezette metingen gebleken: er is alleen maar dit moment.…

Twee levenslijnen snijden elkaar middendoor De ene is van het verleden de andere de toekomst Hun snijpunt is het heden, het nu Is de toekomst al bepaald of vastgelegd in de sterren De toekomst bestaat op dat moment nog niet. We kunnen dromen er over praten misschien wat positieve invloed in die richting duwen Toekomst is onzeker…

Hoewel al jaren van de aardbodem verdwenen, kwam ik hem vannacht tegen. Hij wuifde van ver in het licht van een ster. Ik wilde hem een knuffel geven. Met hem mijn jeugd herbeleven. Zijn eeuwige glimlach en zijn stem horen alles inhalen wat wij hadden verloren. Ik wilde hem vertellen wat de toekomst mij had gebracht. Of hij het zelf had…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeeld avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen van…