Alle inzendingen over emoties

de liefde van mijn leven zij heeft mij pijn gedaan zij heeft mijn hart gebroken om mij daarna te verlaten de liefde van mijn leven kun je het niet zien ik wil haar terug breng haar terug neem haar niet van me weg want jij en niemand weet wat zij voor mij betekent de liefde van mijn leven zij heeft mij alles gegeven wat voor mij…

Tien jaar beleefde ik donkerte Geliefden wilden helpen Vrienden stonden klaar Om de gapende wond te stelpen Natuurlijk Het lag voor het oprapen Maar het voelde kwaadaardig Met mijn gesloten geest Ik ontwaar nu weer een geest Niet als een spook uit het verleden Nee, een die mij over de drempel tilt Ik betreed een schone ruimte Niet als leeg…

liefhebben en vechten beschuldigen en verenigen ik kan me niet voorstellen dat jij verdwenen bent de vreugde en de chaos de demonen ook die ons maken wie wij zijn ik zou verdwalen als je mij verliet jij sloot jezelf op lag daar op de grond toen ik de deur openbrak je naar binnen trok ook om je hartslag te voelen je moet het gehoord…

Toen ik jong was heb ik veel gezien, gehoord, gedacht, verwoord en wat me dat allemaal gebracht heeft weet ik niet. Nu ik ouder ben heb ik geleerd veel te relativeren. Is dat nodig, beter? Wie is een allesweter? Nederigheid moet ik nog leren, humus worden zonder woorden, zonder te zien, te voelen soms maar dicht bij moeder aarde. In…

Bewegen om te rusten. Mijn blik zaait hoop in de voren van lucht. De avond gaat liggen op de matras van de dag. Wat brengt de nacht?!…

0 voorjaarszee, de hyacinthe, Dit strand, het zuidlijk warm getinte, Hier moesten Griekse vrouwen gaan, Diepzingende op de cimbels slaan, En roepen of het kindje kwam, Druifpurper op een brandingskam, Herboren Dionysos, Die lente brengt naar Argos. Zij wisten, wachtend voor het water,…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

Oude bomen verbergen hun stille geheimen tussen de wortels zolang hun takken nieuw leven brengen Langzaam loop ik langs waterrijk landschap waar traag de zon de horizon verwarmt tot de beklemming langzaam weer loslaat ogen gewend raken aan het heldere licht ik voel een zucht slaak een kreet er is weer leven…

het was als vuur wij voelden het alleen de warmte ging ons voorbij er waren geen vlammen wel ongekende emoties niet op een rij maar in chaotische werveling waarbij de een snel de ander verving om gaten te vullen die alles zouden onthullen het was stilte die joeg door ons bestaan het steeds laten gaan van niet te raken zaken…

soms dromen de stenen in het licht van zichzelf soms staan zij gestapeld als muur om een stad soms liggen zij als gevelde vogels op het land in het landschap vol constructie gaan de paden van de nacht hun donkere gang vallen hemel en aarde samen in hun schaduw soms verhardt het water tot zwarte rots tegen…

De nacht slaapt in de dag rekt zich uit het licht ontwaakt en lacht ons vriendelijk toe. Nog schuilt de zon in haar wolkenbed nevels langs de horizon terwijl moeder aard haar eerstelingen baart in zachte kleur over velden spreidt knop uit blad ontsprongen bij zacht geluid van vibrerende tongen.…

De lange achtermiddagen aan boord Waarin de zon op vale golven gloort, Tussen de wolken uit, of door een lek In 't hemeldak licht droop op 't gore dek. De lege achtermiddagen aan boord Waarin de zon, door een gesloten poort, Tussen de spleet in 't saaien kooigordijn Op een portret valt als een streep karmijn. Dra wordt de lucht…

Soms blijft de liefde aan iets haken een land, leuk iemand, vergezicht, je kind, uit zicht soms wil je dat 't los maar dan plots, ontdek je dat niet diegene, dat land, die stad, vallei maar 't jouw eigen vuur en schat van binnen is Dus ook al denk je 't is ver en op een afstand zij... in jou, in dit geval in mij is alles ook weer heel…

gebroken glazen waar moet ik uit drinken vazen in scherven bloemen vallen uiteen wat ooit ons rotsvast bij elkaar hield blijkt niet te lijmen is breekbaar als steen harten wenen rode tranen vullen de leegte stollen op gras madeliefjes een pijnlijk beseffen dat over is wat tussen ons was…

De beelden trekken voorbij Ik zie taferelen die mij verlaten hadden mooie zingende beelden uitspattingen van liefde uitingen van genegenheid ik dacht, ik heb geen recht maar nu is er het voorrecht Het zien van haar geeft me de beelden terug Samenhang en vervulling is wat ik zie door haar zicht…

De tedere bezetting neemt plaats in mijn hoofd Een bezetting klink fout Maar deze wensen we allemaal Mijn hoofd leger dan het glas na de overwinning Zij vult het met heerlijk ontsporende gedachten De lethargie wordt daad Mijn vrouwen zal ik niet meer vervangen door een liefde van vergelijkbare statuur Maar door haar verschijning veranderde…

In de stilte van de avond voor het afscheid van het licht zie ik nog langs lange lanen jouw silhouet stil verdwijnen uit zicht je schouders wat gebogen je blik op de horizon gericht zacht hoor ik schuifelende voeten door het mulle stoffige zand denk aan handen alsof ze zoekend vragen naar een vriendschapsband een stem die vraagt om waarheid…

onbegrijpelijk zulk nieuws het onoverkomelijke het ongenadige als een voldongen feit ook al leeft niemand met zo’n vonnis nu is het moment daar eindigheid heeft een datum gekregen al wat rest is jou te omarmen met onze liefde…

Dode vriend, je leeft in mijn gedachten ik hoor je stem ik voel jouw aanwezigheid dat geeft mij kracht jouw dood was hard ik denk aan jouw zacht ik zie je in mijn gedachten kristalhelder voor me staan je zegt het is goed de dood is enkel het niet meer stromen van het bloed het niet meer kloppen van het hart waar ik nu ben beland dat weet…

Heb vandaag gewandeld Door een dag van mijn leven Een dag verder van het verleden Nog weinig stappen In de toekomst Een gedacht aan ’t zijn Enige meters door ’t leven Wandelend in vergane illusies Een idylle uit verleden Die een glimlach vormt in ’t heden.…

Vlinders vliegen vrij bestemming onbekend zoals mijn ziel zijn reis onderneemt ik weet niet waarheen vlinders zijn vrij mijn ziel zit geketend aan mij de reis ongekend bestemming onbekend.…

Stemmen waar we van hielden en koesterden als een ideaal, van hen die nu dood zijn, en van die ander zonder wie wij verder leven. Soms als we dromen spreken zij tot ons, soms hoort de geest hen, verzonken in diepe gedachten. En met die klanken keert dan even de poëzie weer van het eerste lied dat we leerden - als muziek in…

Vandaag was weer zo’n dag de zon greep mij bij m’n kladden schudde me door elkaar mijn zintuigen volledig open wat ik op zo’n echt fraaie lentedag met blijdschap verwelkomen mag Het was weer eentje zoals we vorig jaar soms ook hadden M’n hart wordt opgewarmd mijn levenslust krijgt een boost het leven wordt weer volop omarmd breng uit…

Ik ben een EHBP’er, in vol ornaat voor je denkt wat bedoel je nou zeg ik eventjes waar het op slaat het gaat om haar en hem, misschien wel jou? Een EHBO’er ; doet het bij ongevallen nare bloederige zaken en wat dies meer zij ik ben het bij de andere dingen dus bloed komt er bij mij niet bij! Vandaar die P, dat leg ik even uit die staat…

Voor mij is angst een ziekte daardoor ben ik nergens bang voor maar wel bijna overal ziek van ----------- Uit: 'De Allesvrezer', 1997.…

Kom broeder, snijd het riet In ongelijke pijpen, Dat fluks tot vrolijk lied Uw vruchtloos zuchten rijpe. Dit riet had oók zijn tijd Van wenen over waatren, Nu zij 't aaneengerijd, Dat wíjsjes daaruit klaatren. Vrees niet met juichgefluit Uw zwijgend leed te ontwijden; Het valt tóch eens ten buit Aan ’t alverwinnend blijde. Heeft…

ik heb je op een stoel voor het voetlicht gezet zonder tekst alleen je ogen presenteren open boek je lichaamstaal is de standaard die jouw aanwezigheid dragen moet in het bedrijf dat ik de voorstelling noem jij bent en blijft mimisch schouwen ik dans en zing grap en grol in gefixeerd zijn door alleen mijn eigen ding toch voelt…

Ik ben een zoetekauw Dus waarom zou ik Zuckerberg mijden Ik reageer op dreiging niet zo gauw En wil mij vrij aan mijn hobby wijden Geheimen heb ik praktisch niet Ik heb echt niets te verbergen En dat iedereen mijn ponem op FB ziet Zal geen sikkepit van mijn privacy vergen Wat doen er veel mensen geheimzinnig En angstvallig over hun privacy…

enkel nog het onkruid wieden om de bloemen te vinden verborgen in knoppen in talrijke kleuren duizelig worden van nieuwe lentegeuren een musje rond een steen wat vlinders er omheen beiden vleugels van vrijheid om weg te kunnen vliegen wil je met me zwijgen woorden zijn te groot een glimlach is genoeg om de twijfel te dragen…

De sporen van bevroren voetstappen , zij van boven zien en vertolken ze. Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen doornen en rozen in tal van geuren nachten zijn vol glazen kommen, naast scholen vissen van vele kleuren. Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht…