Netgedichten

netgedicht (nr. 69.160):

DAT ECHTE GEDICHT

dat echte gedicht maakt je niets wijs
het geeft zichzelf met liefde prijs
als ik mijn ervaren blik op jouw ogen richt

dat echte gedicht lees ik
‘s nachts kijkend naar de volle maan
en ik het getoonde zonder woord begrijp
en ten diepste kan verstaan

je ziet haar in de wuivende wind
‘t is echt waar in de meest eerlijke
ontwapenende lach van een zorgeloos kind

je ziet haar zittend op een bankje
een oude oma en bent geneigd
er naar toe te lopen en te zeggen
u bent dat echte gedicht dank je

je ziet de bloemen bezocht worden
door vlinder hommel of bij
ze lijken je te zeggen kijk eens kijk nou dan
dat echte gedicht lees het – dat zijn wij

dat echte gedicht – je ervaart haar
rondom als je goed met al je gevoel kijkt
het is die trilling dat licht die gevoelige snaar
die jou en mij ons beider hart bereikt

de echte gedichten die mij het meest bekoorden
zullen zij zijn die voor altijd ongeschreven blijven
zij die niet te vangen zijn met de mooiste woorden
gevormd door het echte leven