Alle inzendingen over algemeen

morgen gaat het huis tegen de vlakte lijken bomen berooid, op slag hun staketsels gerooid komt herinnering in de wurggreep van kaalheid geraakt althans het fundament van het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp ontaardt aarde in ontgronding morgen is het te laat gedaan er is nu geen tijd meer om foto’s te vergelen of oude…

een vrolijk nootje botste tegen een verdrietig deuntje kon niet begrijpen hoe het kon gebeuren zo'n triestig melodietje was niets voor hem wat kon hij doen om het deuntje op te fleuren wie weet misschien een Weense wals hij nam het deuntje bij haar noten samen walsen op de notenbalk niet te vlug wist ze te vertellen dat draaien is…

ik volg de sporen in denkbeeldige sneeuw of zijn het mijn stappen, doch onbetreden wat ik onthouden moest, ben ik ook al vergeten want wat ik wist, is te lang geleden ik heb blinde muren opgetrokken om kilte te weren die schuurt als zand ik hou mezelf een universum voor parallel, en ik sta aan de andere kant ik luister naar mijn adem die…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

Als er iemand is die ik hartstochtelijk haat dan is het de dichter met zijn zwets gepraat Hoe hij moeiteloos in de alledaagse dingen een magische wereld ziet om emotievol te bezingen Dan voel ik me zo dom omdat ik niet voel het "zijn" van pakweg een kikker in zijn stomme poel En in zijn liefde altijd blank en schoon een eeuwigdurend…

de buurvrouw kwam achterom binnen de jonge vrouw zuchtte maar de vrouw was oud dus toonde ze haar respect ze luisterde naar haar verhalen over mensen in de buurt kletspraatjes waren het altijd negatief ze antwoordde nauwelijks en buurvrouw begreep nors stond ze op om triomfantelijk te zeggen dat ze nog een bakkie ging doen –elders…

hij zou haar er ergens een verlaten straat een rotonde een parkeerkelder er ergens uit lazeren en draaide elegant met twee lange vingers aan het leren stuur zij zweeg verbeten moe van woede zat van donderpreek dan laat hij zijn hand verzachten en in haar nek rusten, een elegante hand, haar lieve man hij neemt haar hand, troost,…

oude avond ik herken je van lang geleden struisvogels in `t zand zover kijk je deze waanzin is ons beide vergeven dit spel kent wegen geen dageraad de morgen in regen de boulevard liep je af niks gevonden niets verloren zo valt je pet beetje maf zo raast het voorbij geen ander woord kan een mens vinden voor een computerspel…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

muisstil komen stemmen de cirkel binnen geslopen van de man en de vrouw die chillen in zomerloomte geen bod op hun bloed niet op hun blauwe kont signorita van de nacht, seigneur van de morgenstond timbre parlevinkt langs drift en hart, het is als vier mei acht uur in de avond, alleen een merel zingt zacht…

Voorzichtig gelaten naarmate je door de tijd wordt ingehaald, hecht je steeds minder aan de data waardoor je leven word bepaald. Het ene jaar is als een ander in een haast tijdloos ritueel, je kijkt wat vaker naar elkander en neemt aan elk verleden deel. Je blik is soms van grote dingen in deze wereld afgewend, omdat je in het meest geringe…

Ik dans met jou de kamer rond onze voetstappen ritmisch over het parket de muziek brengt ons in hoger sferen en toch blijven we op de grond stopt de muziek dan kijken we elkaar nog lachend aan even kenden we geen tijd en zagen een andere werkelijkheid.…

Mijn broek spant Ik voel de rand Snijden in mijn zij De stoel is warm Tegen mijn arm Ach wat verveel ik mij Mijn haar kriebelt De stoel wiebelt Mijn handen in mijn schoot Ik heb het te heet En hetgeen ik meed Ik ben nu helemaal rood Ik kijk maar rond Met een droge mond En hoe lang ik ook wacht Het maakt echt niet uit Want al…

desillusies groeien meters hoog - als klimop het zijn wanen van je geest 't is niet echt, je prent 't je in je fantasie gaat tekeer als een beest je beleeft een soort passieve vorm van wat een psychiater een psychose noemt alleen is deze wel schadeloos of heb je dat ook al verbloemd? ja, 't is maar een fantasie en je loopt ervan over…

Hoe ik ook zoek om te omschrijven wat nog niet in woorden is gevat, het moet voorgoed verborgen blijven, als wie dan ook het niet zelf bezat. Maar welk gedicht is dan bij machte, dat geldt voor nu maar ook voor toen dat je na dagen tot bijna nachten schrijven,ook ieder recht kan doen? Ik wil hier wel voor mijzelf spreken omdat ik nu pas…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

ik draag mijn eigen schoenen die (bij) mij passen mijn eigen laarsjes die mijn voeten heerlijk omsluiten ik kijk niet naar wat anderen doen…die tijd ontbreekt me heb mijn eigen geliefden een eigen leven en weet je? ik heb mijn eigen spiegel en ben blij met wat ik zie niets mis mee.…

Wie zegt? dat wat men ziet geldt als de regels alles vastgelegd als stalagmiet jouw waarheid in niet de mijne omdat alles ondergronds beweegt als mijnwerkers in donker verlichte mijnen waar karretjes rijden over smalle rails dit is verzonnen zoiets als een fairytale.…

je neus volgt liederen waar de hazen hun rug verliezen de wind van voor of achter je kiezen het slot sloot zichzelf en na elf is het twaalf uur zeven goede jaren haren achtergelaten stof tot praten met niet het urinoir waar pissebedden wonen geen kroon toch hofnar waar vrienden sterven ver bij mij vandaan…

zet geen punt in een zin maar een punt achter oorlog een nieuw begin nu nog persoonlijk zie je liever mensen feesten dan elkaar afslachten als beesten a en o e loop vooruit wij lopen mee wat bier en paardenworst nog even en in de ochtend vorst en natte lippen aan je mond morgen weer vroeg op o was 't maar vrede maar het geduld…

Ik leef in een steen de steen is blauw ik leef daar alleen het is een hemelse kleur maak je geen zorgen om mij zo zonder raam of deur ik leef lekker alleen en zie de sterren op de blauwe steen.…

Bij de mooie stad Enkhuizen ja daar pal achter de dijk ligt een schitterend museum en dat museum is zo rijk Ja zo rijk van het verleden de Zuiderzee die was nog zout kerels waren toen van ijzer en de boten nog van hout In dat schitterend museum waan je je in vroeger tijd daar kun je kloeten door de grachten en werkt een echte keukenmeid…

In de tijd van Willem, Wimpie en Coen was er in De Kuip nog veel te doen. Een voorzet hier, een voorzet daar, En ja hoor, Ove stond altijd klaar. Met IJzeren Rinus en Theo de Tank, om de Kromme maar niet te vergeten, ging, welke tactiek ik ook bedenk, de bal in het netje, moet je weten. Maar nu sluit ik verdrietig mijn ogen, elke club lijkt…

boven op de oude zolderkamer vond je gisteren uit negentienachtenzestig een oude krant voetbaluitslagen en de wereld stond in brand morgen sla je de ochtendkrant open en wat blijkt we worden nog steeds keihard voorgelogen…

één van vijf met één van vier stemmen spanning giert door je lijf geheim koord laat zich niet temmen het grote septiem akkoord niet overmatig en de regen tikken door ongestoord het zangkoor bezingt het leven de deuren tussen twee tonen laat kaarsen branden zelfs nog bij bevroren lonen en hoe moet het dan nog maar medereiziger blijf…

zoveel mensen kom ik tegen enkelen raken soms mijn hand zomaar onverwachts delen ze warmte geven een glimlach op een moeilijke dag bewust of onbewust is er een woord of juist een ogenblik van stil begrijpen dat er soms een ongenode schaduw ligt zwarte kringen die het licht omringen zoveel mensen kom ik tegen onder een zonnedak…

Je doet maar wat je leeft je leven en loopt over een onbevlekt pad het heeft een reden een ieder volgt zijn eigen weg en maakt zo zijn eigen verleden.…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant. De wind…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut,…

de tijd moet nog vloeien langs ontelbare korrels nog wringen langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart vooraleer…