Alle inzendingen over verdriet

zelfs het licht vluchtte weg uit de donkere kamers van het huis zonder spiegels waar het lachen verging alleen de schaduw van wat was, is blijven hangen en echoot het verleden tegen oude muren maar aan de kim klimt ongezien de Zon het huisje tegemoet…

de stilte zegt niks, hij zwijgt ik zit hier en kijk naar mezelf in de spiegel en verrast zag ik dat de stilte aandacht nodig had de stilte wilde zich verstoppen achter een stoel maar toen ik hem achter de stoel wilde weghalen zag ik zijn woede en verdiet toen ik nog een keer in de spiegel keek was het niet de stilte maar ik die de stilte…

Ik ben nu 18 jaartjes ouder dan eerst. Ik heb begrepen dat je het alcohol drinken compleet beheerst. Dat je boven een café woont, helemaal alleen. Je denkt dat er mensen om je geven maar nee dat doet er geen. Ik heb nooit geweten wat je toen dacht. De dag dat je me niet meer thuis bracht. Volgens iedereen was je erg stoer... Maar echt pa mij…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

Ik zie jouw foto, stop met ademen. Ik lees je eerdere mails, het doet me verbazen. Elke keer weer, als het even stil is. Geen geluid, niemand om mij heen. Dan denk ik aan je woorden. Kijk naar een foto waarop je lacht. Mijn hart dat het uitschreeuwt. Ik voel me zo alleen! Niemand heeft mij verlaten. Als het even stil is voel ik de kracht,…

telkens als mijn tranen vloeien vries ik ze in en vorm figuren van ijs zelfs de warmte van mijn adem tracht ik te verstenen om daarna alles te stapelen tot een standbeeld van bevroren water en koudgebakken zand met hamer en beitel plooi ik rimpels tot een gelaat van een doods bestaan aan het voeteinde kras ik nog wat…

Lezend op haar steen ‘Geven is ontvangen’ wat zij deed na jouw lijdensweg zelf te zijn gegaan tot na haar einde om weer bij haar jongste kind te zijn. Verdriet tot as verteerd - moederlijk verlangen…

watervallen huilen slapeloze uren verzamelen die wakker worden bij de koffie geen trek om de dag te ontwarren…

Hij heeft me belogen Met woorden bedrogen Het was maar voor even Hij wil in vrijheid leven Wij worden nooit een stel Het was voor hem maar een spel Ik had het moeten voelen Ik had andere doelen Ik zag hem wel graag Maar zijn woorden 'ik zie je graag' Waren oh zo vals en onoprecht En ik meende het wel echt Hij kan weer op jacht…

Steeds zwaarder wordt de last op mijn schouders Eenzaam als een kind zonder ouders Geen enkele herkenning in een gezicht Steeds zwaarder wordt het gewicht Blij, sterk , eerlijk en puur Niets meer van over op den duur Sterker maar harder is het resultaat Geen liefde maar ook geen haat Als een vogel vlieg ik naar de zon Op naar een…

ZO stil, als lang nog na een onweersbui het laatste vocht zijgt van de zomertakken, de avond valt, maar in het ronde drupt het zo gul, zo stil: Zo stil zinkt weemoed neder in mijn ziel, gedachten, die een zacht verdriet meebrengen, druppelen neer en vloeien effen uit zo droef, zo stil.…

Jij hebt de muur om mijn hart afgebroken, Steen voor steen tot op de fundering, Onze diepste gevoelens hebben we met elkaar besproken, Je bracht mijn hart in beroering. Het bleek voor jou slechts een spel, Waardoor ik de muur weer op zal bouwen, Ik ben volledig in twijfel, Het zal lang duren voor ik weer iemand kan vertrouwen.…

zachtjes kabbelt het rustende water dansende golfjes roepen zijn naam roodomrande gestorven ogen smeken verbitterd om verlossing het jonge verleden toont slechts verdriet aan het sterfbed van zijn geliefde ...voetstappen slepen op gerimpeld zand lopen verloren in het water "lieveling, doet sterven pijn?" eugeen…

Ik kijk in de spiegel. Ik zie er een meisje in weerspiegeld. Ze kijkt me met betraande ogen aan, ze gilt, huilt en schreeuwt. Ze kan niet langer, ze wil niet meer. Haar ogen kijken me vermoeid aan. Haar armen zijn rood gekleurd met in haar hand nog het mes. Langzaam rolt er iets over mijn wang. Ik laat een traan om het meisje. Dan schrik…

De routes zijn versnipperd Naar waar de wijzer wijst zet ik geen stap Laat mij maar zonder kaart het veen inlopen daar waar de einder leeg is de beloften schaars Het trotse stappentellen de dingen die ik overwon ach, het gaat er nu nog om opnieuw verlies te nemen…

Daar sta je dan Voor mijn ogen na zolang geleden. Weet je nog wat je me hebt aangedaan? Weet je nog wel wat je me hebt laten zien? Te veel! Het laatste wat ik mij van je herinner zijn sirenes Ik zie nog hoe ze je meenamen, Hoe ze je vast pakten en hoe ze je in de auto zetten. En dat allemaal voor mijn neus Ik keek je vol ongeloof aan Ik wist…

wolken schuiven samen waardoor contouren langzaam duidelijker worden staan ze oppermachtig hoog aan de blauwe hemel licht grijze randen kleuren donkerder verraad eveneens de wind het naderend onheil die de was harder doet wapperen aan strak gespannen lijnen speelt de zon haar laatste troef uit keert hen de rug toe, en tovert een regenboog…

Soms heb je weleens van die dagen Van die dagen dat je je echt kut voelt Van die dagen dat alles mis gaat Van die dagen dat je alleen nog maar wilt huilen. Die dag is voor mij aangebroken Nare dingen komen en gaan. Soms zou ik willen dat ik de tijd kon stil zetten Gewoon heel eventjes Eventjes om uit mijn lichaam te stappen En naar iedereen…

Als ik omringd ben met mensen voel ik mij het meest alleen de herinneringen die jij achterliet zullen nooit zo verdwijnen hoe ik jou zag lijden weg zag kwijnen ik moest je laten gaan…

Vandaag was je weer jarig Je zou pas 69 zijn En nog steeds niet grijs We zouden samen buffelen In regen, zon of ijs Samen lekker kankeren Op alles wat ons stoort Voor alles wel een oplossing Zoals het eigenlijk hoort Samen onderuit gezakt Te staren naar de buis Stilletjes genietend Van je zoontjes mooie huis Je leven had nog steeds veel…

mijn hart krimpt door elk woord in ogenblik gevangen uit het vlies van een regenboog waaruit tranen stromen langs gebroken wit…

Vandaag je 50ste levensjaar nooit volbracht Mij erbij neer leggen is soms zo zwaar Jij, met je enorme levenskracht Samen voetballen, gaat niet meer Je hart gaf je een waarschuwing Helaas maar een keer Of Samen naar de wedstrijden kijken Vitesse en Feyenoord Waarom moest je hart bezwijken Ik had je nog zo graag aangehoord…

Mijn handen hebben jou 32 jaar liefdevol omarmd Mijn handen hebben zich 31 jaar geleden in de jouwe gevouwen Mijn handen hebben je 32 jaar verwarmd, verstevigd en getroost Mijn handen hebben onze kinderen verzorgd en bij de hand genomen in de wijde wereld Mijn handen hebben onze kinderen de juiste weg gewezen Mijn handen hebben onze kinderen liefde…

Jouw liefde verder weg dan ooit mijn tranen vragen diepe stilte dit hart is van een ziel beroofd en ademt enkel eenzaam kilte ik las jouw brief met veel verdriet geen hoop was er nog te lezen terug naar jouw leven schrijven doe ik eigenlijk liever niet steeds meer ben ik gaan vrezen dat onze liefde reeds gestorven is tussen tranen onder…

Ik heb nog nooit zo vast gezeten Geketend Gekneld Gevangen Ik heb mezelf nog nooit zo gehaat Verafschuwd Verstoten Verfoeid Ik wil mezelf terug aanvaarden Accepteren Aannemen Ik wil terug van mezelf houden Adoreren Aanbidden Want leven doe je met jezelf, willen of niet Het is me jaren gelukt maar nu helemaal niet…

Ik huil mijn tranen slechts in stilte Langzaam druppelen ze omlaag Niemand die me nu ziet huilen Alles was zo slecht vandaag Ik huil mijn tranen slechts in stilte Heb helemaal niemand om me heen Ben van god en iedereen verlaten Beklaag mezelf, van steen en been ‘k huil mijn tranen slechts in stilte De eenzaamheid is torenhoog Mijn trots…

De laatste jaren begon je jezelf vragen te stellen. Je wist niet meer goed hoe het allemaal in elkaar zat. In ‘ t begin was je boos, dat veranderde stilaan in: “’t is nu zo, ik word oud”. We begrepen ’t niet goed, aanvaardden ’t met moeite, doch later volgde ons begrip. Je vroeg: “zijt ge gelukkig? – Ja?” “Dan ben ik dat ook”. En daarna……

Waarom altijd maar die tranen? Waarom nooit een lach? Waarom altijd maar die pijn aan het eind van elke dag? Die vragen stel ik mezelf elke dag en kijk naar iedereen met een lach maar diep van binnen huilt m’n hart. Het gevoel is zo apart Niet te beschrijven wat ik voel Ik leef mijn leven zonder doel hopend op een nieuwe dag dat iedereen…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…