Het verdriet van Clara

Wanneer de mannen uitvaren
bepaalt het tij, dat nu meedogenloos
gebiedt dat zij met liters wijn in het lijf
op onbegrijpelijk wrakhout
de gitzwarte nacht en zee in gaan.

Wanneer de dag begint
bepaalt de pater, die met het klokkenluiden
de vissersvouwen naar het zand gebiedt
tussen duizend meeuwen, onzichtbaar nog
maar krijsend als kinderen in paniek.

Vandaag is het niet de zon die
de ochtend bepaalt, maar zware wolken
en in het gejammer van de wind
tellen de vrouwen angstig hun mannen
en zonen ergens in de verte.

Het lot van Clara moet dan wel door god
zijn bepaald, want als manzonen en vrouwen
uitzinnig opgelucht het brood innen
weent zij zacht in ‘t afgewende leed
en blijft zij de jongste met een zwart kleed.

Schrijver: fp. tuinder, 12 september 2009

fp.tuindergmail.com

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 441