Alle inzendingen over schilderkunst

Met één beginnen en doorgaan tot het vervelend wordt een serie van vijfentwintig de laatste met wit dicht geverfd Van links naar rechts dwalen het abstracte laten blijven in een vierkante hoge ruimte lijnen verbinden de vormen Een rugwervel van een schaap waarmee men vroeger bikkelde kust wordt op zijn kant gezet het beeld 90 graden gedraaid…

met grote streken veeg ik de zon uit over de tot dan toe donkere vallei waar bloemen zich niet wilden tonen nu bollen rokken zich op dansen gevleugelden onder een strak blauwe hemel waar geen eind aan lijkt te komen…

achttien lentes jong; staat met het hoofd iets opgeheven strak lijf, de fraaie borsten fier naar voren gedragen schilder doet haar linkerarm nog iets verlagen de blanke huid glanst; is met olie ingewreven het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen vanwege haar onbevangenheid…

De wijn gedronken glas na glas, de nette heren met dames aan hun zij, naar huis. Wat restte: de meiden, jongens zonder geld, de beste schilder van de stad. Hij roept: ik zal trakteren, Ja, ik betaal de waard een schilderij. En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een…

Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land. Daar ligt de stad, de kathedraal verheft zich hoog zodat de kleine mens beseft zijn ware taak, het werken, zwoegen. Mannenhand bemest en egt en wiedt de arme grond. Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas is daar het witte laken, beeft stille rond…

inkt stroomt door mij gelijk levenselixer dat de dagen dieper kleurt of toch wandelend op de toppen van mijn kunnen schilder ik mijn gedichten fabelachtig tot het vloeien zal en zelfs leesbaar zal zijn voor hen die nog nooit één letter hebben gedronken…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Zijn ogen gaan de hoge kerk door. De lijnen op het platte doek verdwijnen en scheppen ruimte, overdekte pleinen van steen, van glas. Het orgel speelt, hoor, een psalm van Pieter Sweelink. Een stoet van zwarte pakken schrijdt daar plechtig in gouden ochtendlicht en deftig begroet de kleine hond. Waarom doet een wolk het gouden licht verzwakken…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

ik ben het jaar begonnen op wit linnen de pigmenten mengen gebeurde diep van binnen het pastel van lente kwam al snel in sprankelende groei tot bloei op het doek een maand met koude kleuren ontsierde de zomer die toch tot diep in de herfst zijn warme teugels liet vieren met een donkerrode oogst die overrijp boog voor de eerste vlokken…

‘Weet je hoe je kunt zien wanneer iets goed geschilderd is?’ vroeg mijn oom in zijn hobbykamer, waar hij zijn Meer bij zonsondergang met de voorkant tegen de middagzon hield. ‘Als er geen licht meer door het linnen dringt.’ Ik draaide de ansicht om die als voorbeeld had gediend: Camping Seeperle, Bodensee, en wist opeens dat ik liefst elk gedicht…

penselen zijn geknakt de verf is verhard in het linnen zit de rot maar je geeft niet op nog heb jij het mes waarmee je ongerechtigheden weg gaat schuiven lijnen naar jouw zin kan buigen met een licht palet heb je het donkeren stilgezet om de werkelijkheid weer leefbaar te maken de strop is van je nek je kunt nu ademhalen geld en…

Kleindochter van vijf jaar, komt uit school heeft een geverfd exemplaar van Zwarte Piet in haar hand, " hij is helemaal niet mooi mamma" zegt ze, wanneer ze naar andere brouwsels kijkt en ineens, gaat Oma, terug in de tijd, want ook IK kon niet tekenen, ook verven was me vreemd, het enige wat te doen was, waren die mooie voorgedrukte…

Geel klatert klinkend langs lichte vlakken ze tinkelt over blauwe wateren en langs de toppen van een dicht-groen woud waarin zware dampen hangen adem van aarde, blad en hout Het stervend licht penseelt paarse vegen zachte schemer langs de hemel spreidt de stilte uit waarin helder opklinkt het geluid van een vogel vlak voor de nacht Rood…

ik wil een gedichtje schrijven over mooie dromen die beklijven en het geluk dat mij omringd als de zwoele zomerwind... maar wat telkens toch weer blijkt het is altijd anders dan het lijkt…

Samen met jou toen in die stad zonder tijd Waar klokken als dominostenen vielen Wijzers hortten niet langer daar jouw lijf mag pronken als eerst met geschapen P.P.R.*-eigenheden Die vervelen nooit, zoals Rubens ons in veel van zijn werk immer laat zien Hoogstaande streken met pencelen Een stad zonder tijd, houdt jou en mij jonger…

Liefst zou ik lijsten schilderen om open frames, maar dat wil nog niet zo erg Elke dag laat me weer netten werpen om waarheid in te vangen, of op zijn minst begrijpbaarheid Mijn kanttekeningen verschijnen op de vreemdste plaatsen, daar waar ik structuur verlang Ik behang meer dan ik verf, laat staan dat ik laat onstaan Ik lijst in…

Ervaringen van eenzaamheid, Vreugde, treurnis maken zich uit Mijn onderbewustzijn los wanneer Ik de Canto speel, ook al is het Voor de zoveelste keer, Bach helpt mij om deze Wonderlijk veelzijdige muziek Te spelen, en toch neem ik De moeite om met mijn diepste Gevoelens de confrontatie aan te gaan - Essentieel in deze muziek Is…

Wat zou ik graag voor even een spaakje willen zijn van jullie fris gekleurde parasol dan zou ik zwijgend luisteren naar wat niet wordt gezegd. Hoe vredig wandelend gaan jullie door de regen, de jongen ijslikkend, de opa trekkend aan zijn sigaret. Wat wil je aan de kijker exposeren, de parasol verkozen boven paraplu, ben je gezellig aan…

vaag komen beelden langs ja uit la douce france met mijn modische baret of was het weer de eeuwenoude alpinopet in de schemerige sfeer van middagzon en te veel wijn gaat het schilderen mij zwierig en wat gladjes af het ochtendlicht verraadt in een gedegen overpeinzing dat vorm kleur en opzet hebben gefaald de toets der kritiek niet…

Ik leg mijn hand Op je, steen, En zie in jouw lijnen Mijn naam staan…

voor Felix Nussbaum bizar als emigrant niet welkom als Duitser gearresteerd en als jood vervolgd aldus directeur Ralph Keuning van museum de Fundatie om te overleven zou je jezelf in een tekening willen verstoppen of onderduiken in het huis op het doek van olieverf en wachten tot de duistere wolken zijn overgedreven tja... was…

ik heb nog potten verf staan maar de penselen zijn bejaard stoffig kaal en afgesleten kunnen zij geen vorm meer geven aan mijn voorgenomen ideaal waar vroeger met joyeuze zwier en snelle streken op het linnen creaties kwamen en weer gingen uit een licht en speels palet schuif ik nu met mes wat dikke lijnen mijn kleuren donkeren bewegen…

Temidden van het kijkgedruis zien we de kleine jongen slapend in een soort poseerfauteuil, één been over de leuning, het handje steunt zijn hoofd, zijn kinnetje rust op een boordenknoop, licht schaduwt plooien in het wit. Getrokken door dit tafereel kom ik iets dichterbij, ontwaar de kwast vol verf boven de vloer, de vele schetsen. Ik…

Hij zit met ezel en palet in de zon. Vol overgave brengt hij de verf aan op het doek. Deze lentedag is voor hem een inspiratiebron. Hij zet zijn bewondering op het linnen, de bomen, de bloemen, de vogels, de natuur die hij adoreert. Ieder dag is er voor hem één om opnieuw te beginnen en waar hij veel van leert. Hij hanteert verschillende…

als kleuren vervelen vormen niet meer spelen ligt chaos op de loer dan volgen lijnen niet hun natuurlijke baan schieten uit in grillig gaan vlakken contrasteren gaan vloeken in het samen uitproberen een vonk ontbreekt de magie is zoek inspiratieloos het doek en toch beweegt er iets in het klad dat nog geen vleugels had in…

Treindeuren sluiten zich we glijden richting kust maar gelukkig ook langs de Bozar met zijn geëerde kunst Daar wacht een vernissage met bubbels en cullinair vertier en wordt een groots Vlaams schilder uitbundig gevierd Verwachtingen ... hooggespannen druk zowel voor de hapjes als voor deze bijzondere kunst Objecten staren ons net…

Kennis vergaren - Kennis, meer kennis, Nog meer kennis Is het ultieme doel Kennis is macht, Wij kennen dat gevoel En we weten nooit genoeg Meer willen we, Steeds meer, ons leven Is weten, weten, Weten tot de max Het geweten verdrongen Tot de verste krochten Van de menselijke geest- En, luister goed, Maak je vooral nooit…

Ik ben Charlottes papegaai en zit hier in gouache gekooid voor iedereen die mij al jaren kent van de fietsenmakerij achter haar atelier. Ik heb een naam, die doet er nu niet toe, ik buig mij voor mijn kooi en denk aan wat ik heb gehoord, de pech van lekke band of remdefect, wat mensen overkomt. Mijn baas doet 's nachts de doek om mij wat…

Vanuit mijn slaap droom ik traag het zachte gele licht van de lantaarn die het prille groen omsluiert tegen donkerblauwe transparante lucht over de kasseien Terrasse du café le soir Arles zucht intens geluk en ademt zwevend als ook nog bloemen gaan ontluiken…