Alle inzendingen over water

De Geuzen-geest daalt neer uit verleden met gebalde vuisten; hij staat dreigend aan m’n bed schreeuwt: land valt in duigen, in naam van Oranje sluit de poorten en de duigen-naden; je verraadt ons, 't water lekt in onze oude (wijn)vaten.…

Kabbelend rolt het omlaag Schuimt wit als een vloek Schittert blauw van geluk De lucht snijdt steriel Zachte blaadjes tranen Veranderen stof in diamant De stenen rollen samen Muziek in krakende geluiden Misschien zoals het hoort Een waas pakt de weide af Alles word zwaar en dik Geluiden klinken hol Je roept me steeds vaker…

de zouten van mijn lichaam verlangen naar die achterbleven binnen dit ogenblik van tijd draag ik ze met water omdat de zee mij niet verlaten heeft toen ik haar verliet de tranen die ik nu vergiet getuigen brak van spijt eeuwigheid van simpel leven en sterven ben ik kwijt geen van mijn prille vormen bacterie worm pantoffeldier…

rood kleurt de rivier achter mij ik ben zwaar maar voeten tasten vederlicht af de weg naar de bron. bij een bocht vind ik rust op een rots. langs mijn linkerbeen snijdt wat voorbijglijdt en zich verder in de verte kronkelt geen wier zal hier vertellen wat de bocht verbergt: (verdrinkingsdood? roeiboot? een vrouw als een dam?) wenkbrauwen…

waar regen valt waar water vloeit ieder zoekt zijn eigen weg de ene graaft een put de ander bedrinkt zijn kroeg volgers van het pad zwemmers tegen de stroom ieder zoekt zijn eigen weg de ene volgt zijn droom de ander gaat er vandoor waar regen valt waar water vloeit het leven laat je niet ongemoeid…

gaat water lopen angstig door vele goten bang van riolen…

Hier aan 't water, 'k weet het zeker, wordt mijn zwijgen wel verstaan.…

enkele meters van de kant aan de rand van zand en water drijft een schaduw over zee de geesten van het hoge woord ze blijven golven in mijn hoofd met spottende baren ik wil ze niet horen of zien die gezichten van water zout lost immers de kou niet op die zich nestelt rond mijn hart mijn gevecht tegen de onzee strandt in enkele tranende…

het is als een droom van water die vanuit je handen door je vingers sijpelt het druppelend vallen in een glimmende plas ik schenk mijn dorst aan dit dromende water verbeeld me dat ik goudgevend leef drink van je omhelzing spoel kletsnat in een echo aan…

Spelen met water Twee voeten over de kant rimpels dragen ver…

Ik span mijn arm en rek de lengte van mijn ziel Ik gooi een bal op en vang een glimp van jouw lach Ziek zijn, is een cirkel willen beschrijven Ik vloei mijn pen en schrijf de traan op je wang Ik schenk water voor een dorstig man…

Ik hoor geklater van het water door het fonteintje van de vijver en het kikkergekwaak tegen elkaar op, vol ijver...…

Knoestig staat de wilg aan de waterkant zijn voetenwortels stevig gegrond in de waterrand. Kleine mossengroepjes in verschillende kleuren groen hebben zich genesteld op zijn bomenbast. Tussen zijn worteltenen wriemelt het watermoer en verstopt in het riet een moedereend die haar kleintjes wast. Een kleurrijke vlinder fladdert tot op mijn…

Hoe frappant gedraagt zich de oceaan, die ook alle kanten op kan gaan, van oost naar west van zuid naar noord, zoveel water door vele mensen reeds bekoord. Een meertje een valletje een vaart of een dal het mooiste van water is het leven wat er zijn zal.…

door tand des tijds het bloed langzamer doet stromen, aanvaardt alleen het zaadgebruik, te strooien met getaande hand uit realiteit, zonder wachtend spoor van bitterheid in hart op horizon gericht en de scoop wat kleiner wordt, voorbij de gulle zomer blijven zoete herinneringen naar verliefdheid die zich over de aarde stort als water…

haar melodieuze stem horen, dat is haar, dat is mijn wrede lot, dat is het lot van alle ouders die hun kind, hun dochter, hun zoon verliezen mijn dochter, vol jeugd en blonde schoonheid, een meid met pure kracht, passie, heftigheid, haar mooie lijf en alles wat ze was, tragisch verdronken en diep verzwolgen in een wijds, wreed web van water…

maar wat een paniek, hij had reumatiek, het water liep toen langs zijn billen.…

het wassende water stijgt tot ongekende hoogtes doet boten uitrukken voor dingen van alledag overledenen ontkomen niet aan natte voeten nietsontziend de stroom die hen overweldigt dagelijks peilen zij de grond hopend dat de zee haar armen opent daar zij niet met zeebenen werden geboren…

Men dokte grif een onbekend bedrag Voor een bijzonder flesje oeroud water Uit 1853, écht het staat er En iémand had een héle fijne dag Dus wilt u ook een keertje flink bedonderd? Ik heb nog emmers vol uit 1600!…

Soms moet dat gewoon dat beetje water bij de wijn.…

Eindeloos water Een rimpeling slechts te zien Kwakende kikker…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent (Waterdag 2011 Gedichtenroute…

We liepen samen zwijgend langs het water het was een mooie dag, dat moet gezegd je haren goed gekapt, je scheiding recht een toonbeeld van perfectie voor je vader Zoals gewoonlijk volgde ik jouw tred gedwee als immer, passend in jouw kader je strakke pak gestevend, scherp de naden als was jij reeds gekleed voor onze echt Mijn oog viel op…

Half in de zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten. Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benul van het immense…

Ik kampeerde in een tentje Het regende dat het goot Ik ben een dapper ventje Zodat ik rap besloot Rij de auto in mijn tentje dan staat hij niet aan regen bloot De regen bleef maar stromen Mijn luchtbed werd een boot Waarop ik lag te dromen En wegdreef in de sloot Ik voer met natte voeten Door een deel van ’t Friese land Ik dreef de hele…

Een leven lang op het water Wat er daarna komt is voor later Goede tijden zijn het geweest Samen met de watergeest Daarmee word je heel oud Omdat je een leven lang van water houdt Het zit in je bloed Geeft rust en doet je goed Er komt een dag dan moet je het verlaten Een landgang genoot je met maten Eens zet je voet op vaste wal Het komt…

Visje aan het haakje Wees maar niet bang Voor die grote snoek Hij heeft wel honger Maar lust jou niet Visje in het water Waar zwem je naar toe Naar de vrijheid Verlost van het verleden Daar zwem ik heen Visje op het droge Hoe is het jou vergaan Met de richting Waar je heen wilde gaan Oepss…

Lichtende wolken met een gouden rand vertolken wat zij niet zeggen kan, kijkt tot het water van de toekomst kolkt en hoopt er stil het hare van. Haar regendruppels stromen, buiten en van binnen, ik herken de niet te sluiten herinnering, een oorsprong is niet te verklaren. Uit de diepste plas, neemt zij mij bij de hand.…

Het grote waagstuk aan te gaan om water in wijn te veranderen? Een weg te gaan die leidt naar de trap tot de hemel? We worden uitgenodigd om te stralen. Wat houdt ons tegen? Liefde bouwt ons op. Haar eenvoud is groots. Bouw in mij je woning, laat mij gast zijn aan je tafel. Jij zong voordat je sprak. En in mij, spreek jij.…

Natuurlijk zorg Ik goed voor jou Die mijn psychiater Op vier benen bent Zorg voor goede Conditie, laat je Rennen aan de fiets Kilometers lang, het Maakt je niets Zo lang je maar Naar hartenlust Bewegen kan - En na de rit Ruim water, Zoals de dierenzaak Heeft aanbevolen, Ruim water, na De ruime buitenlucht Waarin…