Regenkind

Kracht en broosheid tekent,
een halo rond haar zonneogen
tranen uit haar licht
ontsnapt als meiregen
beneden lijkt alles
nog onbewogen in de
droge grond, evenwicht in
een onbedorven landschap.

Maar deze aanhouder wint
de grond gaat langzaam zuigen,
onder het droeve regenkind,
dankbare dromen zijn haar volk
waaronder het gras zich opricht
in haar voetspoor, waarvoor de
tijdgerijpte halmen buigen.

Lichtende wolken met een gouden rand
vertolken wat zij niet zeggen kan,
kijkt tot het water van de toekomst
kolkt en hoopt er stil het hare van.

Haar regendruppels stromen,
buiten en van binnen, ik herken
de niet te sluiten herinnering,
een oorsprong is niet te verklaren.
Uit de diepste plas,
neemt zij mij bij de hand.

... Geschreven voor de meiden: Nele, Noor en Mare.
Illustratie; Anneke van Bemmelen. ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 13 juni 2013

pebmartenskpnmail.nl

Het water van de toe

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 336