In het oude bewust
de zouten van mijn lichaam
verlangen naar die achterbleven
binnen dit ogenblik van tijd
draag ik ze met water
omdat de zee mij niet verlaten heeft
toen ik haar verliet
de tranen die ik nu vergiet
getuigen brak van spijt
eeuwigheid van simpel leven
en sterven ben ik kwijt
geen van mijn prille vormen
bacterie worm pantoffeldier
kan mij het tijdsbestek bezorgen
waarin ik een zal zijn
met vorig heden
voor immer van mij afgesleten
zal straks een wetend wezen
mijn vergetelheid nog erven
als dit oppervlakkige bestaan
terugkeert in haar oude baan
Geplaatst in de categorie: lichaam