Alle inzendingen over emoties

De tijd "van" is bijna gekomen ik twijfel over mijn regels en zinnen het ongemakkelijke samenraapsel van de afgelopen weken en jaren. Hoe intiem mag mijn pen worden het voelt wellicht voor anderen als een novemberschoen na de intocht of bijzonder leven wisselend besproken. En ik , ik luister naar de regen buiten scherts in kleuren ouders…

De tegels en het mos ze schreien hoe sterk kan een dag zijn. Had ik toen nog gouden dromen de oktoberdagen in mijn hoofd de uren knarsetanden vandaag minuten lang. Gedachten haspelen vreugde lacht niet meer de hoeken van je mond zelfs je oogleden zwijgen. Ik kan vandaag geen lied zoeken geen woorden vinden over ook jouw kinderschoenen…

ik lief de stilte rond woorden gelegd waarin juist zoveel wordt gezegd ik lief de stilte rond een gedicht waarin juist verademing wordt belicht…

Ogen zijn de spiegel van onze ziel. Ze kunnen lieflijk kijken, als ons hart vol liefde is. Verstart, als ze angst zien. Schitteren, wanneer er een complimentje volgt. De pretlichtjes verraden een addertje van ondeugendheid. Onbeweeglijk blijven staan, als er gevaar dreigt. Opstandig bij onbegrip. Nat bij verdriet. Strak gespannen…

Ik luister naar het knirpen van het grind de wind en haar lange zuchten beide laten mij ademen er zingen vogels die ik niet herken. Ik loop in mijn eigen tempo begroet de oeroude bomen de rivier waarin ik denkbeeldig elke druppel een naam geef. Hield ik niet juist ook van het leven de melancholie verweven dageraad hij vergat mij immers…

Je gaat op zoek naar letters naar zinnen die je begreep. Je wilt het allemaal volgen voelt en proeft wel de essentie de dronken traagheid van tijd. Met ingehouden seconden bij de bijna honderdjarige kastanjeboom neem je plaats. De dag voelt als een eerste keer met de smaak van melk en huid. Je voeten als kind treden aan er is veel mee…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

Met valse hoop als leuning de regenboog beklimmen kleur bekennen halverwege achter je slechts branderijen het klamme novembergrijs hangt zwijgend om je heen een vogel probeert z'n zang maar verzandt in fluisterijen twijfel belaagt het evenwicht dat al vervaarlijk wankelt daar donkert het grijs alweer de dag vervolgt in somberijen…

Zoals de harpijen Perseus omcirkelden Het gouden vlies in handen hebbende Zo kolkt het in mijn hoofd als een maalstroom De gedachten keren en wenden, steeds dieper Oneindige draaiingen naar een diepte dieper dan het zwarte gat Zoals ik mij voel, zoals ik mij draag Van buiten kalm en koel Maar van binnen verschroeid door de maalstroom van…

Het schijnt me soms toe de keuze is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden ieder begeeft zich in een berglandschap als je in het dal aankomt zie je de toppen van je tocht al opdoemen mistige schemer en al als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw de functie van…

Je vage blik helderder dan ooit Al mijn emoties waren gekooid Gedoofd en verdord Mijn levenszender voorgoed gestoord Alle paden dichtgegroeid en verlaten Mijn hart een verzameling gaten Je vult die gaten met je onbegrensde talent Als ik nu verga heb ik gekend jouw ontelbare onnavolgbaarheid die mijn gloeiende hoofd verleidt te denken in zinderende…

Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…

Elke dag ontdek ik nieuwe klinkers grepen en tonen met ingehouden adem kan ik dan vissend glunderen. Weet je dat de tijd zuigende smakkende geluiden kent borrelende zinnen waar liedjes van kunnen ontstaan. Zelden ben ik vergeefs op zoek naar de redenen er dwaalt zoveel in en om ons heen. Ik ruik zo vaak de bloemen, de zingeving in zinnen kan…

zwerf door diepe, donkere bossen aan de rand van mijn achterland zwijg mensenluw mijn vergeten naam proef bloed, aarde en zand adem is hier vleeslegerig met een ijdele hang naar gevallen blad   de schemer zalft, verder gaat dit niet deze aarde is nu plat de horizon is ondergegaan bomen hebben hun bladeren afgelegd een stilte is verzwegen…

Wat zijn nog seconden op een wijzerplaat De dagen in een lange eeuwigheid Een leven gerekend naar een aardse maat Ze draaien mee met de molen van de tijd En staat soms de tijd toch heel even stil Gaan toch wijzers, eeuwigheid en leven door Omdat draaiing van de aard niet stoppen wil In wezen gaat hier geen enkele tel teloor Wij draaien…

Wat was de dag weer mooi Ik heb er van genoten Van ’t nog groene veld En van de herfsttooi En ook van de vers geoogste noten Dan was er ook zo nu en dan Zonneschijn tussen het wolkendek Hield ons het luchtruim in de ban Tussen het grijs een lichte plek En nu in d’ avond zie ik aan de hemelkoepel bij toeren de flonkerende sterren staan…

Vergeet niet, je geest ruimte te geven, om na te denken over het leven. Geest en ziel worden één, wanneer ze samensmelten tot een geheel. Als de geest geen rust kent, is het lichaam dat ook niet gewend. Laat je eigen ik, met geest en lichaam de gave aanvaarden, die de aarde en het heelal het schenkt, dat ook jou gemoed met vuur en…

Levend in het grijze vlak Is noch links noch rechts Toekomst te bespeuren Een gang, een sleur, En buiten dat Zal niets gebeuren Geen wit, geen zwart, Geen zon of regenboog Geen nuances in kleuren Slechts regen uit grauwe wolk enkel treuren.…

Ik zoek in oude legenden, Ik speur in wiegendruk Naar beelden voor mijn ellenden En 't kleed van mijn geluk. Want als de dichters wenen Moet glanzen paarlenschijn, En lachjes willen ze er gene Die niet van zilver zijn. Wat mag zo heerlijk blinken Als eêlsteen en brokaat, En wat kan heller klinken Dan schild waar 't zwaard op slaat?…

Saudade, voor altijd weten dat men nooit meer een kind zal zijn, eens van een adder gebeten en tot de dood brandt het venijn. Razernij, maar geen ontfermen en voor elke vreugde te laf; wel zingen, maar dierlijk kermen, en wel dansen, maar op ons graf. --------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

Nacht loze nachten. De maan verlicht haar zelf niet meer. Dagen loze dagen, de zon verwarmt haar zelf niet meer. De harmonie is weg. Frustrerend en genadeloos in somber kleed gehuld. Onheilspellend afgetekend aan de horizon zonder begin.…

Mijn hart gaat uit naar ’t ruime vlakke land Met langs verre horizon de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg…

Waar blijft de tijd die wij aan woorden wijden Verkwistend strooiend in de wind en het zwerk De tijd in ledigheid zonder paal en perk Waar wij naar achterklap en roddel glijden Waar zijn de tijden van het glorieus fatsoen Dat iedereen zich verre hield van laster Zijn woorden toomde in kluister of raster En geen medemens ooit smaad aan zou doen…

Ik heb de centen verdiend om de grond te bewerken ploegen, zaaien, maaien, oogsten met de blik naar het Zuiden en de vruchten aan de boom dikwijls staarde ik naar de zee als naar een lang vergeten heimwee dan schreef ik jou brieven bij het kaarslicht van de nacht er lagen hier lijken begraven schreef een oud potlood op vergeeld papier…

ontroer(ing) zonder mij dacht ze, ze is mijn hart dat me beweegt, me complimenteert, me laat verdwijnen als de massa waakzaam scharrelt langs hun eigen inbreng ze dwingt aan op mijn vertrek, legt een zilte vilt op het voorhoofd en dirigeert mijn adem langs de finish die ik nooit zal halen steeds harder slaat haar betoog in het ritme waarmee…

niet dat zij zich verschuilt voor mij, zij wil er niet zijn zichzelf niet zien in de ander of de spiegel aan de wand ze voelt zich nederig, zo klein steunend op de vloer, haar land zwart spreidt zich over haar vlakke huid, zacht van aard met diffuus licht in slierten rondom ooit is zij tot minder verklaard in waarde; nutteloos en dom…

mag ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw armen, bang om de slaap te morsen in de vitrine van je liefde zal ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw woorden, bang om het leven te fluisteren in de schoot van je liefde mocht ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw nacht, bang om de duisternis te raken in het erbarmen van…

heel soms komt er een berichtje dierbaar en klein van iemand die met je begaan is hoe mooi kan oprechte aandacht zijn…

De dag heb ik doorgebracht in overweging De droom te volgen die ik gisteren nog had Een beeld dat ik vandaag zou willen bouwen En in de toekomst gebruiken als bestemming Een droom van liefde, vrede, geluk en rust Een droom die heel de aarde moet omvatten Als bij de schepping als een hemelsparadijs Maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen…

Niets ernstigs is goed nieuws maar dat kan ook betekenen dat er niets aan te doen is en dat is natuurlijk wel weer een klap waar je op kan rekenen Een onderzoek is tussen hoop en vrees sluit je je ogen er voor dan komt het als een dief in de nacht en heb je dat helemaal niet verwacht De pijn voel je al pijn is er dag en nacht moet je…