Netgedichten

netgedicht (nr. 67.972):

Hoe het raakt

Ik heb mijn ouders geraakt altijd kunnen achten,
dat is het geen mij nu na jaren nog steeds heugt
terugdenkend aan soms ook verdriet naast vreugd
echt altijd kunnen achten vele dagen en nachten.

Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer
deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen,
welke ongevraagd vol met beelden langs komen,
als tintelingen dan mijn ziel bewonen keer op keer .

Vaak zomers en soms in beijzelde dagen als goud
alsof niets vergrijst en soms de nacht de tijd ophijst,
aangaande het wel en wee uit huize toch weltevree.

Sommige houd ik echt vervolgens geheim met rede
bewaar ik ze opgetekend ook in schriften weltevreden
zoals ik zeg al met mijn rede al deel ik die niet mede.

De achtste juli is ook morgen zo'n bewaarde dag,
een van vlak bij die rij bomen, om wat haar is overkomen.
De derde en achtste is een dag waarop ik verlichting zag.