Alle inzendingen over psychologie

ik raak je graag aan zo even soms wat langer wil even begaan met aandacht of omdat een moment dat vraagt; het is ademen in mijn bestaan het zijn wat woorden of handen die dan raken aan de ziel van de ander als een vorm van waken, zeggen; ik ben medestander soms is een ogen-blik meer met minder zeggen het laat zich vanzelf raden een…

Het lichaam heeft de geest Ontvoerd en haar op onvindbare Plaatsen te vondeling gelegd - Voor wie, eigenlijk? Voor die toevallige passant Die, zonder het te weten, Volledig uit koers geraakt is En een ziel aantreft die niet Weet waar hij ooit gewoond heeft, Laat staan het lichaam nog duiden kan Dat hij ooit bewoond heeft?…

Als de weg tussen Afscheid en aankomst Is afgelegd kijk ik terug Op wat geweest is, Hoogten en diepten liggen Achter mij, met beide heb ik Pijnlijk kennis gemaakt, Toch heb ik nooit geweigerd Ze onder ogen te zien - Heb intussen in de maalstroom Wel een soort evenwicht bereikt, Bovenstroom die mij bewaarde Voor te pijnlijke hoogten…

Probeer de waarheid Te achterhalen, die me In flarden en kronkels Omzeilen wil, wat niet Gebeuren zal - zout leg Ik op staarten van hazen Die er met de waarheid Vandoor gaan; en op slakken, De meeste dan hiervan, Want op alle slakken tegelijk Gaat me wel wat ver - Een mens moet zich niets verbeelden…

ik mijmer kringen in de vijver zonnen in het gras sculpturen aan de horizon bladeren verwoorden onuitgesproken zinnen die kleur geven aan datgene dat tot voorkort voor onmogelijk werd gehouden, vooral nu toch spreken tongen niet van het kwade zoals dat serpent zou hebben geschilderd verkiest zij blindheid boven roem daar haar glas immer half…

wel licht in sterren, langs hun Hemelpad een wereld danst in kinderogen en de aarde trekt nog naar mijn hart, haar eerste slag vergat voorwaar te beven nu dan: het is tijd ik kwijt de dag haar leven geven geeft - een slecht gevoel ten spijt - iets moois ze was hier maar voor even…

hier is niet meer dan gebarentaal hier spreken geen kletterende lippen en hoef ik niet te aarzelen om lief te hebben het openen en strekken als een wankele windgolf waarin ik gedachten verf stand houd in het enige verhaal dat er toe doet het is hier op deze dag en geen andere dat hoge lucht me niet lager schreeuwt…

Vreemd te leven in het Huis van de angst Waarin ik geboren ben En mijn hele leven Ben blijven wonen - Heb nog wel pogingen Gedaan om ooit nog eens Te verhuizen, Maar angst hield mij tegen - Was een goede raadgever, Dan weer slecht, ik weet Niet hoe ik hem noemen zal; Maar als ik Dag Bert al Niet meer verdragen kan En…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

Vier mannen gingen haar voor, Broers waren het van elkaar En ook van haar die Voor haar geboorte De zachte tijd had uitgekozen, De harde lijnen om de kaken Die mannen doorgaans typeren Werden toen zij ter wereld kwam Vervangen door lijnen van zachtheid En plooibaarheid met altijd een Glimlach van oor tot oor - Van het begin…

een onmiskenbaar iets niet uit te sluiten noch te bestellen of toch ,.. ondraaglijk lijden zoekt toevlucht tot gepland of ongepland, daar ze niet van wijken willen weten in hun hoofd is 't overvol genoeg basta finito hoe vreemd is het als de dood op jouw deur klopt ben jij dan klaar of ben je als de dood ik in ieder geval niet…

Wie was ik? Starend naar de leegte. Wat was mijn nut? Uitkijkend op de richel van het bestaan. Hij draait zich om, turend in het licht. Leven is pas klaar, als je weet dat je gelukkig bent.…

We delen dezelfde glimlach, Voelen dezelfde traan Die maar niet komen wil, Die zich onzichtbaar voor anderen Verbergt achter het ooglid Dat niet van wijken weten wil - Door bloedbanden aan ons Verbonden blijf je ten diepste Ons kind, in alle vezels voelbare Verbondenheid die met ons mee zal gaan Tot in alle eeuwigheid…

ze spert haar ogen wijd om meer te zien dan duizendvoudig bloemen tellen alle motten in het licht verkleuren niet in enkel maar een mager uur ze ziet de vlinders in hun dans naar voren hellen, elk bloemblad vangt er één haar linkerbeen staat vast, het rechter hinkt een rechte weg en sleept de ander mee een keer of twee nog, kijkt ze…

Schade die ik aandeed Of mij werd aangedaan - Wat maakt het verschil? De eerste ben ik al Lang weer vergeten, Heb er nooit bij stil Gestaan, maar pijnlijk Zichtbaar is elke dag Nog de beschadiging die mij Levenslang werd aangedaan…

Een woud van twijfel rijgt zich aaneen in zwijgen, onder de kalende kruin niets verteerd waarin het bladgoed zich herkent, het doorbloedt als levend bewijs het weefsel van de nerven. slechts met de gedachten waarin ik verdwaal, op het einde te trots voor een beklag, onmogelijk de serene grond onder de wortels te verruilen…

Veel van wat ik dood zie leeft, het anorganische scheidt zich lastig Alleen het hart is van basalt soms, en zelfs dan Ook schijnbare hardheid slijt of breekt in stukken onverwacht, als zachtheid tracht te binden Je hebt die rechtheid nodig lijkt, vierkant verlangen in asfalt en beton In kool en kalk teken ik cirkels…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

Ken je dat gevoel van bekeken te worden dat gevoel wat je om laat kijken? Ken je het gevoel dat men zich omdraait en jij, hebt geen ogen in je achterhoofd Ken je dat verschijnsel wat ook mij overkwam, ken jij dat ook? En soms zie je niemand, hoe je ook kijkt en spiedt, soms zie je wel iemand, maar die persoon ken je dan niet? Zo verzin…

Brandganzen, samengeklonterd In onbreekbare V-vorm Die hen veilig naar oorden Achter de horizon brengen zal - Vleugelslag na vleugelslag Verlangen ze er nu al naar Op deze plek terug te komen En dan zal het voelen alsof ze Hier nooit zijn weggeweest…

Leven dat uit miljoenen Ogenblikken bestaat, Seconden aaneengeregen Tot beeldfragmenten Die op zich weinig met Elkaar hebben uit te staan, Is in die handvol regels Van het gedicht terug te lezen In beelden die alles zeggen, Het hele verhaal vertellen, Zonder ook maar het kleinste Onder alle kleinigheden over te slaan…

ik zag vliegjes dansen, in hun rei daar -boven aarde, en de ontij van haar uitgebluste dag de zon brak traag door ‘n stilgevallen rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos haar glimlach in het water later, toen de wereld sliep staken alle wolken weer de draak met maanlicht en de sterrenvloed van lichtende gedachtes, vaak verweven met…

In het grensland van goudgeel Maïs en bloeiende zomerbloemen Waar het geen water Maar mensen regende, In een zomer die maar niet Op gang wilde komen, Komt het kind voorbijgelopen Dat allang geen kind meer is, Ogen stijf van angst, Het magere lijf behangen Met het dodelijkste wapentuig Dat een mens maar verzinnen kan - Er rest…

Een hoofd propvol gedachten die men graag zeggen zou al kan niets nog verzachten jouw tranen van berouw voor elke ongedane daad die reddend toen kon zijn, zo graag gedaan, maar al te laat, dat als men nu... of had men maar.... misschien had dan... en steeds verwijt men dan elkaar voorzag dan niemand het gevaar? een vraag naar schuld in…

Langs de klapwiekende toetsen van hoge en de lage tonen, nadert het onweer dat klettert en onheil predikt met z’n staart bliksemflitsen als z’n stokken het trommelvel beroeren, het fijnste zand oude beelden modelleren en verschraalt de dikste huid een gestalte krijgt vorm in een zilte regen, rank silhouet in tegenwind met scherpe…

Voor haar was zij niet Weg geweest, immers, Zij woonde haar leven Lang in deze bovenkamer Waarin alles zo lang al Hetzelfde was geweest, Maar terwijl de kamer Hetzelfde bleef, was zij Uit zichzelf vertrokken, Zij die zichzelf niet meer Herkende, maar ook de kamer Niet meer waarin zij geboren was En groot werd - Meneer Alzheimer…

voel ik mezelf meer dichter dan in mijn dromen is dit mijn weg die zich ontspant in een wolkenlicht gebaar 'n gebaar van heerlijke, warme waanzin waarin ik namen vind als een zelfde beweging van horizon tot hunker voel ik mezelf meer dichter bij jou en jou nog voor we zinnen breken in het vuur en als dat zo is, voel jij het dan…

Contactlenzen gespoeld, Brillenglazen nog eens Extra opgepoetst, Alles met het doel Om wat ik zie super Scherp op mijn netvlies Te krijgen - En toch is het beeld Dat bij mij binnenkomt Niet het scherpste Dat ik me voor kan stellen - Mijn beeld wordt gestoord Door overhangende schaduwen Uit het verleden, die de donkere Kant…

nog vóór zijn gevoel had het moment hem ingehaald, neergedaald in vage vormen brak het zijn gemoed een autoloze zondagmiddag was nog niets in vergelijking tot zijn fiets die trapperloos de schutting nam stram van lijf, met moede leden klom hij stil de koffer in “dit is het begin” dacht hij en vormeloos verborg hij snel de fietsbel in de…

Slimste uitvinding sinds De schepping, toegerust Met woorden, gedachten, Verstand dat als geen Ander liegen kan, De onwaarheid zeggen kan Waar de honden geen brood Van lusten, omdat zij dat Niet kunnen, niet kunnen liegen, Alleen de waarheid kunnen zien Zoals die feitelijk voor hen ligt, Lief is lief, slecht is slecht, Er is…