Alle inzendingen over natuur

In een ingewikkeld spinragpatroon van fijne draden hangt het leven letterlijk aan een zijdedraad. Lijkt het kevertje zich op het einde te beraden wacht een lieveheersbeestje op het naderend kwaad. Want weldra valt er niet meer te ontkomen. Komt de sluipmoordenaar naderbij. In zo'n fijndradig netwerk kan geen schoonheid wonen. Is zo'n lieveheersbeestje…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

De klanken van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich van de ene kant naar de andere. Het duurt niet lang, de vervaging…

ik vlinder jou jij bevlindert mij samen dansend in de zon vlinder ik jou vanaf het ochtenddauw tot in het stille avondlicht vlinder ik jou en jij bevlindert mij…

als helder de hemel zonovergoten de wereld in blauw water spiegelt tovert de libel een wonderland elke warme zomerdag scheert met gazen vleugels hij gelijk een straaljager in formatie over sloot beek en rivier fonkelend als juwelen saffier blauw of smaragd rood is het acrobatentooi waarin hij dansend gaat als in formatie verbonden…

deze zwoele zomerdag houdt mijn gevoelens stil tot de wind met vederlicht gespeel bloemblaadjes zo bevallig laat zweven dat ik het passionele welke geurt naar houden van diep in mezelf terugvind…

Het is gebeurd! Voor het eerst in jaren wordt een heuse hittegolf aangekondigd. De vooruitzichten stemmen me uitermate gunstig. Jeansbroeken verdwijnen in de kast, mijn kapsel krijgt een korte beurt. Tijd voor een extra bol pistache-ijs. Zwempartij links en rechts. Fietsuitstap met flink wat terrasstops. Halfnaakt en naakt als de buren mijlenver…

Soms, een enkele keer wil de mens net, dat beetje meer is genoeg, net niet genoeg! Soms die ene enkele keer als de mens dat beetje meer wil, ben ik genijgd dat te geven! Want soms, begrijp ik mensen wel die niet genoeg krijgen van de zon, maar weet je: ik zit gewoon in de schaduw op ons balkon! Echter soms, die enkele keer, wil de mens…

ik heb vanmorgen vroeg met mijn merel gesproken hij is van zijn hoge tak af gedoken kwam goed in zicht zag zijn wakkere ogen vol blijdschap over het eerste licht begon mij omstandig uit te leggen hoe hij zich tegen indringers verzette het territorium was van hem en zijn griet hun nestje en liefdesgebied ik begreep hem draaide…

door zachte schaduwen gedragen baart ze zichzelf als vlinder neemt de taak op zich de wereld dieper in te kleuren…

Het landschap gaat aan je voorbij als filmbeelden de dijken, weiden de dorpen, als vlekken aan de Maas waar het vee rust of graast het snelverkeer niet raast..... Nee, oh nee 'rij er wel zuutjes'…

In mijn herinnering sta ik aan de waterlijn, Het is fijn dicht bij de natuur te zijn. Ik voel mijn voeten in het mulle zand. De zon brandend op mijn huid. Turend in de verte naar het water, waar zeilbootjes het bevaren. Helaas de zomer is voorbij, alles heb ik opgeborgen. Daar mijn gevoel er nog is, heb ik het plaatje vast gelegd met…

waar goudgeel de zon van het groene lover de koele schaduw grenst zilveren in duizendtal vlinders moeder natuur zijdezacht getooid prachtigen zij de dag glimmend gelijk edelmetaal met zorgeloos flaneren van blad tot blad zo geluk regenend dwarrelen als parels zij geluidloos het leven met groeiend verlangen naar vrijheid van zijn…

Avondhemel doortrokken met rood. Met donkere vlekken maak jij een epiloog met wat leeft bij de dag. De onderliggende wereld gaat weldra sluiten. Jouw donkere pakking zal weldra bijna elke levensgang stuiten. Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag. Ver beneden hoor je de laatste vogels…

de tak dreef beschreef met levende woorden zijn langzaam sterven op de waterspiegel hij gaat land en hemel niet beërven maar zal zich in veelheid van zaden op toekomst beraden had de pech dat een bliksemschicht hem heeft geslecht door brand dacht hij al in de hel te zijn beland de sloot redde hem van een acute dood een onverwachte…

we hebben de witjes gezien op gele velden een zomers palet vol speelse helden in naamloos fladderen vrijwel niet te volgen in het kleine doelloos vlagen van een warme wind die al die duizenden moeiteloos kan dragen daar waar thermiek de kop opsteekt krijgen zij eindelijk de hoogte die hen doet verdwijnen in het ijle wolkenwit…

Vuurkracht verbaast met een overweldigende macht. Vuurkracht verlicht dat wat duister is in de nacht. Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

Gezien de standard Mill Met zijn grote houten armen draait deze reus om zijn as, als de wind speelt met zijn met zijn wieken... is hij in zijn sas. Het krakende geraamte draait en wiekt op de spelende wind. Strak is het gebonden zeildoek wat zich tegen de latten vastbindt. Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschoone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven. ‘t Was rood eerst, helder peers weldra; en, blauw- en blauwerwendig…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen. Licht van postuur; rood-bruin gevederd heb jij…

Velden bepareld door dauw en zonneschijn Omzoomd door blauwe nevelige bossen Daarboven zweven wolken als witte trossen Boven ’t water zwermen insecten groot en klein Geen schilderij kan zulk een schoonheid tonen Van kleuren geuren en duizenden bloemen Bonte tuinen waar honderden bijen zoemen Bomen en struiken waar vele vogels wonen. Maar…

Wat mijn en dijn nog mag betekenen Wat Uw en jouw ontdekkingen, woorden of gedachtsels zijn... We zijn al met zovelen dat ik faal bij het ontleden van spin of spin, mier en mier mens van medewezen Wat valt er te onderscheiden? Alle inspanning Al 't streven [het is als zekerheid gegeven] komt niets dan samen als grote ruisende stroom…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Zij zijn het sprookje van de vijver. De bloemen spreken tot de verbeelding. In gedachten zie je de kikker erop zitten, die veranderde in een mooie prins. De erotische bloem beweegt zich mee met de veranderingen van de natuur. In het donker gaan de knoppen dicht. Bij dageraad komen ze weer tot leven. De bloem ontvouwt zich meerdere keren…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

Muisstil daalt de nacht op aarde dooft elk al te scherp geluid. Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven alle uit. Schikt de sterren aan de hemel tot geen donker plekje rest, Laat een schemering op het water en een glans in 't verre West. Dan rust ze uit en mijmert stille, zalig in haar zachte glans En hoe stiller 't wordt,…