Alle inzendingen over eenzaamheid

Vanavond is de drempel de rusteloosheid in mijn hart Ik zit ik loop en verdenk het leven dat het mij bespioneert Groene takken met dode vogels die net als ik het nest niet hebben onderbouwd en te vroeg waren uitgevlogen naar de grote wereld Ik zoende de kiezelstenen in mijn hand en waande mij kasteelheer Maar stierf als kind in…

Ik voel de tranen branden en toch voel ik die lach Sterke gedachten dwalen door mij heen Maar ik ben niet sterk ik ben alleen. Een illusie dat alles goed gaat een discussie tussen twee uitersten die ik beide haat. Gedwongen tot dit leven gedreven langs de pijn eenzaamheid is me langzaam bekropen ik was blind tot ik besefte hoe het…

blauwgrijze wolken bedwelmen zijn brein ongrijpbaar versloten in eigen verdriet om een ander wat jammer ik ben het niet hoe fijn kan het wezen een ander te zijn missie verraden wat ben ik toch klein klein duimpje kom eens hier bij ons is het fijn kabouter te heten in plaats van Merlijn kris kras in de pas dan weer door elkaar…

Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou. Elke morgen: de kamer leeg, het brood, de kaas, het smaakt nergens naar. Waar wij ooit elkaars warmte waren, daar is nu leegte, enkel nog maar kou. Ik huil op mijn kussen en praat tegen dat van jou: “Welterusten schat”, “Goejemorgen lieffie!” Wat ik ook probeer, het zal nooit meer hetzelfde…

als je alleen bent en alleen zijn duurt lang dan staar je zomaar uren uit het raam je staat daar en fluistert zachtjes zijn naam want hij verdween, er was plotseling iemand leuker er was iemand veel knapper en misschien een collega van dezelfde afdeling een stuk en grappiger bovendien maar het geeft niet, zoiets kan gebeuren hij was geen…

Aan de stille vlaktes Waar het einde onzichtbaar is Waar de diepte onmeetbaar is Neem ik mijn gevoel waar. In de holle lucht Waar zuurstof verankerd ligt Aan het bestaan in het niets Tracht ik het te achterhalen. In het hier en nu Met een vlaag van verlangen Naar datgene wat is vervaagd Weet ik wat ik mis. Mijn handen uitgestrekt…

Doen de bloempjes aan zijn, Liefdevolle plantje in mijn, Eerst zo onpersoonlijk raamkozijn, Mij, mezelf, een fractie meer, Beetje lichter, minder zeer, Licht in mij, een beetje meer? Wil ’t wel maar denk 't niet, Wilde ook dat hij me liet, Wilde ja, dat niemand ziet, Mij, mezelf, een fractie meer, Beetje lichter, minder zeer, Wil ’…

Om mij heen is het intens stil, het voelt ijzig koud en kil. Om mij heen sluipt de duisternis, alsof ik iets essentieels in mijn leven mis. Plots verschijnt daar een kleine straal, Die me warmte geeft, heerlijk en ideaal. Plots verschijnt daar de gouden zon, die langzaam aan ruimte won. Daar naar de zon daar wil ik heen en plots voel ik me…

Ik liep op het strand met blote voeten in het zand. Ik liep langs de zee, de golven namen mijn gedachten mee. Ik liep heerlijk op het strand, en ging zitten in het zand ik staarde naar de mooie zee en kreeg plots een goed idee Ik rende op het strand met mijn blote voeten in het heerlijke zand ik riep heel hard tegen de zee: neem alle…

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

Er woont een elfje in mijn klokje dat al jaren stil verliefd uitkijkt naar haar prinsgemaal maar de tijd heeft haar gediefd Er woont een elfje in mijn klokje en ze voelt zich vaak alleen want hoe zij het ook steeds probeert ze komt niet bij de een…

spiegelbeeld meisje toch alles dat je deelt is met mij levenstraan in je ogen ik zie je staan nooit echt blij eenzame gedachten ik kan ze niet veranderen ik strijk zacht langs je wang wat wil ik zijn hoe alles ooit was spiegelbeeld een scherf en een kras niets duurt voor altijd maar wel ontzettend lang…

als tranen ontoereikend zijn geworden en je het lachen hebt verleerd als je kijkt door een nevel van onverschilligheid je handen niet meer kunnen liefhebben als je moe bent van het vechten het eindeloos praten uit een lege doos als je geleefd wordt in luchtledige ruimte en bewust geen weg meer zoekt dan komt een klein meisje met wapperende…

Wij wachten niet meer. Wij hebben genoeg gewacht. Al die maanden en jaren dat we er naar uit keken. Hoe we er dan samen over spraken, wanneer het kwam en hoe dat zou zijn. Maar nooit kwam het, nooit, en telkens stierven we dan een beetje. Toen na al die jaren toen kon ik het niet meer, niet meer wachten. Ik had genoeg gewacht. Het…

de vlieg op zijn arm zacht zoemend onbewust van de naderende slag een achteloze mep zijn blik niet waard dichter kom ik niet observeer als een paparazzo herken hoe hij om zich heen slaat om afstand te scheppen terwijl alles om tederheid schreeuwt zoekt hij warmte in de wijn en de wilde dans van de wanhoop mijn armen reiken vergeefs…

De tijd heelt wonden Littekens heelt zij niet Voelbaar, duidelijk gekrast in de ziel. De tijd zal leren of de pijn verandert in draaglijkheid en berusting De tijd heelt slechts ten dele uiterlijk voor wie niet weet van innerlijke pijn. De tijd verstrijkt weer een jaar voorbij en nog steeds de pijn van verlangen Nu nog steeds…

zeg me hoe ik het doel werd van je wrok leer me onzichtbaar worden transparant ik weet dat ik zwijgend moet ondergaan laat me verdwijnen in de nevel van de schijn…

Gisteren besefte ik dat eenzaamheid veel dieper gaat dan een koude huivering in bed of missen van de daagse dingen praten over werk kater Janus van de buren boodschappen de standaard vraag wat zullen we vanavond eten zo voelt slechts alleen zijn wist ik bij het bemerken dat hij nu ook de namen van onze kinderen is vergeten…

je voelt je eenzaam... als je vrienden je alleen laten op een moment dat je ze nodig hebt je voelt je eenzaam... als je het gevoel hebt dat je er niet bijhoort je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat mensen je haten je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat iemand is overleden waar je erg van hield je voelt je eenzaam…

Het is grauw en grijs. Regen druppels tikken zachtjes tegen de ruit. Het is Doodse stilte, ik zie van alles leven maar zonder geluid. Ik zie je wel praten maar je woorden zijn alleen maar geruis, Gemengde gevoelens gaan door mijn lichaam heen. Mijn ogen zijn gesloten, vandaag ben ik niet up to date. Druk bezig met het verdere schrijven van…

De tijd die je verwachtte, die blijde, zoete tijd, is weer voorbij en nog voel je je niet vrij. Je voelt je bedreigd, alleen. De kille, stille eenzaamheid overvalt je weer; er is geen blijde toekomst meer.…

Zomaar omdat de zon schijnt zomaar omdat ’t in me opkomt zomaar omdat ’t leven te kort is om zomaar langs de kant te zetten. Zomaar omdat het gewoon zomaar in me opkomt dan zomaar op papier komt te staan terwijl mijn vingers zomaar over het toetsenbord dansen er zomaar woorden dansen in mijn hoofd ik me voor de zoveelste keer…

Mijn doorlopen ogen zien niets, geen lieve vrouw. Geen geopende deur, geen welkom meer, die vriendelijke blik. Mijn aanwezigheid niet langer opgemerkt. Een kus ontbreekt, sigarettenrook, koffie, alles is weg.…

Was de vondst na 43 jaar te A. van de trouwring van boer H. nu elf jaar onder de groene plakken onder een tegel midden op de straat zodat de weduwe nog alleen thuis alle kinderen inmiddels uit huis nu met drie zit om over te waken Alleen de pastoor blijkt geinformeerd liet de beste man de moed nu te vroeg zakken toen achtte hij het in de…

opgeblazen en volgezogen ik moest je wel verwijderen zelfverdedigend zelfbevredigend ik veegde de vloer met je aan en nu moet ik je laten gaan…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

de gedachte aan je stem die over heuvels en zeeën vloog naar andere landen toen je vreemde vruchten proefde en opgewonden raakte van smekende vrouwenogen altijd een muntstuk in je hand het was al een herinnering bij je krantje kopen en kopje koffie op de hoek toen later vroeger werd van samen naar de bioscoop mijn tranen en jouw zakdoek…

Was jij maar hier ik weet niet wat te doen Welke beslissing is de juiste, ik kan alleen maar gissen Was jij maar hier dan was alles veel gemakkelijker dan zou je mij sturen en steunen en helpen, ja echt, ik weet het zeker! O, als iemand ooit een keer begrijpen kon hoeveel ik je moet missen.…

Vol warmte loop ik rond hopend op het wezenlijke op datgene waar ik op vertrouw Hopend op jou, van wie ik zo zielsveel hou...…

Waarom begrijpt niemand hoe ik mij voel? Waarom begrijpt niemand wat ik bedoel? Mijn verdriet stop ik ver weg voor iedereen Ook al voel ik mij dan erg alleen Kan iemand deze muur om mij heen slopen? Misschien is dat wel alleen iets om op te hopen Er komt een dag dat ik mij helemaal kan laten gaan Dan is er iemand met wie ik dit alles kan…