Alle inzendingen over natuur

door zachte schaduwen gedragen baart ze zichzelf als vlinder neemt de taak op zich de wereld dieper in te kleuren…

Het landschap gaat aan je voorbij als filmbeelden de dijken, weiden de dorpen, als vlekken aan de Maas waar het vee rust of graast het snelverkeer niet raast..... Nee, oh nee 'rij er wel zuutjes'…

In mijn herinnering sta ik aan de waterlijn, Het is fijn dicht bij de natuur te zijn. Ik voel mijn voeten in het mulle zand. De zon brandend op mijn huid. Turend in de verte naar het water, waar zeilbootjes het bevaren. Helaas de zomer is voorbij, alles heb ik opgeborgen. Daar mijn gevoel er nog is, heb ik het plaatje vast gelegd met…

waar goudgeel de zon van het groene lover de koele schaduw grenst zilveren in duizendtal vlinders moeder natuur zijdezacht getooid prachtigen zij de dag glimmend gelijk edelmetaal met zorgeloos flaneren van blad tot blad zo geluk regenend dwarrelen als parels zij geluidloos het leven met groeiend verlangen naar vrijheid van zijn…

Avondhemel doortrokken met rood. Met donkere vlekken maak jij een epiloog met wat leeft bij de dag. De onderliggende wereld gaat weldra sluiten. Jouw donkere pakking zal weldra bijna elke levensgang stuiten. Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag. Ver beneden hoor je de laatste vogels…

de tak dreef beschreef met levende woorden zijn langzaam sterven op de waterspiegel hij gaat land en hemel niet beërven maar zal zich in veelheid van zaden op toekomst beraden had de pech dat een bliksemschicht hem heeft geslecht door brand dacht hij al in de hel te zijn beland de sloot redde hem van een acute dood een onverwachte…

we hebben de witjes gezien op gele velden een zomers palet vol speelse helden in naamloos fladderen vrijwel niet te volgen in het kleine doelloos vlagen van een warme wind die al die duizenden moeiteloos kan dragen daar waar thermiek de kop opsteekt krijgen zij eindelijk de hoogte die hen doet verdwijnen in het ijle wolkenwit…

Vuurkracht verbaast met een overweldigende macht. Vuurkracht verlicht dat wat duister is in de nacht. Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

Gezien de standard Mill Met zijn grote houten armen draait deze reus om zijn as, als de wind speelt met zijn met zijn wieken... is hij in zijn sas. Het krakende geraamte draait en wiekt op de spelende wind. Strak is het gebonden zeildoek wat zich tegen de latten vastbindt. Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschoone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven. ‘t Was rood eerst, helder peers weldra; en, blauw- en blauwerwendig…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen. Licht van postuur; rood-bruin gevederd heb jij…

Velden bepareld door dauw en zonneschijn Omzoomd door blauwe nevelige bossen Daarboven zweven wolken als witte trossen Boven ’t water zwermen insecten groot en klein Geen schilderij kan zulk een schoonheid tonen Van kleuren geuren en duizenden bloemen Bonte tuinen waar honderden bijen zoemen Bomen en struiken waar vele vogels wonen. Maar…

Wat mijn en dijn nog mag betekenen Wat Uw en jouw ontdekkingen, woorden of gedachtsels zijn... We zijn al met zovelen dat ik faal bij het ontleden van spin of spin, mier en mier mens van medewezen Wat valt er te onderscheiden? Alle inspanning Al 't streven [het is als zekerheid gegeven] komt niets dan samen als grote ruisende stroom…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Zij zijn het sprookje van de vijver. De bloemen spreken tot de verbeelding. In gedachten zie je de kikker erop zitten, die veranderde in een mooie prins. De erotische bloem beweegt zich mee met de veranderingen van de natuur. In het donker gaan de knoppen dicht. Bij dageraad komen ze weer tot leven. De bloem ontvouwt zich meerdere keren…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

Muisstil daalt de nacht op aarde dooft elk al te scherp geluid. Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven alle uit. Schikt de sterren aan de hemel tot geen donker plekje rest, Laat een schemering op het water en een glans in 't verre West. Dan rust ze uit en mijmert stille, zalig in haar zachte glans En hoe stiller 't wordt,…

Grijze torens staan als horens van de neergevleide stad, en ik peize welke wijze ritselt in het popelblad. ‘k Wou wel gâren op mijn snaren wat daar doemt uit nevelrag, en te noene boven ’t groen zingzoemt in de zomerdag.…

De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van al zijn groen dat was beter voor de boom, want hij zou 't ' beter gaan doen'. En zo staat daar, een kale boom een grote trotse kale stam, met hier en daar wat zijtakken maar voor de rest wat bloot en klam. De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van zijn groen, maar als je 't…

wanneer bloesems ontspringen voel ik drang om te zingen want de lente ontwaakt zonovergoten dagen je hoort mij niet klagen want met de zomer op reis bladeren overal tapijten in vele kleuren want de herfst is gekomen sneeuwvlokjes op de grond want de winter in zicht en de cirkel is … rond!…

het licht van de zon dat door de groene bladeren speelt legt warme schaduwen neer op mijn armen - mijn benen mijn hele lijf verlicht mijn hart de last mijner gedachten met een schat aan emoties droom ik mijn droom tot werkelijkheid…

boven het zwarte ven dansen twee paar libellen in 't rond met haakse vlucht, omarmd door stil, roestig veen zometeen zal het lijken of dit nooit bestond ze dollen nog wat doelloos en gaan weer heen…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon. Het stilleven dat ik in juni vind bij 't geruis van een bamboe en een murmelende…

Kwakende, kwakende kikkers bij zomernacht plonzen de vijver in d' eendenkroos tierend om hét vrouwtje paringsrituelen storende nachtmuziek maakt buren boos…

een lichtgroen hartje een bedje van meeldraadjes geel als het kelkje prachtig boterbloempje heb je even bekeken…

de aardse vlaktes voelden wat bevroren veel grijze lucht met schimmig wit slierten zweefden vanonder naar boven de hemel oneffen, leek omgespit de zon was weg, ik had het koud alles draaide er nu omgekeerd mens en dier waren benauwd de lucht werd ijl, geterroriseerd een engel kwam vertellen in paniek dat we straks allemaal gaan sterven…

hoe glimlacht het tedere roze zich hunkerend open een welgevallige sierlijkheid met een hart vol spikkeltjes rode passie zo aards en hemels tegelijk dat ik blozend in haar zoete adem verwaai…

Wij zaten aan het kalme plein, voor 't open venster van ons klein vertrek, de avond te beschouwen. Wij zagen hoe de hemel, bleek en ver, over de gevels week van de ons omringende gebouwen. De gave stammen, vast en rond, van olmen stegen uit de grond en hoog, om de verspreide kronen, zagen wij voorjaarsvogels al de uitgebreide schemerhal…