inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.066):

over het lopen

intussen woon ik al zo lang in de beweging
het lopen neemt de vorm aan
van mijn lichaam
nestelt
in mijn hoofd

maar waarom ik loop

je zoekt in je gedachten
vrijheid, verdriet, heimwee
en herkomst
en de eenzaamheid
om bij de bomen, de zee,
het veld, de hemel te zijn
en niet alleen
moest je vertrekken en
aankomen

de tussenliggende tijd daar ging het om
maar waarom de loper

daarna het verlangen naar een kraakheldere ochtend, een lage zon, een zwerm vogels boven een landschap

eigenlijk is het steeds terugkomen in mijn lichaam
ook als ik dat niet had verlaten

Schrijver: gijs nijland, 29 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: natuur

4.5 met 8 stemmen aantal keer bekeken 144

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
31 oktober 2017
Mooi gedicht van een wandelaar lees ik
Naam:
Claire Vanfleteren
Datum:
30 oktober 2017
Als we ons zelf bekijken, zijn we net hetzelfde als de natuur, gebonden aan tijdlimieten en tijdgrenzen, begrepen tussen twee horizontale lijnen, die de tijd niet kunnen ombuigen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)