Alle inzendingen over natuur

De gladde golven glippen naar de rede Met klaterend even, weer gesmoord gekoos, De hemel schemert over zee, en mede Is vrede wijd en zijd en tijdeloos. En uit de haven komen zij gegleden De boten met hun zeilen roereloos, Een kantige schaduw tegen donkerheden, In 't spiegelende nat een schaduw broos. De nacht is peilloos; waar de…

straks als het regent houden ze zich stil maar nu mag ik me verdiepen in hun refrein voelen hoe ze de voorbije dag welig hartelijk licht bezingen zo intens dat zelfs de tijd hen ongemoeid laat uitzingen…

Het is niet vreemd. Het is natuurlijk. Zeer begrijpelijk. Iets buitengewoons. Kan het niet verklaren. Een bijzondere kracht, onvergelijkelijk schoon. Verbazingwekkend puur, ontsproten uit mijn geest, dansend op de Leieranden sijpelend door mijn handen. Schoonheid vroeger. Schoonheid nu. Schoonheid later.…

We zien elkaar de hoofdrolspelers de toreador, de stier En weten hier wordt ie -vroeg of laat- naar de andere wereld geholpen Hij delft het onderspit kijkt dood in de ogen Op de tribunes aan zon-of schaduwzijde heerst geen medelijden het publiek weet wat hen te wachten staat.…

‘t Is bijna lente, de knoppen zijn al weerloos, de takken steken hun armen uit en de groei heeft de bloei ontdekt. Het blijft voorlopig lente, omdat het gretig groen is. Het was de luidruchtige lente, die even heeft geglimlacht. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Loop langs de horizon mijn kind In licht der morgenzon Zie hoe je daar de nieuwe dag weer vindt Als paradijs zo eens de aard begon. Loop over het wijde veld mijn kind Genietend van de rust Vrijheid die geen ziel daar bindt Ontspannen en zelfbewust. Loop over blanke strand mijn kind En hoor in regelmaat der golven Het verhaal wat geen mens…

'k Heb ooit in mei het lentekleed gekust de roze bloesems teder aan mijn hart gedrukt nu ziet alles somber, triest en grauw of ik mei in een depressie aanschouw de wolken zijn veel te vaal en grijs hangen zwaar van stofhagel en ijs en waar de ijsheiligen gaan wonen gaan zij het lentekleed niet langer tooien d’ ijzige wind zal in die jonge…

ik pluk geen bloemen meer om weg te geven ook zij willen bloeien en leven ik neem je mee naar de plaats waar zij groeien zacht door alle seizoenen vloeien zij openen en wiegen op de wind die wij voelen kleuren in warme zon vertellen in vruchten hoe generaties vluchten voor noodweer en onvruchtbare grond zij overleven en willen…

door hun donkere zijn en kleine verwarde hartjes midden schemerige winderigheid ril ik onzeker met hen mee stil hopend dat de zon met warme stralen hen tot ontvlamd verlangen in mijn wereld verbreidt als aanhalige glimlachjes midden mijn gedachten neerschrijft…

Onbereikbaar ver vliegen ze Met onhoorbare vleugelslagen kiezen ze gestaag hun weg Zeilend op verlangen Weg van een wereld waar de koude aan de deur klopt In hun flyers high ijlen ze naar een zomerse winter Hoog boven hun oude huizen laten ze onze aarde los Ze zweven steeds kleiner naar een nieuwe oude wereld Nog slechts leestekens…

De zoele zomerwind omarmt de bomen. De meanderende stroom spiegelt zich in het zonnelicht. Ik ruik het pas gedroogde hooi dat gespreid ligt over het land. Bloemenvelden rijgen zich aaneen. De schaapherder dwaalt met zijn kudde over de heide. De zon kust het kimmenrood van de avond en begroet de nacht. En na de ochtendschemer…

haar broze bloei een waar bekoren heeft zich als bezielde verwarring neer getracht tot droom om volgend voorjaar glorend van beleven haar plaats in de wereld terug in te nemen…

nestkastje gehangen wippende, trippende mezeke, vliegt erin en weer uit pikkende, hippende evenwichtkunstenaar schrikkende, loerende om zijnen buit…

Transparant in kleur bij ondergaande zon reikt de kustlijn tot de horizon in nachtelijke stilte onder glinstering verlicht tekent de mysterie als schitterend gezicht in één bewondering betoverd tot dageraad met vertier gezang wanneer uurwerk doorslaat zo blijven dromen de verfijnde…

Morgen die de kim doet blozen En straalt over ruime veld Weer verlangen doet naar geurige rozen Dauwdruppels aan de takken telt Verlicht het land bestrooid met parelen Over een deken van diep smaragd Nadat aan de hemel sterren fonkelen Als diamanten in duistere nacht. Over watervlak spelen glinsterende zirkonen Weerspiegelend een hemel van…

De zee ademt dag en nacht. Opwaarts in verschillende golven komen ze aan land. Ongelofelijk, de zee…… Diepgaand. Licht deinende golven geven het contrast tussen, die woelige hemel en de kalme zee weer. Fascinerend hoe de zon zijn glinstering weerspiegelt.…

Pril schieten sprieten vol van gretigheid naar de top, weerstand, uithouding, snelheid, robuustheid werden gemunt door deze soort Traag groeien is lang meegaan, zoals het hoort Opportuun buigen voor wind en ontij zo blijf je staan, zo neem je de tijd Mobiele wezens lopen al gebogen als bomen nog in eeuwen geloven Wat je alle dagen ziet…

Stil! - Duizendogig spiegelt zich in 't meer De nacht, en laat haar bleke luchter beven, Die gloeiend witte glanzen heen doet zweven Om 't, rond de diepte reiend, rotsenheer. En Sluimer daalt op vlinderwieken neer, Met wuivend rijs, waaraan de druppen beven, Die dauwend droom en zoet vergeten geven, En zweeft in schaduw peinzend heen en weer…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zinsontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan. Een ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen…

Een fris geluid kent goede oren. Een fris geluid ondersteunt het lentebelang. Een fris geluid laat zich graag horen. Want na de vogeltrek klinkt weldra ook weer de vogelzang. De zangvogels die het lentebelang graag dienen. Zij nestelen zich ieder op hun eigen stek. Waar zij hun eitje neerleggen zullen zij onze lof verdienen. En ons luidkeels…

Deze wezens verkeren graag met bosanemonen en houden van vogels met hun zang. Ja, de bomen. Zij omzomen vijvers en spattende waterstroompjes. Hoog, maar áárdgebonden zijn wij, willen ze beklemtonen. Elke soort, in ieder oord, is in zijn eigenheid uniek zoals de moerascypres, naakt nu, pronkt in water en zand. Stronkwortels steken als keien omhoog…

zijn vleugel was niet gebroken er waren wat pennen vervlogen op een fenomenale vlucht zijn plots verschijnen uit het verre ongewis de formidabel diepe duik een schitterend gezicht er was geen keus voor de vis die hij als prooi verkozen had samen kwamen ze boven hij triomfeerde in dit spel van de natuur zij was op de verkeerde plaats…

zeeën vol kleuren verwateren langzaam aan blote voeten waar vroeger geuren golfden kabbelen nu vruchten in beginsel ooit zwermde wind zacht zoemende bijen langs iedere weide waar licht voor snelle groei heeft gestaan zet warmte de oogst dik aan zon zee en land volgen zonder ingreep van mensen nog steeds zijn scheppende hand…

Zouden bloesems dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat zij immer in zich dragen ? zij hebben allen hun geheim bewaard en spreken toch uitbundig over het nieuwe dat te gebeuren staat dan volgt het geduldig wachten en intussen trachten ruimte te reserveren voor het onverwachte wat de natuur ons…

De sneeuwvlinders fladderen wild laag langs het betonnen plafond en vinden geen uitweg dan sterven, het pad nergens heen wordt al slik. Maar ’t gras is een pasverschoond bed, de lakens nog koud en kraakwit, waarop met een o in de mond – een noot voor zijn kaken te groot – en kogels…

Ik kijk naar een foto van panorama Mesdag, screensaver op mijn monitor, naar de watertoren waarlangs ik naar de Kijfhoek fietste vroeger, bramen plukte met vriendin, haar moeder. Nu, kijkend naar de watertoren denk ik aan òns fietsen naar het Zwarte Pad ons praten, wandelen aan strand, uitzicht op Katwijk Noordwijk, ons liggen in…

Nevelige waas bedekt de ochtend met natte dauw reeën lijken te zweven, vogels fluiten met ontzag bederf geeft mulle aarde in het bladrijke pad en tussen de bomen hangend op het vochtig gras, zo zacht legt de stilte een laagje rond de tederheid van de dag april toont haar laatste stuipen met reeds bekoorlijke lentekleuren en tussen…

je was een fiere boom spreidde je takken voor vele vogels die in jou nestelden in het Arboretum staat jouw essentie als sierlijk kunstwerk geworteld in de grond ik buig voor jou fiere boom bewonder je vorm…

Een stevige storm is voor mij echt niks om vrolijk van de worden. Dat hagelstenen, zo groot als duiveneieren, tientallen auto’s kunnen beschadigen. Dat bomen als lucifers knakken in de wind. Dat de straten blank staan, is gewoon doffe ellende. Weer om blij van de worden heeft voor mij met blauwe luchten te maken. Sneeuw, net gevallen, is…

De natuur stelt nooit teleur. De natuur belooft geen onmogelijke dingen. We weten dat als de mei vogels weer gaan zingen nieuwe lente kleuren zich vermengen met een gekruide aromatische geur. De natuur stelt nooit teleur. De natuur schenkt beelden in waarheid. We weten dat die geeft met klaarheid al wat ons toekomt in de juiste geur…