Alle inzendingen over verdriet

Wat tussen ons is gegroeid, werd genadeloos gesnoeid door een rivier van woorden die mijn hoop vermoordden en mijn wangen hebben overvloeid.…

de merel waagt zich niet zwijgt stil onder de struiken ik voel de koude steen onder de bolchrysant in miezerige regen kom ik mijn toekomst tegen vervlogen en verdampt de duif vliegt op verschrikt en laat me zelfs vandaag nog moederziel alleen…

De pastor leek bewogen door het leed dat hij zo heel nabij voor ogen zag en veraf klonk zijn stem een heeft voor jou geleden en hij leed onverdiend Wie kan het lijden van een ander weten en waagt dit lijden af te meten?…

Tranen van bloed Of wat het ook zijn Dacht aan het ene En huilde van pijn Hoe graag ik ook wilde Maar hoe liever ook niet Ik huilde van pijn En sneed van verdriet Ik bleef maar zeggen Het gaat wel goed Maar niemand wist dat ik huilde Tranen van bloed…

e.h.b.t. (eerste hulp bij tranen) De regels van dit vers heb ik voor jou paraat, als het leven ineens wat minder gaat. Pak wat je wilt, wees helemaal te gast, in deze dichterlijke medicijnkast. Regels die zorgen voor een goed herstel, Als een trompetsolo, bezorgend je kippenvel. Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee…

toen je afscheid nam was je op de vlucht waarheid verstopt doel mislukt lopen in de spinselnacht hak geluid weerkaatst echo op asfalt terug val of antwoord laat me vallen ontwaak in mij je maakt me kapot maar toch voelt het goed jou haat maakt mij zelfs blij verlaat spinselstaat ga mee het is laat elf uur elf hoe lang moet het bloed…

Kun je me zeggen waarom je dat deed? Waarom je me nu telkens vergeet? Waarom je met verliet? Nu zit ik hier met m'n verdriet. Waarom koos je voor haar? Je was toch mijn minnaar? Naar al m'n vragen en al die tranen was je antwoord 'Het werd tijd dat we iets ondernamen.' Maar je vergeet de woorden die je me laatst zei... 'Jij…

In mijn schulp daar zit ik veilig en begrensd In mijn schulp volledig op mezelf aangewezen In mijn schulp kan niemand mij pijn doen In mijn schulp word ik niet buitenspel gezet In mijn schulp veilig en alleen niet te bereiken In mijn schulp doet alles mij minder pijn…

O lieve Heer, knip en knutsel nog één keer in mijn leven. Ach het moet voor U toch niet moeilijk zijn, het duurt echt maar even. Ik vraag U of U mij alstublieft mij mijn lieve Vriendin als vrouw zou willen geven. Ik hou namelijk van haar, echt waar. Dank U! Peter.…

Of ben ik mij kwijt geraakt aan de landtong waar ik me in stilte bekwaamde en wolken telde van achter naar voor Een helse vuistenregen maakte me murw en legde hete stenen in mijn gelaat toch regent het zijdeglans en ken ik geen haat Mijn kleding draagt geen namen meer zoals het geschrift mij eens beval om de letter van de tijd te gaan…

Verloren loop ik rond, elke dag weer Verloren met mijn ziel onder mijn armen Verloren heb ik, ik heb verloren... Kom ik er nog bovenop? Ik zal wel moeten! Maar waar is de kracht? De kracht om door te gaan is ver te zoeken! Zonder kracht kom je niet ver, zonder kracht wordt het erg moeilijk. Maar ik kan het me niet veroorloven om te stoppen…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…

Het doet zo`n pijn, Steeds meer en meer. Ik val in de put, Iedere keer weer. Ben niet sterk genoeg om klimmen, Ik wil er niet eens meer aan beginnen. Want steeds als ik het probeer Val ik als een baksteen neer. Alleen lukt het gewoon niet, Ik kan er niet meer tegen En word gek van mijn verdriet. Waarom moest mij dit overkomen, Al mijn…

Het regent uit mijn ogen wat is hieraan te doen het enige dat helpen zal is stelpen door een zoen als dan de zilte vloed geweken is mij ogen droog weer zijn zal slechts de afdruk van een mond stil getuigen van zoete pijn…

Met de wind in haar haren, steeds verder van huis Loopt zij weg voor haar problemen Op weg naar iets nieuws Waar ze zich aan vast kan houden En alles kan vergeten...…

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

Ach -de tijd- zij liep als water door de jaren heen gedreven als een stuifbal door de hemel van het dronkentierend glas waar zij viel als gouden regen voor de tranen die verzwegen maar zij niets kon als een ander zilverzoekend naar haar was Nee- het waren niet de jaren die de zoute wonden heelden niet de lange, bange uren van de tijd die…

Mijn blik valt neer ter aarde Gezapig hangt mijn lijf en zucht De ader van verwondering stroomt leeg Mijn ziel reeds jaren op de vlucht Giftig roest verstikt mijn hart Eens centrum aangenaam in bloei De rivier ertoe is drooggelegd Ik voel niet langer dat ik gloei Mijn brein verzuipt in zacht geprevel Een klaagtoon van de hoogste soort De massa…

Er dreven wolken voor de zon dacht ik of vlogen sneeuwganzen de zomer uit mijn ogen voelde ik blind de regen branden over mijn gezicht ik knielde neer in restanten van jouw naam en vond de nachten stom geslagen elke dag…

Een treurende weduwe nam afscheid van haar man ook haar drie kinderen kwamen om en zij was er getuige van 'k Heb gehuild bij die foto die ik in de krant zag staan een heel gezin uit elkaar gerukt door een ongeluk hun aangedaan Hoe is zoiets te troosten ik vind er geen woorden voor die foto op mijn netvlies en toch, gaat het leven door…

Nee- ik kon het je niet zeggen en je kon er niets aan doen want je zou het niet begrijpen wat gebeurd is met mij toen dus liep ik met jou de pier af voor een allerlaatste zoen Want je ging met hen de zee op om te varen op de vliet en toen jij was uitgevaren schreeuwde ik mijn groots verdriet tot de golven die weeklaagden alleen jij wist…

je trapt en vernedert je negeert en commandeert je eist en dwingt tot ieder naar jouw tevredenheid zingt hoe heeft het zo ver kunnen komen niets is er over van mijn dromen van het meisje dat ooit groeide in mij een schatje dat ik ter wereld bracht niets is er nog had ik nooit verwacht deze pijn dit verdriet maar het ergste is dat…

Er valt een stilte nu jij er niet bent Ik mis die melodie Je stem is hier niet te vinden Te ver weg ben je aanwezig Verlangend luister ik op een afstand Geniet van de mooie klanken En sluit het in mijn hart Het houd me rustig Maar niet voor eeuwig…

Ik heb veel geleerd Over komen en gaan Ik weet hoe het is Om er alleen voor te staan Ik heb in mijn leven Veel moeten kiezen En ik weet hoe het voelt Om iemand te verliezen…

We zagen poezen en konijnen, treinen, karren, soms een fiets bouwden uit gestapeld niets de allermooiste luchtkastelen zilvermeeuwen gilden schril over het schrale van hun vangst maar als wij beide ogen sloten murmelde ons universum stil nu treft de blik enkel nog grijs krijgt geen droom meer eigen vorm schuilen vogels voor de storm…

Na die heftige ellendige dagen kijk ik in de spiegel en ik zie alleen nog maar verdriet Mijn ogen die eens zo straalden hebben geen kleur of glans meer Er staat niets meer in geschreven en nog minder in te lezen tenzij de pijn om wat er ooit was……

Was jij maar hier, Hier bij mij, Ik mis je zo, Maar wil je toch even niet meer zien Te veel pijn, te veel tijd Diep in me hart wil ik bij je zijn, Maar iets zegt me 'Het doet té veel pijn..'…

Wij plengden Ongemeen gemeende tranen Stonden oog in oog Voelden onze liefde tanen Ons hart nochtans verstoken Van tere, warme liefde Door die rappe, scherpe pijl Die ons dierbaar hart Niet slechts raakte Doch geheel doorkliefde…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

Ik dans in de druppels van mijn tranen, een choreografie van pijn. Fel de akties van mijn daden. Koud, oergevoel van mijn binnenzij. Voel ik hoe zwaar mijn oogleden hangen? Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…