Alle inzendingen over afscheid

Bij de stromen van Babel weenden wij. Haar hoofd in een strop gevangen, lichaam koud en blauw gestreeld. Liefste dochter, tergend traag, met zand in je ogen, lachend om kapotte hoeven: je hoefde echt niet weg vannacht. Liever dan verlaten, liet ik de wereld je tranen zien. Bij de stromen van Babel.…

hoelang zal 't laatste lied duren klanken der uitgeleidene hoeveel engelen zullen nodig zijn om het koor te vervullen waardoor de hemelpoort gestaag haar deur zal openen op het juiste moment licht zal schijnen ter begeleiding om haar te brengen daar waar wij nog niet klaar voor zijn liefde de boventoon voert klinkt 't vaarwel onherroepelijk…

Zoals de overgang van een boom van zomer naar herfst takelde jij af. Langzaam, langzaam verdorde je. Langzaam en steeds verder. Het begin, de rand van het blad. De rand van je lichaam, het uiterlijk. Ingevallen ogen, een gerimpelde huid. Het blad verdort verder, net als jij. De helft van het blad was zwart. Gevolgen in je lichaam. Je…

Ik heb iets doen besluiten Zonder mijn hart en ziel Iets waarvan ik niet dacht Dat het mij moeilijk viel Ik zou zo graag willen Dat onze relatie anders was Waarin wij kunnen genieten Zonder enig tegengas Het blijkt niet te gaan Zonder een traan van verdriet Ik zou je willen vragen Alsjeblieft vergeet me niet Met pijn in mijn hart…

bereik ik de schutting van mijn boerenhuis uit verschillende windstreken dalen vier seizoenen uit de hemel naar beneden blazen mijn naam juist de lust naar nectar slonk slechts ik bleef in weelde van beelden onbekend kale deuren dichtslibben ben ik mens vergeten hoe het licht op palmen danste wanneer ze muzikaal gestreeld werd…

In zijn zetel van tevreden denkend aan hoe alles ooit begon, zetelt in de herfst van zijn leven een oude man onder een gouden zon. Zijn oude ogen over het water, een schittering van een wijzer ouder man. Doch het landschap om hem heen desolater wanneer hij afscheid neemt ervan; Haar kleuren een beetje valer, de mensen die op haar…

Daar sta je dan, een grijns op je gezicht, niet weten wat je zeggen moet, niet wetend wat ik zeggen zal. Dan plots, je grijns verdwijnt, je ogen leeg. Is dit dan het einde vraagt je mond. Maar gevoelens toon je niet, heb je nooit getoond en zal je ook nooit tonen.…

Vandaag ben ik even helemaal stil Denk ik terug aan de jaren tachtig De Post-trein was destijds oppermachtig De TI-Raleigh-ploeg maakte het verschil Door het raam dicteerde Peter zijn wil Mijn helden luisterden dan aandachtig Dit ploegenspel was werkelijk prachtig Ik zag toen de koers door een roze bril Op de pedalen als idioten Ze reden…

Als er geen uitzicht is, moet je geen verrekijker gebruiken.…

De laatste foto is nog niet gemaakt het slotwoord niet gevallen huivering van hoop wankelt in ongelijke strijd met het onvermijdelijke laat me je kussen in de warme wind van verre sterren dromen tot die tijd…

Kus de sterren omhels de maan voel vers gras onder je voeten als jouw tijd is gekomen kun je vredig gaan ~*~…

O dood, geheime nachtegaal Die in de donkre hagen zingt Uw nooit ontraadselbaar verhaal Dat tot in ‘t diepst der harten dringt, En lokt ons beiderzijds van ‘t pad Over het dompe dove mos Voort van de wemellichte stad Naar ‘t ver en stil en duister bos, — Ik volg u, dood, zing gij mij voor, Ik zal niet talmen aan de zoom, Dat ik de laatste…

Ik wilde bij de dood belet aanvragen, hij deed zelf open en hij liet mij in. 'Er lang omheen praten heeft weinig zin; ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'. Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'. 'En nu muziek, daar staat de grammofoon…

De stof van mijn gedachten kan ik niet bewaren omdat ze liever herinneringen willen zijn. En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien en nieuwe dromen laat slapen waar de stilte elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin van woorden en ontmoetingen die niets…

nog even je bloeddruk, dacht ik... stond daar perplex je ogen open, mond halfdicht is dat slapen? wat deed dit raar vertel me dat het zo niet is wist niet wat zeggen, wou je toch aanraken voelde koud en warm aan begreep het niet gisteren was je anders alleen, geen familie het hoefde niet meer sterk genoeg voor eeuwige rust…

Tussen Rabat en El Jadida heb ik je handen gekust en, weer of ooit, een deuntje voor je laten spelen. Wijn en sigaren weinig neutraal en de heersers met het geld gevangen. Sist een engel vanaf een grote kathedraal: “Ik ben bang, lieveling. Bang dat ik ga vallen” En ik troost geen engelen, durf aan satan ook mijn handen niet te branden.…

Het jaar is bijna weer voorbij gegaan... En het nieuwe komt er weldra aan. De tijd vliegt snel voorbij Zo lijkt het tenminste wel voor mij! Ik denk dat iedereen het zo ervaart. We gaan met goede moed het volgend jaar weer tegemoet en wens dat ieder het weer blij begroet!…

de zwaarte van miljoenen zuchten is voelbaar in de lucht restjes kerstdiner worden geserveerd op kliekjesdag mensen slepen zich naar supermarkten zoeken een vers jaar verloren illusies knallen als sterbloemen dromen bloeien open…

Wat kan het leven toch heel mooi zijn, Geniet er van, net als van rode wijn. Maar ontkurk de wijn op tijd, Ben je te laat dan krijg je spijt. Een vriend vertelde mij, zijn leven is voorbij, Hij zei er is geen redding meer voor mij. Wat moest ik hier op zeggen, Hij heeft zich er ook bij neer moeten leggen. Mijn leven ligt ook overhoop,…

In de verdwaalde verte zie ik het moeizaam voortgaan zuchtend onder de zucht naar nog meer loze macht. Het pad vervoerend langs de rand van lege liefdeloosheid zonder vrede met wat je had ontevreden steeds je pad een weg van klinkend klatergoud. Achtergelaten werd de diamant door jou te min bevonden jij hebt…

Ik zie mensen die gelukkig worden van oliebollen met poedersuiker, Glühwein, knipperlichtjes en kerstboeketten, een nepkerstman en overdadig eten, maar vooral veel drankmisbruik. Plus al die opgefokte blijheidsstemmingen vol prullaria en glitterrotzooi, mislukte sfeermakerij en debiele pogingen om er nog wat van te maken. Al die afgekapte…

Alles zag wit toen we jou wegbrachten. Zuiver wit, met hier en daar een streepje zwart als ware het een afgietsel van jouw ziel, met sporen van enkele nog te leren levenslessen. Het pad naar jouw laatste rustplaats lag spekglad die morgen, alsof ook de straatstenen jou nog hier wilden houden net zoals wij, die jouw vriendschap al misten.…

de stilte knaagt is ongehoord en onbegrepen daar het verbond intens was voor het leven moederinstinct juist nu geborgen in armen van engelen rust zij zacht *~ IM Elsa Tisseur ~*…

hij kwam uiteindelijk nog zelden buiten een keer of twee per week: de superette waar hij op niemand - niemand op hem lette hoe vaak heb ik die man te kort gedaan als de gehaaste stappen die ik zette alweer eens op de hindernissen stuitten van zijn recalcitrante oude kuiten ik zag geen kans om met hem mee te gaan zo'n senior, daar…

Een hele nacht vol met tranen een hele dag zonder slaap een heel leven dat ik zonder jou moet hoe kom ik er ooit over heen een leven zonder jou jou liefde jou steun jij was er altijd voor mij jij was de beste vriend die ik me kon wensen het leven gaat door ik moet door alleen wil ik niet door niet zonder jou ik heb geen afscheid kunnen…

Hier past alleen maar zwijgen of ook muziek van Bach; de stilte zal je laven en laten zien hoe groot je moeder was. De woorden kunnen niet vertolken, alleen maar wegwijzers zijn naar het blijvende, het ongeziene; je optillen uit de pijn en je genezen. Hier past alleen maar zwijgen en diepe dankbaarheid; niets gaat verloren van wat…

Opa van de duifjes Opa van de knuffels Opa van kruipen over de vloer Altijd met ons spelen En met ons willen delen Lieve lieve Opa Ik ben heel erg blij Dat U was mijn Opa Daaaaaaaaag Opa Van mij nu een dikke afscheidszoen Ben je nu bij Oma Kun je haar nu zien Geef haar dan lieve Opa Ook van…

Een kluis voor je diepste geheimen Een schouder om bij uit te huilen Een ster die je hoop geeft in donkere dagen Jammer. dat ik je moet missen Juist nu. ik je nodig heb Ik ben verhuisd ik moest weg. Maar in de vakantie… zie ik je weer???…

Soms weet ik niet meer of het sneeuwde, die dag toen stilte schreeuwde en licht dat over de jaren lag van een leven... samen, later als droom verdronk tussen weilanden van wind en water waar ik jou de laatste rozen bracht zie ik de reflectie van een glimlach in de lucht ,volg een vogel op zijn verre vlucht zijn vleugels dragen…

Ik hoef geen standbeeld nu ik niet meer leef 'k wil ook geen bloemen op mijn vers gedolven graf valse tranen hoeven er niet te vloeien toen ik ze nodig had zag ik de vrienden niet die mijn huis of nummer niet meer wisten jij had mij in de palm van je hand maar liet mij wegvloeien zoals de zee haar weg naar de horizon terug…