Netgedichten

netgedicht (nr. 39.022):

Van kroeg tot kaap

wier waait met de netten mee
de zon rust op een mistbank
boven hare majesteit, de zee

het stromeisje schenkt ruimschoots
wijn en dein, turft de dekzwabbers
geronseld per dozijn

de zeilen bol, het zeeschuim op de rol
recht ze haar rug
met haar kop pal voor de wind

verdwijnt het schip
op de valreep wankelt een vader
schreeuwend om zijn kind