Alle inzendingen over natuur

Fleurtje Bellefleurtje ziet er altijd fleurig uit. Plukt graag appels in augustus. Houdt zo veel van dat sappige rood gewangde fruit. Fleurtje Bellefleurtje kleine goedlachse fruit- koningin. Tast maar toe lijkt zij met rode konen te lonken als een naam gevende godin. Dus wanneer u eens een appel ziet hangen met zo'n gezonde rode…

de wind jaagt de wolken over de kling het frèle verenkleed verdwaasd en verlamd op roerloze aarde nooit meer geborgen in zwarte vogelwolken we kijken naar hem onze handen groot en leeg troostend spreken we hem toe…

's ochtends als de dageraad de wereld langzaam lichter maakt de schemer van de grond losraakt als dan het licht zo aangenaam de bomen en het gras beroert een houtduif in de verte koert de morning glory slaperig haar paarse kelken openvouwt luchtvochtigheid het land bedauwt dan voel ik mij zo zegenrijk helaas duurt zo'n moment maar…

misschien is hij licht van zinnen als hij klapwiekend door onweersluchten hemel en aarde beweegt in intervallen tussen vlucht en val venster en kwetsuur vliegt hij met kracht tegen het raam in een oogwenk ziet hij in het glas zijn spiegelbeeld wat blijft is een gestolde afdruk op het raam…

hij lijkt los te raken van de wereld als hij in de schemerige pasteltinten van de avond door de stilte zingt het hart warmt zich aan de kleurige taal van zijn zang de frèle schemering rilt als de nacht zacht over haar pasteltinten penseelt dichter bij huis komt men niet…

Zie haar staan, zo glorieus boom gekapt, tot bijna niks 'k sta erbij, met m'n neus. Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie. 't Zal wel komen toch, 't groen ondanks alle aderlatingen van 't weghakken alle armen 't liefst zou ik haar omarmen zeggen: 't komt wel goed, maar ja, da's niet iets wat…

Overal klinkt muziek. Rijke klanken bekoren onze oren. Wie goed luisteren kan behoort tot een dankbaar publiek. Dat zijn oren spitst om zich op te stellen daar waar het genieten kan van al die vrolijke lentekoren. Die vrolijke lentekoren zijn weer terug. Een zachte winter ging razend vlug. Weldra genieten wij weer van de mei…

Als de merel zingt in ‘t jeugdig groen mogen wij onze winterjas uitdoen… staat de tuin met blauwe druifjes schoon zont de poes zalig onder d’ oude perenboom je zou denken ze is aan ’t spinnen en ‘t ronken maar soms kijkt ze even met een loens oog wat hipt die merel op en af die stronken hij moet ergens broeden en dan nog zo hoog wanneer…

De klok is gesprongen als een lammetje in de wei. Vier poten vol vreugde vooruit. Dat wil zeggen: een uur extra licht ’s avonds. Nu moet en kan het gebeuren! Dit is de week waarin goede voornemens wel zullen werken. Geloof me. Doe het gewoon. Ga elke dag een uurtje sporten, wandelen, joggen, hardrennen. Ga naar buiten. Geniet met volle teugen…

een zonnegele paardenbloem staat trots en stevig op één been 't bloemhoofdje hoog opgeheven naar de zon, hij trilt heel even als een bij met zacht gezoem een rondje vleugelt om hem heen zo zelfbewust in 't licht te staan bezadigd deinend in de wind ik heb het stiekem nagedaan en voelde mij weer even kind.…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

beste bos, vertel mij wat dit is, uw bomen zuigen mij aan stilte neemt plaats, uw licht voorouderlijk, nergens dood ik ben hout, hars en honing met vrienden die nergens gaan dankbaar voor het verlengd verlangen dat u mij bood…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

ook al klinken woorden nergens naar, dit ochtendlicht blijft onderhuids gedragen, meerstemmig en zacht herinnerbaar pastelgeuren, met ons verbonden in een zee aan golven met vredig water gelijkgericht, onder prille kleuren bedolven als magnetische polen zo innig blij eindelijk, de zon is de evenaar voorbij…

in mijn tuin mijn droomgebied komen sprietjes, knoppen, kleine blaadjes, dingen die soms schubbig doen, driftig uit de aarde kijken. duizend rulle aardekorrels moeten wijken, zand rolt weg 't jonge goed dringt woest omhoog met gebalde vuistjes. mensen willen niet of durven nauwelijks iets aan. in mijn tuin gaat alles anders, plant en bladknop…

ik wilde hoogte was altijd gericht op onontbeerlijk licht heb talloze keren mijn stam gerecht tegen constante wind al als jonge loot vocht ik met struiken die woekerden in ruimte groeide snel maar werd afgevlakt door een hoog bladerdak toen ik dat overwon kreeg ik als vriend de warm stralende zon heb nog geprobeerd mijn bast…

Zwijgend en als uitgestorven ligt het dal in winternacht. In haar kleed van blanke vlokken sluimert de aard, zo diep, zo zacht. Aan de klare sterrenhemel gaat de maan haar stille gang. In haar schijn ligt daar de vlakte, scheemrend, als een maagd zo blank. Uitgegaan is 't laatste lampken dat van ver u tegenglom. Onder witbesneeuwde…

geduldig wachtend langs de kant houdt hij de oppervlakte nauwlettend in de gaten of hij ook zijn oren spitst vertelt deze lang-nek niet op hoge stelten staat hij stil gelijk ‘n standbeeld totdat hij zijn spiegelbeeld kust…

Uw schrik is nergens goed voor. Uw angst is ongegrond. U bent immers niet alleen, er zijn er velen onder ons. Dezelfde in uw soort, die zich wel durven tonen. U schaamt zich een beetje moffelt de waarheid weg. Dat moogt u niet doen. Bange blanke vrouw, wij brengen meteen verandering. Melkflessen of niet, durf opnieuw dat meisje te zijn, koordje…

De stilte fluistert over het wonder. Het wonder aan de wortel van het bestaan. Telkens zoek je naar goede gronden. Maar het is de aarde die zwijgt, want zo als het gaat is het altijd al gegaan. De natuur kent zijn regels en maten. En slagmaten als het soms zo moet zijn. Alle rede zoekers moeten eens loslaten als duidelijk wordt dat…

een tot dunne deken gewaaide blauwwitte lucht hangt stil te dromen op het avondlicht zwarte meeuwen slaan zich krachtig verder de bomen donkere steen geworden staan platgeslagen tegen het wolkendek alsof de wind niet bestaat zo'n intens stille avond die je buik zacht streelt je borst beroert…

ik hoorde de lucht leeglopen met een sissend geluid de regen kwam van boven en ik stak mijn handen uit water spatte alle kanten op en vormde snel een tweede huid die mij omsloot intiem deel maakte van de losgebarsten bui ik voelde mij niet nat als eeuwige bijkomstigheid maar zag kringen uitnodigingen zingen door druppels…

Hoe uitgekiend, hoe fenomenaal hoe prachtig de narcissen allemaal hoe blij de gezichten, want: de zon staat hoog aan de hemel. Niemand klaagt, waarom zou je ook? Niemand moppert, o ja, toch eentje de zon schijnt in m'n ogen, waar: is m'n zonnebril? Hoe mooi, hoe uitgekiend, om: juist op deze prachtige zondag, in al haar glorie ze haar…

Zoals zij de hemel beschrijven zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wk virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

Uit een nachtmerrie is het perspectief te zien uit de winterslaap dat de rups ontpopt in kleur en de bloesem de vrucht leidt. Een rode appel bloeit als de verboden vrucht die verleidelijk in het dagelijks leven pronkt dat door de wind wordt verspreid. Het intiem proces om het voorjaar te duiden…

De zon werd gebroken, door donkere wolken. De wind blaast uit volle borst, zijn adem in de bladeren van struiken en bomen. Het wordt onheilspellend donker ik tuur naar die botsende wolken. Plots een harde klap, had het licht voordien niet gezien, dus kwam het onverwacht. Buurman is nog zijn gras aan het maaien, in zijn bloot…

de regenboog bij paarse regen nat doch kleurrijk als mijn gemoed kan zijn dikwijls ook zó grillig…

Zo klein als een regenworm aan de bodem verknocht. Zo zielloos lijkt het onder de grond een toevluchtsoord te hebben gezocht. Zo week en zo kwetsbaar schuilend voor de hemelse regen. De duisternis is zijn hemelpoort. Is zijn leven tot een zegen. Het menselijk kwetsen kent vele uitwegen en holen. Een weekdier kent zijn troost die in de…