Alle inzendingen over natuur

Nu het seizoen kleurt in een verheugd stadium op verwarmd landschap waar broedende wereld leeft tot wonderlijk vooruitzicht.…

kom, laat ons wandelen in de stilte van het bos waar bomen zielsrust druipen zwijgen zelfontmoeting is even geen verwachtingen geen ruis van tijd en ego maar lopen over oergrond waar licht een nieuwe taal schept.…

De stormwind huilt door ’t lover En zwiept de populier. Hij giert de velden over Met woest en luid getier. De troste eiken beven En sidderen voor ’t geweld En vrezen voor hun leven, Bang dat z’Aeolus velt. Uit wolken, dreigend duister, Valt regen plassend neer, De zon verbergt haar luister ‘t Is donker heinde en veer, Geen vogel hoort…

Nu staan de bomen nog bladloos met hun arme armen in de winterlucht. Diep van binnen hopen ze met mij mee op veel groen en de lentezon. Nog enkele weken en de wintertijd is voorbij. We beginnen weer met een schone lei. De vogels kijken al uit voor hun habitat. Verkennen in huisjes het kleine gat. Zouden ze daar een nestje bouwen. Ik zie…

Het groene denken is het vermogen om met ons leven bewuster om te gaan. Om eens meer de fiets te pakken en de auto in de garage te laten staan. Het groene denken is minder consumeren van al wat schadelijk is voor dier en plant. Minder met meer eerbied kan ook voldoende wezen. Dat heet bewust leven met een groen verstand. Het groene…

Vogels in de lucht. Is het een vlucht? Waar naar toe. Van vliegen moe. Geland in gras. Land of gewas. Het is om 't even. Het is over-leven.…

hoger dan bodem verwaaid tot maaiveld niet aangesproken, nodig groei uit geboortegrond altijd statenloos, nooit eender wel vertrouwd een weiland met handen geploegd door zonlicht omzoomd ook 's nachts maar dan kalm grind, van zand gescheiden grensoverschrijdend door inpandig aanliggen hemelstormen, allesomvattend geen eeuwigheidsduur…

Water werkt waar wonderen soms gezocht worden. Water geneest soms met medicinale kracht. Transparant blijkt de vloeistof soms helend te werken; druppelsgewijs of wanneer het stromen kan met meer macht. Water gunt een mens soms een zegen. Wanneer het lichaam om hulp roept in een bui met regen. Met koude stralen tot diep in de nerven;…

Het waait stevig er komt een storm aan laat maar waaien, laat maar gaan. Hoofd vol zorgen die zich niet weg laten slaan laat maar waaien, laat maar gaan. Er is een remedie, voor muizenissen zeer zeker wanneer het goed waait pak je jas en loop in de wind, gegarandeerd dat je na je loopje ondervindt: Als je thuiskomt met uitgewaaid hoofd…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

De lente versiert lente versiert me met goudgele hangers te groot in getal Ik mag uit mag naar buiten voel me mal.... Het voorjaar in m'n kop haal me van stal: Het is waarlijk lente.......…

van twee kanten komen ze aangedreven grijs en grauw, als twee enorme kwallen ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren noch elkaar vreedzaam ontwijken en botsen na enkele minuten op elkaar krijg nooit genoeg van ’t kijken naar dit dampige hemelse spektakel dat wringen en dringen van vochtige luchten het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…

Momenten van stilte. De bakens van rust. Om de kwelling van de drukte die de stilte niet lust. Momenten van verlangen om een ander bestaan. Wanneer de vogelgezangen ons opnieuw de oren open doen gaan. Momenten van stilte om een gebrek aan tijd. Om het dictaat van de klok dat niet aan weemoed lijdt. Momenten van verlangen om…

Een goudgele gloed, met net genoeg kracht, ontwaakt. Ochtendnevel wordt verdreven. Sneeuwklokjes schudden de laatste dauwdruppels af. Krokussen, als penseel streken, op een strak groen canvas. Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen…

De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden zij voor…

ze hebben je gesnoeid opruiende takken onheus besneden naar gelijkvormigheid in het heden jij die zo mooi je kroon had gespreid in balans met storm en regen nieuwe loten had gekregen weer ben je helaas een van de zovelen maar diep onderhuids voel jij je anders dan hen ook vogels weten jouw uitloop maximaal te benutten in beschutte…

De avond is tegen de muren opgeklauterd tot een nacht zo zwart als alleen blinden die zien. Straatverlichting is gedoofd en de streepjes licht die tussen voordeur en drempel trachten te ontsnappen worden in grote zwarte handen goochelaarsachtig weggemoffeld. Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

je lange stengels staan met zovelen naast elkaar boven je groene spatelblad staat je oranje verenhoed je zwaar behaarde sprieten met al die zachte zonnen ik was blij toen we begonnen als bloemenvrienden in mijn tuin je bloeide helder en heldhaftig sierde mijn tuin met kelk en blad je pluizen woeien op mijn pad we spraken bij de schepping…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

Getogen uit koude winternachten sneeuwklokjes licht en frêle kunnen ze niet langer wachten brengen ze terug ’n teken van leven . Ik zie hun kleine kopjes hangen als lichtjes naar de dode grond zo speels, lief en onbevangen dat ik ze als nieuw ontloken vond. Nauwelijks door de wind bewogen beschut onder ‘t dorre struikgewas gedijen zij…

de hooiberg door de schilder onder streepwolken als klein geel vierkant naast boerderijen twee keer neergezet ik voel me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de…

Lichtjes in het dauwig gras, 'k zag je wel, toen 't morgen was, en de zonneluister ging glanzen langs de heuvelkling. Lichtjes, lichtjes zag ik veel, iedre drop was een juweel, onder diadeem van licht zag ik toen jouw jong gezicht. Elven-liedwijs mij toen ving ringsom in de toverkring, vogel-licht toen zweefde ik mee over…

Kijk: daar gaat weer een wolkenpartij 't afbeeld van een mensenmassa een and're wolk schuift ook voorbij, moest je ervoor betalen? Kassa! Zie, daar komt een schaapje aangedreven zomaar, heel alleen en kijk ik even naar opzij dan zie ik er meer dan slechts een! Van elke wolk maak ik een dier een vogel, hond of schaap, alhoewel ik de laatste…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

Er groeien bollen vreemde bollen in m'n tuin Voorjaar beschijnt met 'r zon de wondere aarde Die baarde... -blijkbaar- deze reuzenbol omhuld door sneeuw Het is 'de ontdekking van de eeuw' en dat: in de tuin van 'n dichter.…

Heerlijke, donzige nacht zinkt op mij neer; zoelig zacht smelt in zijn adem 't laatst verlangen, wegstervend in een laatste stille klacht. De suizlende avondwind speelt in de zilvren snaren der kinderkalme ziel; en op zijn brede baren voert hij, de wijde stilte door, onmeetbre zangen. Uw spiegelende ziel, van weemoed plots omvangen…

De natuur is een speler met kleuren. Speelt in elk seizoen zijn eigen spel. Tovert de kleuren die ook lekker kunnen geuren. Nimmer teleurstellend volgens de regels van zijn spel. De kleuren van bloemen, bomen en vogels; en alle kenmerkende weers- en hemelsignalen aan het firmament. Zij maken dat wij ons één kunnen voelen met zijn…

aardappelakker ontelbare rijen rechte bedden in de schuine schaduw van zichzelf wachten op het geruisloos scheuren door vermeerderen van één naar elf met gsm en satelliet gepoot in omgewoelde rulle aarde kunstig gevormd tot ruggen het onkruid is vooraf gedood petatten zullen hier nu groeien tot extra…

weer vlaagt wind ontrafelde gedachten op een ribbelig strand de patronen golven tot vloeiende lijnen in het waterige zand het is de afdruk van onze unieke menselijke breinen in verbondenheid het geestelijk communiceren zijn we kwijt valt buiten de persoonlijke mogelijkheid maar de database staat in silicium gegrift wind…