Alle inzendingen over natuur

De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden zij voor…

ze hebben je gesnoeid opruiende takken onheus besneden naar gelijkvormigheid in het heden jij die zo mooi je kroon had gespreid in balans met storm en regen nieuwe loten had gekregen weer ben je helaas een van de zovelen maar diep onderhuids voel jij je anders dan hen ook vogels weten jouw uitloop maximaal te benutten in beschutte…

De avond is tegen de muren opgeklauterd tot een nacht zo zwart als alleen blinden die zien. Straatverlichting is gedoofd en de streepjes licht die tussen voordeur en drempel trachten te ontsnappen worden in grote zwarte handen goochelaarsachtig weggemoffeld. Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

je lange stengels staan met zovelen naast elkaar boven je groene spatelblad staat je oranje verenhoed je zwaar behaarde sprieten met al die zachte zonnen ik was blij toen we begonnen als bloemenvrienden in mijn tuin je bloeide helder en heldhaftig sierde mijn tuin met kelk en blad je pluizen woeien op mijn pad we spraken bij de schepping…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

Getogen uit koude winternachten sneeuwklokjes licht en frêle kunnen ze niet langer wachten brengen ze terug ’n teken van leven . Ik zie hun kleine kopjes hangen als lichtjes naar de dode grond zo speels, lief en onbevangen dat ik ze als nieuw ontloken vond. Nauwelijks door de wind bewogen beschut onder ‘t dorre struikgewas gedijen zij…

de hooiberg door de schilder onder streepwolken als klein geel vierkant naast boerderijen twee keer neergezet ik voel me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de…

Lichtjes in het dauwig gras, 'k zag je wel, toen 't morgen was, en de zonneluister ging glanzen langs de heuvelkling. Lichtjes, lichtjes zag ik veel, iedre drop was een juweel, onder diadeem van licht zag ik toen jouw jong gezicht. Elven-liedwijs mij toen ving ringsom in de toverkring, vogel-licht toen zweefde ik mee over…

Kijk: daar gaat weer een wolkenpartij 't afbeeld van een mensenmassa een and're wolk schuift ook voorbij, moest je ervoor betalen? Kassa! Zie, daar komt een schaapje aangedreven zomaar, heel alleen en kijk ik even naar opzij dan zie ik er meer dan slechts een! Van elke wolk maak ik een dier een vogel, hond of schaap, alhoewel ik de laatste…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

Er groeien bollen vreemde bollen in m'n tuin Voorjaar beschijnt met 'r zon de wondere aarde Die baarde... -blijkbaar- deze reuzenbol omhuld door sneeuw Het is 'de ontdekking van de eeuw' en dat: in de tuin van 'n dichter.…

Heerlijke, donzige nacht zinkt op mij neer; zoelig zacht smelt in zijn adem 't laatst verlangen, wegstervend in een laatste stille klacht. De suizlende avondwind speelt in de zilvren snaren der kinderkalme ziel; en op zijn brede baren voert hij, de wijde stilte door, onmeetbre zangen. Uw spiegelende ziel, van weemoed plots omvangen…

De natuur is een speler met kleuren. Speelt in elk seizoen zijn eigen spel. Tovert de kleuren die ook lekker kunnen geuren. Nimmer teleurstellend volgens de regels van zijn spel. De kleuren van bloemen, bomen en vogels; en alle kenmerkende weers- en hemelsignalen aan het firmament. Zij maken dat wij ons één kunnen voelen met zijn…

aardappelakker ontelbare rijen rechte bedden in de schuine schaduw van zichzelf wachten op het geruisloos scheuren door vermeerderen van één naar elf met gsm en satelliet gepoot in omgewoelde rulle aarde kunstig gevormd tot ruggen het onkruid is vooraf gedood petatten zullen hier nu groeien tot extra…

weer vlaagt wind ontrafelde gedachten op een ribbelig strand de patronen golven tot vloeiende lijnen in het waterige zand het is de afdruk van onze unieke menselijke breinen in verbondenheid het geestelijk communiceren zijn we kwijt valt buiten de persoonlijke mogelijkheid maar de database staat in silicium gegrift wind…

Vliegensvlug veren de vleugels door harde wind vooruit de lente nu vacht nog bevriest door mist en ontdooit bij dageraad.…

Groeien als in een cocon mooier, steeds mooier sterker wordend precies op de juiste tijd op hetzelfde moment nog niet bewust van hoe, al wordend, te zullen Zijn. Dan komt het moment dat het gebeurt de cocon scheurt het mooie komt naar buiten langzaam, als een gevecht ontvouwt een schoonheid opent het Leven zich werkelijk gekreukte…

Een spin knoopte een reuze web tussen drie takken en een stam. Hij knoopte op en neer, van links naar rechts, met zijde dat uit zijn buikje kwam. Toen het af was, deed hij zijn oogjes toe, kroop hij in een hoekje stil. Was bekaf van al dat spinnen moe, dacht nog: als de prooi nu maar komen wil. Daar kwam hij aan, had het vangnet niet gezien…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

veel lichter als veder dwarrelend in blauwe lucht een losgekomen pluisje geniet van zweven speurt naar goede aarde op zijn eenzame vlucht door speelse wind wat verder afgedreven... strandt op rotsgrond in de luwte het voelt meteen, dit is niet mijn thuis beseft zijn lot, maakt een kruis mijn leven is sterven op het zwarte gruis...!…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

It lân laket Lamkes en geitsjes binne oars as eamelders, se dûnsje it libben op it lân. Se tinke net, se binne programearre om te bûteljen, by de sleatskanten del te gean, grinzen te ferkennen. Eamelders kinne net oars as marsjeare mei harren pakkelaazje op ‘e rêch sette se gjin stap tefolle of oerdwers nei it nêst dêr’t se de foarrie…

Langgerekte schaduwen en de mensenschuwe straat verdwijnt voorbij de duinenrij, het naaldbos ginds maar keert via slinkse omwegen toch weer midden tussen de huizen terug in een verzonnen of net even te hardop gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere…

Die schitterende regenboog kleurt een rode blos op mijn wangen. Kleurt een evenwichtig spectrum, waarin heel de mensheid wordt gevangen. Die regenboog gratie kleurt waarin alle mensen hun eenheid voelen in alle aspecten waarin zij verbonden kunnen zijn. Niet te wit, niet te zwart. De kleur van keuze maakt duidelijk, waartoe zij op…

Uit de wirwar van stengels, van grassen, van granen, reiken ontelbare papavers naar de wolken, naar de zon, naar het eindeloze blauw.…

ik lees het bos dat landschap opzuigt uit de aarde sprieten reiken nietigheid in hun hoop de hemel te bewegen wortels zoeken in de kale grond naar water om te leven op hun papier schrijf ik mijn afscheid letters hier gedoopt in inkt van zwarte vennen wil mijn pen niet wennen aan de voetangels en klemmen van de vele jagers…

wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn… lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt... in al zijn geuren en kleuren…

Woeste rotsen Een grijze Kolos Stampend en stampend Een landrug Tart zijn lot Raast Breekt En schuift op…

Er was een duinpan en wij waren er er was wind geluid van golven wapperend helm, zand overal was er ontstaan uit schelpen, steentjes, korrels mineralen, miljarden, biljoenen, er waren wolkjes en natuurlijk waren er vogels we dronken zuurstof er viel zonlicht op onze huid warmte was er waardoor we naakt wij de enige mensen. Hoe konden…