inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 62.857):

zwarte viooltjes

door hun donkere zijn
en kleine verwarde hartjes
midden schemerige winderigheid
ril ik onzeker met hen mee

stil hopend dat de zon
met warme stralen
hen tot ontvlamd verlangen
in mijn wereld verbreidt

als aanhalige glimlachjes
midden mijn gedachten
neerschrijft

Schrijver: verhavert, 13 mei 2017


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 76

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
13 mei 2017
Mooi Martina. Gedichtje zeker net zo mooi als foto en viooltjes.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)