Alle inzendingen over eenzaamheid

ik voel me zwaar beladen in het teken van de nacht je hebt me nu verlaten het wachten is volbracht het weten van gisteren de verwondering van vandaag voor verleden en toekomst de herinnering wordt vaag je bent me nu vergeten een leven lang voorbij er is te lang verweten de vrijheid is nabij mijn toekomst is onzeker mijn liefde is…

de man met het geamputeerde rokersbeen de vrouw met het hoofddoekje die niet begreep waarom ik de deur voor haar open hield de man achter die vrouw, wel op afstand de man op de fiets die anders nergens terecht kon de koningin van de botanische tuin de chef van het landschappenpark, bezorgd om erica, grasgrazend de vrijwilligster tegemoet…

Iedere avond keer op keer Huil ik me in slaap De volgende ochtend Is mijn kussen doorweekt Dan denk ik: ‘Alweer’ Iedere avond keer op keer Zak ik weer verder in het zwarte gat Mijn hoop om er uit te komen Is allang vervlogen Er komt bijna bloed uit mijn ogen Iedere avond keer op keer Lig ik op bed Dan denk ik: ’Wat heeft het nog…

Ik verdween in het verleden Verdwaalde in mijn utopie Waar zekerheid illusie was Vond geen ‘mij’ hier in het heden Voor eeuwig dwaal ik nu rond In het duister van mijn geest Levend tussen vervlogen schimmen Is het waar ik uiteindelijk erkenning vond Het licht laat ik nu achter mij Omarm de kille leegte Die mij langzaam doet verstenen…

‘K denk nog vaak aan jou, als de avond valt dan maakt weemoed en verlangen me verward, wooh! ‘K denk nog vaak aan jou in de lange nacht, ‘k voel me eenzaam en verloren zonder jou. Is het fantasie of is het werkelijkheid, dat alles nu voorbij is, tussen ons, mmm? Met een borrel kan ik d’eenzaamheid nog dragen, die me 's avonds, met haar…

Op de velden van vergetelheid is geen goed of fout is geen licht of donker Op de velden van vergetelheid waait geen wind en valt geen regen Op de velden van vergetelheid zijn er geen herinneringen zijn er geen dromen Op de velden van vergetelheid ben alleen ik een schim van wat er ooit is geweest Op de velden van vergetelheid heb…

Ademloos, hulpeloos kijk ik bewegingloos Naar de weg die scheef loopt Denk na over de verkeerde richting die ik koos Waardoor al mijn problemen, boosheid meer ophoopt Ik heb geen adem meer om in te ademen De moed niet meer hebben om al die vuile lucht te benaderen Omdat ik te bang ben dat ze mijn overgebleven zelfvertrouwen neer willen halen…

Matgroene ruiten starre duistere blik mos groeit van buiten opgesloten en ziek. Hij kent haar bestaan morgen of na morgen wil hij op bezoek... morgen blijft verborgen.…

Alsjeblieft... luister nu eens naar mijn geroep om jou, ik probeer je te bereiken maar jij hoort niets. Het lijkt wel of je mijlen ver weg bent, alsof er een glazen muur tussen ons staat, ik probeer wanhopig, ... geen antwoord. Dit is hopeloos, toch blijf ik proberen, ik wil je bereiken, toch word mijn geroep niet gehoord.…

Kijken naar de regen en zoeken naar het einde. Vragen aan het scherm en woorden verliezen die het scherm niet veranderen. Denken aan een moment dat geen moment wil zijn maar alles laat zwijgen. Beloven dat ik alles vergeet wat ik nu lees en wat me weer wakker maakt als ik wil zoeken naar de knop die echte dromen minder…

ook al doe ik soms domme dingen kan het niet gaan zoals ze vroeger gingen niet alles gaat even perfect zoals het moet veel gaat er toch goed zoals bedoeld waar vind ik de juiste woorden zonder jou te kunnen raken waar vind ik de juiste woorden zonder alles kapot te maken waar vind ik een kleine toegang ook al is die nog zo klein zeg me…

Zachtjes tikken de druppels tegen het raam Geleid door de wind vinden zij hun bestemming Een klein spoor achterlatend, Zijn ze snel weer vergeten Zachtjes tik ik tegen het raam Geleid door de bus vind ik mijn bestemming Geen spoor achterlatend, Ben ik snel weer vergeten Zachtjes tik jij tegen het raam Geleid door problemen, op zoek naar…

Niet te vinden, buiten bereik, ver van hier, geen gehoor. Woorden die me te binnen schieten toen ik het contact met je verloor. Een leegte, eenzaamheid, sprakeloos of gewoon vergeten Ik kan het je niet vragen dus zal het nooit echt weten. Ik zie je als mijn maatje, kon uren met je praten. M’n ei weer even kwijt en de rest heel even laten.…

Op het hoekje van de straat Met zijn zijn fles en zijn viool Een slok om te kou te verdrijven Dat is de taal die hij verstaat Gehuld in een versleten deken Staart hij naar een witte duif Zoekend naar de laatste kruimel Die de eenzaamheid even doet doorbreken Wachtend op de koude nacht Die spoedig zijn intrede weer zal doen Denkt hij aan…

‘S avonds in bed voel ik me alleen Mijn lichaam is hier Maar mijn gedachtes zijn heen Weg, ver hier vandaan De plaats Waar mijn lichaam het liefst Ook zou gaan Mijn gedachtes zijn bij jou Mijn lichaam blijft alleen Ik wilde zo graag Dat het missen verdween…

speeldoos zing je vale liedje over het lege landschap in de schemering van streling in de korrels van koude liefdeloze gedachten in huivering van een krijtwit verleden opgesloten in de tijd…

Dwalen door de straten in de avond zonder doel zonder taak dwalen door de straten in de avond. Horen schreeuwen in de straten in de avond zonder doel zonder zin? Dwalen door de straten in de avond.…

Sporen tekenen mijn scherm met verdwaalde letters die elke eenzaamheid of het verlangen naar dode echo’s laten vergaan. Vergaan is stil staan en de tijd vragen waar hij op wacht. Vandaag en met momenten die onrustig maken. Verloren in deze ochtend die geen dromen vindt in alle gezichten die ontwaken. Ze ontwaken en zijn de…

Die kroeg is 'n onstuimige swart rivier. Ek sien hoe 'n hulpelose baby beautiful aangedobber kom. Meegesleur deur verbete onderwater strome. Onskuldig, van nuttelose vasmeerplek na nuttelose vasmeerplek, totdat ek haar anker met 'n Jose Cuervo en 'n Hunters Dry. She looks back she's mine, van 'n Jaap aan die bokant van die bar. Ek kan…

Ik sta hier in dit bos Afgedwaald van de groepen en ik blijf maar roepen Hier sta ik op dit zachte mos zonder iets , ik ben de klos…

voor jou die dit leest in stilte en het licht van morgen nu al ervaart in kilte weet dat ik je omarm, zomaar, in gedachten en heel even mijn lach is warm het is om jou, weliswaar van verre, enige nabijheid te geven…

zij kon leven in de dode zee vormde zich uit zoutkristallen bewoog met zeeniveau dreef op het watervlak tot ze verdampte met regen en wind mee op voeten geland langs de vloedlijn blijft zij gaan zoekend naar een hand…

Droog, leeg, onervaren. Mijn kussensloop is vies, Mijn hoofd zit vol wartaal. Vaag, onbegrepen, kapot. Wanneer vind ik het licht?…

als niemand mij graag ziet, ben ik wel verplicht van mezelf te houden om nooit meer het gevoel te hebben eenzaam te zijn…

Donker Zonder jou Kil Zonder jou in mijn armen Zwaar Is de wereld om alleen te dragen Moe Van mijn zorgen om jou Eenzaam Is mijn geest Zielloos Zonder jou…

Eenzaamheid draaft door de straat galmt tegen de harde muren zodat op dit late uur de stilte weggedrukt in donkere hoeken bijna tastbaar is In de holte van het huis vult de stilte elke ruimte verft de vensters met de nachtkleur van vergeten droeve zielen smekend om herinnering Beelden vloeien in de leegte nemen langzaam vaste vormen…

Een meisje, vrolijk lachend naar de mensen om haar heen ik kijk naar haar haar mond lacht maar haar ogen vertellen een ander verhaal een verhaal van eenzaamheid van angst, van pijn achter dat lachende gezicht schuilt een meisje dat bang is bang, om niet goed genoeg te zijn bang, om weer teleurgesteld te worden bang, om weer alleen te zijn…

Woorden die vervagen in de stilte van stof en een zinloos verlangen naar geluk dat momenten doorstaat. Woorden zoals de tijd ze vraagt en verdraagt en geschiedenissen en namen overbodig maakt. Want er is altijd een leegte die we delen als we spreken en alleen in eenzame monologen nog een melodie in onze woorden vinden.…

Ik wil zo graag alleen jouw armen om mij heen. Natuurlijk niet de hele dag maar wel heel vaak als het mag.…

Waarom is de dood zo zwart Zoals het lot ons tart Een leven van verlangen Ja echt, de dood treft alle rangen Zoals het leven wordt genomen Want Hein zal toch eens komen En denk ik aan die ene keer Dan weet ik, er is geen ommekeer…