Alle inzendingen over liefde

jouw charisma bloeit veelkleurig vlindert in waaiers die de horizon raken daar waar rechtlijnige perspectieven in punten verdwijnen zullen jouw ronde vormen verschijnen het star rigide van vele vertes zal worden gebogen door souplesse in zachte ogen de eeuwenoude blikken uit licht blauwe kijkers zullen niet meer uren turen…

zij waren langzaam in gesprek gegaan de fijne lijnen rond je mond ook in de rest van je gezicht stond ineens het zo vertrouwde in een ander licht nog bleef in lichaamstaal je expressie rustig en vooral nog heel neutraal maar ik voelde het verkeerde raken zag woorden lichte beschadigingen maken in niet verkende lagen heb…

Van onbegrepen mensen houden, zonder te vragen naar waarom. Zonder elkaar te willen veranderen. Zonder elkaar als gelijken te beschouwen. Liefde is niets anders dan elkaar vertrouwen. Liefde is het hart van vriendschap. Is niets anders dan in elkaars ogen, onze eigen spiegelbeelden zien.…

laten we nog eenmaal de tijd verliezen nog eenmaal verlangen, jij, ik dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal de tijd verliezen, nu, nooit meer later en dat wij dan bijna het volmaakte voelen alsof het gedrukt staat, meer echt dan waar dus nog eenmaal zonder tijd, het voor altijd totale zoals wij verlangden, verlangen, blijven verlangen…

LEVE EEN GEDICHT Een gedicht moeten maken van een gelukkig moment wakker worden van het lied van een merel op het dak Jij bent al opgestaan brood geroosterd, thee gezet Ik ben meer een avondmens wakker gemaakt door verse munt Buiten tikt de ochtendregen in bed voelt het laken als achtergebleven vochtig verwaaid met de wind…

Waar zou ik nog kunnen gedijen ? warempel in jouw warme schoot. kom laat ons nu heel zachtjes vrijen dan denk ik minder aan de dood. zo streel je teder met je handen en helpt mijn ziel weer uit de nood, je legt mijn somberheid aan banden, je bent mijn honing en mijn brood. En laat ik vaak mijn armen hangen, jij blijft mijn lieflijk, geurig…

De tijd kon niet lang genoeg duren, toen we zwegen en je uit ochtendjas van de winter stapte. In de vroege uren van de laatste oogst onthulde jezelf met messcherpe zinnen, weinig afscheid om je naar gelang te minnen. Je rilde door mijn vraag te blijven, het laatste wat ik in haar ogen las, waren mijn illusies, een patroon…

door jouw ogen kan ik je raken, aanraken en mogen of mijn blik kan dit ook verzaken, wegkijken van je ziel doch niets gaat boven het gewicht van de diepte als ik echt naar binnenkijk het doet al het andere doven, maakt het onstoffelijke zo rijk het kleedt je naakte lijf en maakt de zucht gering als ik meedrijf in wederkerigheid; en…

je zweefde weefde een lieftallig schaduwpatroon als lust om naar te kijken een cirkelende symmetrie die ons dwalend achterliet zonder totaal verloren te zijn jij bent nooit een doolhof geweest door de transparantie van je lach die vele ontsnappingswegen gaf warm en toegankelijk waarin zorg de loper is die jij altijd uitrolt…

ik heb je zien stralen in affectie en warmte van binnen uit een oogopslag doorbrak de werkelijkheid ademde scheppingstijd opende in vorm en ruimte de woordloze dialoog die liefde bood wat samen ooit als spel is ervaren zal in verliefdheid die intensiteit snel evenaren in licht fluctueren mogen wij ons geluk en blijdschap…

Nu er niets meer uit mijn handen komt en jij je hult in ongenoegen, kus ik vanavond eens te meer de schaamte van je lippen. Als vanouds stuit ik op distantie en strategie, de poortwachters van je ranke lijf. Je zegt weer niets maar in je ogen zie ik hem.. je man van mos die je ook deze nacht met bekwame spoed het riet in sturen zal.…

Ik lig graag wakker denkend aan romantisch met hem, lang en gelukkig ja, ik wil de prinses zijn, ik ken mijn rol maar mijn prins maakt nog fouten en verwijt me Grote Verwachtingen die hij bespot liefst met anderen erbij want lachen is gezond en gewoon is toch goed genoeg we zeggen: je bent mijn liefste een beetje gestoord maar mooi…

zij dwaalde in herkennen koesterde de tijd die was geweest raakte aan herinnering voor een begin van samen dieper voelen in de lach en warme hand lagen harten nog te wachten op oorzakelijk verband die eenheid werd gesmeed in de smidse van emoties maar het vuur was uit nog is er de huid waar jaren van verbondenheid hun…

wij zijn een zandloper: het zand stroomt er van jou naar mij en omgekeerd altijd maar door vermalend de tijd die voor ons wind is en het kaf wegblaast zo stroomt het zand van mij naar jou en omgekeerd altijd maar door…

met Pasen nam de liefde ons te grazen niet iets om je over te verbazen want zo lopen soms de hazen met Pasen gedonder in de glazen bloemen geel in vol geschonken vazen geverfde eieren en scherp gekruide kazen met…

Liefde Als het stormt in je hart door de liefde en het raakt je ziel, dan is er geen weg meer terug. Dan fladderen de vlinders en speelt de verliefdheid voor een bepaalde tijd. Als de liefde echt bewaarheid wordt, verdwijnen de vlinders, maar komt daar echte liefde voor in de plaats. Echte liefde:je gunt het iedereen…

Mijn woorden zeggen soms niks Je kunt mijn woorden omdraaien maar ook verbeteren Je kan tegen mijn woorden zijn Maar ook mee eens zijn Ik kan met mijn woorden je beïnvloeden Maar ook je manipuleren Het liefst wil ik met mijn woorden Je liefde geven want dat verdiend elk mens Zo vaak zeggen dat je er toe doet Dat je niet enige bent! Maar…

Het eerste licht is aan de kim verschenen de rust van deze nacht, het heeft mij wel gedaan en weldra siert het zonnelicht een nieuwe dag waarop wij ons verheugden van samen zijn en op de wolken staan tot de avond valt en stilte van de nacht ons weer omsluit, waarin wij dromend rusten totdat het licht weer aan de kim ontluikt.…

ik ga binnenkort de ultieme duik in je ogen maken om jou op de bodem van je ziel te raken in een totaal geven zal ik mezelf vergeten om zonder ballast de diepte in jouw blik voor het eerst te meten heb veel los moeten laten om vaardig te worden snelheid te maken om ons ontmoeten te smaken voel al de warmte van je lach weet me…

het is dat moment waarop dieven schuilen in het donker aan niets anders denkend dan de steelse wegen van hun pad het betasten van een deurkruk, die voorzichtig neerwaarts buigt een knisperend geluid dat slechts de scherpste oren spitst opgesplitst aandachtig achter een voorhoofd vol verwachting zoiets als dit ten overstaan van wat…

ze wappert fier mijn vlag die al vandaag de toekomst in gedachten had een stevige bries uit onnaspeurlijke richting gelukkig niet met alle winden mee in het schijnbaar zinloos golven van het dundoek vermoed ik de basis van onze taal de nieuwe communicatie van het zijn waarin geluk de belangrijkste letters van ons bestaan zullen…

ik heb weleens gedacht als ik jou zo bezig zie aan het liedje engelen bestaan niet jij bent juist zonder aureool en vleugels het levende bewijs van het tegendeel want jij bestaat ook al vlieg je niet en doe je nauwelijks wonderen ontken je dat jij lief leuk en juist bijzonder aardig bent hoef ik jou niet te ontmaskeren…

Het zijn gelukkige dagen zonder broodnijd ademloos het tot stand komen van vredigheid blijkt bij het gloren nu ongetwijfeld inspiratie en steun dat en die dingen zijn die niet te vergeefs zijn gekomen. Het zijn de dagen dat je niemand uit je hoeft te weren dat en die je het leven spontaan durven laten begeren. Niemand weet wanneer leven zal…

ze lacht deelt zacht en lief wat dromen uit om mee naar huis te nemen verstopt in hand of een terloopse schouderklop pas later kom je er vanzelf wel op dan ben je in haar land nee niet verdwaald als zomaar een passant maar aan haar warme hand ze laat een wereld zien voor het eerst zonder allerhande scherpe kantjes alleen met…

jij hebt er altijd slag van gehad de lucht net even anders te kleuren met jouw warmte waar dagen geen gezicht leken te krijgen kon jij hun ogen weer met een lichte sprankeling lief laten kijken dan vonkte het flitsten lachjes in een spel van kleine grapjes naar elkaar werd samen weer heerlijk spontaan…

Pannen rinkelen Deuren worden dichtgeslagen Vensters trillen in hun sponning. Toch staan wij nog hier: al is het achter gesloten deuren.…

Luimend in het duister Tussen de tuinstruiken Naar de buitelende meisjes Die met gespiegelde blote benen Wijsjesdraaiend in het tuimelraam Van hun zolderkamer verschenen En giechelend hoorde weggaan Om na het tussenpaadje Het nachtleven in te slaan Stond hij te biezen Want tokkelende lentekriebels Hadden de mokkels in de smiezen…

jij wist mijn huid te raken met plooien en rimpels te praten over geboorte leven en dood in lichtjes bewegen kleurde tijd een warm onderscheid in diverse lagen door hun reacties op dagelijkse vragen nog is de souplesse groot maar vaste gewoonten en tradities hebben de plooien dieper gemaakt tot onoverbrugbare kloven waarvan…

Wij mensen zijn de golven niet. Wij zijn als water dat stroomt. Wij zijn bloed dat vloeit. Wij zijn de wolken niet. Wij zijn als de wind die waait. Wij zijn adem die door longen blaast. Wij zijn de kosmische straling niet. Wij zijn elektronen in neuronen, die als liefde door onze breinen razen. Wij zijn onze eigen gedachten niet. Wij…

Wonderland, oh Wonderland Waar sprookjes nog bestaan Waar Eenhoorns samen vliegen Draken hoog de lucht ingaan In het land van dromen Met Godinnen van weleer Waar Feeën Koninginnen zijn En ied're man een Heer In dat mooie Wonderland Is Liefde heel normaal Voor iedereen is er genoeg Elk hart heeft zijn verhaal De wolken zijn…