Alle inzendingen over ex-liefde

Je ging weg Sloot de deur Een prachtig einde Van een spel Speelde toneel Deed of je liefhad Dat veranderde heel snel Toen ik doorkreeg Inzag, had doorgrond Dat wat je veinste Hete lucht was Het ware gevoel Niet bestond Ik uiteindelijk snapte Waarvoor ik zolang Was verblind Voor jou geen geluk Is weggelegd Jij, jezelf alleen Belangrijk…

Morgenrood in oktober Ik nog met pyjama aan Ik wens me te verwarmen Aan je dij, je lid, je naam. Maar je bent niet meer mijn naaste Zoveel zeeen ver van hier Dus ik troost me met het vouwen van stapels werk en scheepjes van papier.…

Ik word elke morgen wakker met jouw smaak nog op mijn tong, ook al ben je nog zo lang geleden vertrokken. Ik was naïef, maar echt niet meer zo jong. Jij was nooit eerlijk. Jokkebrokken. Ik voel je handen altijd op mijn heupen als de rivier mijn taille raakt. De omhelzing van het koude water, de strop die jij voor mij had gehaakt zijn…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn lieve opa held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, heks Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten. Ook niet…

Als een wolk zwevend tijdloos levend Kleurrijk op reis Om ooit op een dag ten tijde de almachtige zon het natte grijsgrauw bestrijdt Vanuit de zegevierende regenboog zachtjes neer te regenen op jouw tong, Mijn ochtenddauw…

We zitten te praten maar je bent al vertrokken en wat ik gezegd heb heb jij niet gehoord De muziek en het glas ze brachten je elders naar andere oorden met ander genot Ik zie nog je handen om het wijnglas gebogen en voel hoe je adem de mijne ontmoet maar je ogen, ze dwalen je zinnen ontwijken Ik zag hoe je wegging al ben je er nog…

Ooit was het zo mooi, zelfs wanneer je weet, dat het geen zin meer heeft. Soms is de prik echt helemaal uit de fles. Soms kunnen mensen gewoon niet meer door één deur. Dan kunnen ze uiteraard beter hun eigen weg gaan. We hebben maar één leven. Voor eeuwig aan elkaar blijven kleven met tegenzin is nutteloos. Het gelukkig worden zonder elkaar…

ze klikten kordaat op hoge pootjes ging zij haar eigen weg onverwacht stopte ze draaide zich om wuifde haar laatste emoties pal in de zon ontging mij haar sprekende mimiek ik zag slechts de glimp van een gebeeldhouwd gezicht later heb ik haar nog gesproken maar de spoken zijn gebleven wij konden er niet mee leven ieder zijn…

Paayen je laten paayen je letterlijk en figuurlijk laten onder zeiken!…

'k Bad en vertrouwde, maar het was een farce, beslist een klucht Gevloerd en afgevoerd zette een coma mij buitenspel 'k Ben helaas niet meer die ik was uit mijn hoofd gekropen, vloog 'k en liep ik samen met jou langs een ravissant ravijn De klok evengoed tikte door kortte slechts noch lengde tijd Wij hebben ervaren hoe jaren kunnen vervluchten…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

Belazerd en bedonderd Dan weer jij Dan weer ik Bemind en ook gehaat Nooit een saai slecht ogenblik Gevochten en gevreeën Met tussendoor Een enkele keer Een beetje luwte Wat bezinning Een staakt het vuren Min of meer Passie en hartstocht Hand in hand Met ijzig koud En vreselijk kil Haat en liefde Langs een dun lijntje Zelfdestructief…

De nacht bloedt dood in zijn allerzieligste vorm als je me niet langer bemint doodt de maan borstverheffend de vegetatie op het zielenvlees als je me niet langer liefhebt verteren baardige wolken het leven en geloof tot diepe stugge velden Toon me in jouw ogen spiegelbeeld en evenbeeld het wonder van de lichterlaaie de dageraad…

Wist je niet dat ik het echt meende voor de eerste keer in mijn leven? waarom waarom pakte je dan constant mijn lichaam en verwaarloosde je mijn geest? ik voelde me toch zo gebruikt ik mocht niet praten alleen handelen naar jouw verlangen…

Het leven is sinds kort alleen maar desillusie; het toegedacht gevoel gehoopt gedeeld maar niets ervan blijkt waar. Herrineringen lopen langs en gaan naar rechts of links van waar of niet maar komen allen uit bij graag gewild maar nooit geweest.…

Ik neem een slok van m'n bier. Alcohol verdampt 't piercen van mijn hart. Zodat 't makkelijker wordt. Het schrijven van de halve waarheid op papier. Ik neem nog een slok van m'n bier. Zweef weg op een wolk van geluk. Verankerd aan een ketting van angst. Wachtend tot de storm gaat liggen hier. Ik kan niet zeggen dat ik je mis.…

Jij hebt gelijk dat jij mij niet hebt meegenomen ik val uiteen in dikke vlokken sneeuw daarbij een droevig lied van een kozak over vlaktes nachtmerries bereden Ik ben geen jonge, vlotte Parijzenaar met zijn brille en rappe woorden hij laat zich voorttrekken in de tijd onstuimig voortduwen door de noordenwind Toch heeft deze nacht jou opnieuw…

Heb je ooit bereikt Wat je toen wilde En gekregen? Ik gaf je alles Keer op keer Het was niet goed Viel telkens tegen Ik schoot tekort Jij wilde meer Je ging weg Op zoek naar beter Op jacht naar alles Jouw geluk Je kwam langs Als een tornado Zo kort en heftig Fel en vurig En na afloop Weer verdwenen Vernietigend Alles stuk Heb…

Vanmorgen ben ik ontwaakt met pijn. Pijn aan de oorschelp, als een hoedrand dubbel geplooid onder mijn warrige slaaphoofd. Pijn aan de linkerarm die de hele nacht gekneld zat op de scherpe bedrand. Pijn aan de enkel, opgespannen weggedraaid in een kluwen van lakens. Pijn aan de onderrug, door het hoofdkussen opgebold onder mijn bekken…

Met zeven nagelen lag Ik geklonken Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, - Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken, In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven. In zeven dromen was ik zwaar verdronken, Dromen van deemoed en van liefde-geven, Die alle zeven weer in 't Niet-zijn zonken: Daarom gegroet, mystiek getal van Zeven…

Wil ik je in mijn hart ontmoeten bij het afscheid op de zevende brug dan zullen we dansen tot de ochtenddauw met alle aardse ellende achter de rug of zomaar op een wolk naar zee neem je stilte in mijn zwijgen mee nu we niet meer durven te dromen beleef ik deze wereld met jouw laatste nee nooit meer die vlinders in zalen zo naakt nu…

Je had me alles voorgezegd toekomstdromen in een aangereikte adem vervoegd trouw en openheid voorgekauwd in doctorale precisie. In elke vleselijke navertelling onversneden liefde toegefluisterd met in elke adem, elke zucht aandrang naar blijvende verbintenis. Waarom zou ik ooit vermoed hebben dat je de draaiing van de schaduwkant zou nuttigen…

Een vallend blad op een gelaat dat ik eens liefhad Zachtjes glijden vingers door verleden heen tranen ach ik ween Stil, het is goed je hebt geboet bent nu bevrijd Lachend dansend blad op een gelaat dat eens werd gehaat ------------------------------- uit: 'Woordkunstwoord', 2010.…

Ze zeggen dat het gebeurt als je het niet verwacht, Dat het er plots is, totaal onverwacht. Dat het dat is waarop je wacht, Dat het dat is wat alles verzacht. Even lijkt het erop dat het klopt, Dat het je vastpakt en niet meer lost. Maar dan is er de harde realiteit, Krijg je te horen dat het ze spijt. Dan is er geen geloof meer in dat…

Ogen Je mag me voorlogen O, ja het is liegen Maar dan verraad je me niet, je verliet…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Een stoel heb ik voor je klaargezet Aan het glas zodat je naar buiten kunt blikken Een park een rij bomen een veld, geel van zon Tegen de ruit zou je kunnen tikken om mijn blik te kunnen vangen Ik ken je verlangen naar aandacht naar de blikken die ik -doorgaans- naar je opsla.…

zelfverzekerd redelijk eigenwijs fonkelende kijkertjes verraden haar ondeugendheid maar wie kan het wat schelen zij… laat je genieten lichamelijk en spiritueel je wordt er niet ouder door integendeel, je voelt dat je leeft zij… bezorgt je positieve gevoelens nooit eerder gekend fantastisch te mogen voelen dat ze om…

Ooit zal je het mij vragen Hoe diep het zat bij mij en meer Ik zal je zeggen hoezeer het pijn deed Mijn hart bleef bloeden, keer op keer Een breuk die ik nooit meer kon lijmen Spijt om wat is misgegaan Het viel toen al niet te rijmen Met lege handen daar te staan Het was niet mijn keuze om te stoppen Niet mijn doel om weg te gaan Soms kan…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…