Alle inzendingen over kunst

jij scheen licht dat om je heen geen schaduw gaf wel zachte kleuren van de regenboog had zonder spetters nat fluctuerend vielen de stromen zo door je heen met een harmonieuze cadans die je paste als natuurlijke dans in artistiek ontladen gaf jij ons alles wat je had aan liefde en genade…

Ging u ook af en toe naar ’t Mauritshuis om daar verstild ’t Gezicht op Delft te zien? Of keek u naar Het Puttertje misschien? en voelt u zich daar ook wat minder thuis? Wat lastig toch om je aan kunst te laven in een gebouw gesticht met bloed van slaven!…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid met…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

het meest ware woord is niet geschreven het perfect volmaakte schilderij blijft voor altijd achterwege het alles zeggende is in geen enkel gedicht tot vandaag de dag beschreven en het zal nooit lukken in geen enkel mensenleven want wie perfectie niet bezit kan dat ook niet aan iets anders geven maar wat wel prachtig is is dat dat…

In het holst van de nacht, haalt iets me uit mijn droom, terwijl ik lekker slapen wil. Is het een vrouw? Is het een man? Ik overweeg dat het een dromer is. Hij dwingt me om te gaan denken, omdat hij zonder verse gedachten, met zijn droom niet verder kan. Nadat ik hem met hersenspinsels heb gevoed, kan ik mijn nachtrust niet langer vatten…

De grote kunde Via de kwast beschilderd Wond er geen doek om…

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk met wie je van origine bent bewogen over verre grenzen reizen uit de comfortzone het fragiele overschrijdt niet langer grenzen het kostbare oude verplant men niet zonnebloemen in een aarden vaas stilleven…

geen titel zal ik dit schrijven geven geen naam mag het hebben er valt ook niets echt zinnigs in te lezen en ik probeer er niets in uit te leggen want veel te snel geven we namen aan iets wat dat niet mag hebben veel te vaak menen we dat teksten iets waardevols zeggen menen we iets nietszeggend als diepzinnig uit te moeten leggen…

De jongste zus verkoopt een tekening Haar ogen zijn dan niet zo best misschien Dit heeft prinses Christien zeer goed gezien: Ze kijkt met vreugde naar haar rekening Haar zangkunst was al niet zo heel erg groot Maar dit is wel een hele valse noot!…

Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand of drie geloof ik meer en meer dat poëzie geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte die je met een handvol hopeloze idioten deelt, een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt en 's nachts - een h e e l k u n s t is het niet. De…

Zo dit groot monument, dit uitgekozen koninklijk gloriestuk en pronkkleinood, de rijke rotsklomp, kantig en behouwen als een gekloofd juweel, de bergkolos, die dromende onder het marmerpantser de leden rekt, de torenstapeling van duizenden op duizenden getild door honderdduizenden, getuigenis van onbedwongen almacht uitgevierd tot zwijmelhoogte…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Een vogel floot en deze stoorde Stilte met zijn ongehoorde Tintelende fluit. Die vogel floot voor zich alleen Uit hart en keel ten hemel heen Zijn hoog geluid. Een vogel kent geen roem of loon, IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon Uit eigen lust. Als vogels zó fluit ik, een dichter, Maak het duister leven lichter, Rusteloos hart gerust.…

Een kunstenaar lost de worsteling met zichzelf op in materie, letters of klanken. Versluierd zet hij zich in de verf. Kunst is zijn enig bindmiddel met geluk.…

tussen de blauwe slaap en het verlicht ontwaken ligt het zachte naakt een symphonie in wit takken van kale kromme bomen reiken naar bleek winterlicht alles wacht op de dans van het leven in glanzend zonnelicht…

alles ligt zo stil te wezen op dat geschilderde stilleven toch die glimmende appel hé wacht es even die glimt zo omdat ze lacht en die fles dieprode wijn bevat een kloppend hart beïnvloed geestelijk leven en kijk eens wat je nooit verwacht en slechts ziet in je stoutste dromen is dat trosje druiven zich zien verheugen om tot leven te komen…

Eén grote waakvlam is de dag. Een baai van goud en diepblauw is de hemel. Jij zit in de tuin en kijkt op als een kraai hikt van de hitte en krast, of op een lei- en dak gegriffeld wordt. Je zit te schrij- ven in het eerste leerjaar. Hou je taai, 't is hanepoot en baksteen. Ben je blij- ven zitten? En nog vind je niet de draai? Alleen waar vuur…

(aan iemand die mij op die wijze wilde afbeelden) Een stenen hart, een hoofd gevuld met keien, Beelde aap of hond in koude steendruk uit, Waar gloed noch smaak haar warme glans in spreien, En ’t zielsgevoel de teedre borst voor sluit! Ja, ’t voegt ene eeuw, versteend by ’t snood gebroedsel Dat vatbaarheid voor God en Heiland dooft,…

Dat mensen op aarde aanwezig zijn, kunnen dove mensen zien. Kunnen blinden horen. Waarom mensen op aarde rondlopen, kunnen alleen artiesten ons vertellen. Een artiest kan van toeval bedoeling maken. Onzin kunnen ze veranderen in zin. Van gedachten maken ze beelden. Van chaos harmonie. Mensen die leven zin durven geven, zijn vriendinnen…

De oude schilderingen verwonderen ons nog steeds in de huidige tijd langzaamaan worden we van geheimen bevrijd Geschapen vanuit de geest in de ongereptheid van de natuur maakten de mensen van toen hun reis creëerden wonderschone cultuur De god van vroeger heeft ons veel moois gegeven inspiratie voor verder leven is er iets…

Dit spreekt me wel aan. Hoe kom je er op. Zoiets schiet mij nooit te binnen. Waar draait het hier om? Rebelleer je ergens tegen? Zit je daar over in? Je spreekt je niet uit. Je laat het aan mij over. Maar je weet het wel. Ondertussen. Helaas zit je er naast: ik voel me door en door geprest om jouw concept van boven tot onder met 'tjonge-jonge…

Goed als brood zit zij met het jong op schoot terwijl de groten om haar benen stoeien. En zo vertrouwd is haar dit schuwe dat haar uit het bos toestroomt dat zij ze niet meer ziet, eekhoorns en bomen. Mij en heel de roekeloos veranderlijk bestaande stad die mij omgeeft brengt zij tot stand vanuit dat veel te hoge hoofd; hier fiets ik…

ik was verliefd op mijn atelier hield van licht en donker in vleugjes magie en mystiek ook van de vaten energie die ik mocht gebruiken met pigment en kleur uit de boekenrij vol alchemie van nader vast te stellen tijden vaak waart hier de wereld van hiernaast nog rond met verbaasde ogen zonder mond zij golven hun voelbare muziek…

vanaf de hoogste top, kraait de gouden haan, bejubeld door gegoten klokken, de boodschap van de Heer, het kunstwerk aldaar vertelt zijn verhaal in alle stilte en eenvoud, daar kan men schuilen, en praten, zonder meer lichte wolken als witte vlokken verbinden beiden ieder geeft op zijn wijze beschutting weer…

ik heb de geluiden uitgeplozen die de wind waait in tal van kleine hozen de werveling van hoge tonen komt nooit uit het ruizelen van grote bomen zij dekken alles toe met een groene plasticiteit beletten ons openheid lief en empathisch trekken ambachtelijke sporen hun melodieën door de smeltkroes van het leven daar waar de…

Hardheid glanst Donkerte verzet zich Weerschijn roept zwart op: de maan zoekt een rivier in de zwemmende nacht Het huis is vensterloos De bewoners leven van vergrendeling In de bloemen zijn de kleuren vermengd en gesloten in hun kelken Ook de lippen laten slechts vermoeden wat hen onzegbaar als gemompel toe en talig…

De route die ons leidt, van kijken naar zien. De weg die mensen volgen, van horen naar luisteren. Van praten naar schrijven. Het pad dat ons mensen leert zien, is een wonder. Wanneer steen beeld wordt. Verstarring beweging. Letters een gedicht. Verf schilderij. Metaal juweel. Geluid muziek. Het is een wonder, wanneer toeval bedoeling…