Alle inzendingen over overig

Waarom schrijf ik nog de woorden uit mijn brein dat die mij na mijn leven nog verraden de dagen uit mijn vroege jeugd mij schaden herinneringen aan toen groot of klein. Ach was ik nog zo in geluk geborgen een jonge knaap nog in zijn vaders huis gekleed in spijkerbroek en wollen buis geheel frank en vrij en zonder zorgen. Maar ach, waarom…

Een zachte adem waait in de schoot van mijn huis -- een warme streling.…

De avond komt met kleuren, vogels, geluiden -- Alles kaatst naar mij.…

Groene bomen groeien niet meer tot aan de blauwe hemel, ze zijn moe vroege herfst laat hun bladeren verkleuren september laat haar eerste tinten zien je wringt je in jouw sociale positie alleen en moeilijk om te vergeten je verdrinkt herinneringen in pijn ons geheugen houdt van natte aarde een stille herfstavond tot wasdom gekomen maakt…

Ik lees jouw hand niet, iets dat er toe doet moet je -- niet willen weten.…

de kromgetrokken man verdween meer in zichzelf de dunne hand omknelde de wandelstok hij liet ons het uitzicht op de haven na en het asgrauwe bankje mist iemand zijn verdwijning de stille aanwezigheid op het asgrauwe bankje met uitzicht op de haven?…

Onze gesprekken zijn zo vertrouwd als praten -- in elkaars dromen.…

Onhandig houdt hij mijn hand vast, net een foto -- van lang geleden.…

Ik kwam voor zijn steun, maar hij zit daar maar en zwijgt -- Hij weet zich geen raad.…

Ik ben opgelucht, gisteren was het zover: ik nam het besluit!…

Heer Bommel geniet met een oude luchtballon van bedaard vliegen. Ollie en Tom Poes kijken vol vermaak naar wat onder hen voortglijdt. Rustig landleven, woelig verkeer verschijnen en gaan vanzelf weer. Oosters prachtpaleis maakt plaats voor oerwoudmoeras, dat doet huiveren. Harde bulderwind drukt de reizigers op de zee, die…

Ik beweeg me niet, mijn wil is als een havik -- verheven en stil.…

Langzaam slenter ik over paden ach door tijd wordt ik niet meer gedreven mijn leeftijd dwingt mij niet tot grote daden ik mag zelf nog kiezen in een rusig leven. Rustig blijf ik staan en geniet van de natuur overal rondom staaat zoveel weelde en al was het leven soms wel zuur er bestond ook zoveel dat de wonden heelde. Zovele jaren ben…

je hebt geen geweer nodig om je dromen na te jagen...…

Welke daad goed is wéet je zonder moeite, maar -- goed dóen is moeilijk.…

Als jouw ambitie naar wijze woorden luistert -- hoor je slechts jezelf.…

Wij zijn stil, en stil is onze nette kamer -- Met echo's stilte.…

Ben ik soms van glas? Is mijn innerlijk te zien -- en onbereikbaar?…

we dansten zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens uit onder de laatste dwalende zon doken rondom het heden de duistere gevaren weg over de huizen van de doden galmden de spoken van het verleden de wind wiegde de kruinen van de bomen een lied sliep in de taal van onze lijven zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens…

Ik zoek een uitweg en kom op een open plek -- waar ik blijf talmen.…

Het is ondiep, met een onderstroom, ik val om -- De boei gaat tollen.…

de nacht is eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister in het bed der dronken dromen en ik heb je innig lief gehad eeuwenoud verliefd verleden door mijn hart met brein en tenen steeds opnieuw neem jij de benen smoorverliefd en opgewonden sta ik weer op en zie het licht nu het zoete donker is verdwenen…

Ik ben niet somber, maar iedereen vraagt het me -- Hoe maak je het nu?…

Hoe concreter je iemand iets zegt, hoe slechter -- je begrepen wordt.…

Goud Beijerland, Donderdag den eersten van den Oogstmaand twee millennia en vierennegentig seizoenen de nakende herfst en winter nog niet ingecalculeerd (met het oog op aanstaande, verwachte, voorspelde en gevreesde meteorologisch-epidemiologische klimaatveranderingen in het bouwkasteel rond de oceanen van het zieltogend alias…

Het schemeren legt intiemheid in de wereld -- tederheid in mij.…

Ik ben dus zwanger, maar ik heb geen idee wat -- mijn moedermaat is.…

er is iets in je dat leeg is schrijf jij er is meer dan het leven dat wij leven denk ik er is meer dan de vakantie in de lijst zei jij er is amper taal voor verdriet dachten wij…

Mijn huid is gekleed in een stromend regennet: een haakwerk dat leeft.…

De mens is een dier, maar iets kunstigs vermomt ons -- alsof we méer zijn.…