Alle inzendingen over taal

in oude lagen van mijn ziel waar slechts scherven slapend rusten danst de grote grijze zee een trage trage wals in mijn hart de kleine catacombe golft een zee in heldere taal die op haar moeder wacht…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

woorden aan hun begin nog naakt geprevel naamloos in een wankele nacht de maan beeft en luistert de dwalende wind houdt zijn adem in woorden horen de verte zoeken het houvast zweven als witte vogels in het vroege ochtendlicht naar de taal waar ze willen wonen…

Hij is een klankenluis, een lettergrepenteller, Een taalmans ongerief, een knullig woordbekneller, Een nagelbijtig beest, een pennezuigend dier, Een onzinmakelaar, een vorst van scheurpapier, Een pronkziek pauwenkind, die met zijn staart wil prijken En allen domoors doemt, die naar zijn benen kijken, Een koekoeks kiekenbroed, een opgebarsten klok…

Ik leerde boom: een b, en dan twee rondjes. Zo: oo. Dan nog de m en daar stond boom. Ik kocht een schrift en in het schrift schreef ik een boek. Boom, schreef ik, boom, boom, boom - op ieder blad een boom. Het stond zó vol met bomen, dat ik dacht: dit is een boek over een bos. Ik leerde roos: de r en weer die oo en dan de…

Ik doe onderzoek met woorden, als mijn opzet -- als mijn landkaarten.…

De vermoedens die een stad voortdrijven, al ligt haar kaart vast. Het is onveranderlijk dat vrouw staat in licht lantaarnpaal, schip voorbij schuift en brug verzucht onder gewicht. Er valt helemaal niets te zeggen. Mijn talen drijven de spot met mij. Goddeloos, zeggen ze. Waarom dan blijven de kleine straten zich vermommen. Onmiskenbaar zijn…

Neerland! was uw arm van staal, 't Hart was zacht en mild en goedig; Zo ook huwt zich, vroom en moedig, Kracht en teerheid in uw Taal! Kan ze in wilde stromen bruisen, Plettrend, waar ze weerstand vindt - Strelend ook als lentewind Kan ze fluisteren, kan ze suizen, Wáár zij, in 't bekorend lied, Deugd en Schoonheid hulde biedt. Neerland…

Gentlemen, geëerd-geleerde gasten Gelukkig grotendeels gevaccineerd, Grandmaître des gendarmes, gastheer Gaston - Geleend gilet, grof geld gewend, gerant In generaties generieke genen Goudeerlijk, genereus, gentil gezant - Geen goor getatoeëerd geval (genant!) Geniet gratificaties (grand garçon!)…

wie heeft bemoeienis met vragen en antwoorden wie weet hoe laat het morgen rond deze tijd zal zijn wie weet waar aanwezigheid zal plaatsvinden zo ongeveer hier of ergens, hoe nauw zal dit luisteren of waar lichaam en liefde zich manifesteren in gedachte, beleving en tijd wie weet welk woord nog waarheid omvat en waar taal in tekens eindigt…

Is eenmaal ‘t onbedachtzaam woord Geuit, de winden dragen ’t voort En voeren ’t naar de mensen heen. Nu scheldt en schreeuwt er iedereen, En noemt het dwaas, brutaal, gemeen… Want ‘men’ weet in ’t eenvoudig zeggen Een diepe, boze zin te leggen: De mens is steeds geneigd het kwaad Te zoeken, ook waar ’t niet bestaat; Dies houd uw tong en penne…

De taal behoort aan de vogels ík ben te mens om te vliegen ik sta als een huis op de wereld gebouwd en dik uit aarde ik ben ongeveer degene die schuilgaat binnen de muren en uitvloeit achter de ramen van de blauwe achterkamer het geurt er naar mest en naar liefde er staat een plant in een kooi de taal behoort aan de vogels de mens schuilt…

Te Brugge in de oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak…

Er werd door 't eilandvolk een taal bedacht (Op 't oog coulant: haast geen grammatica) Waarin de vreemdeling zich zou verslikken 'Advisable maar admirable!' 'Ja!' 'Recite maar recipe!' 'Ze zullen schrikken! Wat dacht je van trough, plough, through, rough en though? En om het nog een beetje aan te dikken: Sieve mag niet rijmen op…

woord ik verklaar je tot obstakel sinds eeuwen ga jij je eigen onvermijdelijke gang soms ben je in dan weer uit te hard of te zacht ik schrijf je zus maar het moet zo vaak klink je anders zo anders dan ik bedoel in je buurt hangen matige tot slechte secondanten ik blijf je ontmoeten moet je zoeken tot het einde…

De VMBO-leerling loopt achter met Nederlandse taal Corona heeft zijn lot beslecht Van thuiswerk kwam niets terecht De minister zet voor een paar miljard nu onbevoegden in Het zal niet baten want de kiem ligt in het huisgezin Vader spreekt kleutertaal Moeder brabbelt maar wat De kloof begon in de wieg en werd een gapend gat Geen drang…

In een ideaal gedicht, wordt gezwegen. Weinig gezegd. Veel gevoeld.…

Taal die gedachten delen kan, leidt vaak tot misverstanden. Tot onzin en veel wanbegrip. Denktaal heeft humor nodig. Taal die gevoelens delen wil, verschuilt zich, begrijpelijk, tussen bedachte regels in. In veelzeggende gedichten. In spaties tussen woorden. In rusten tussen tonen. Daar worden talen stil. In ruimte waar liefde praat.…

in het begin las ik een weefsel van fragmenten een koor van stemmen het spectrum was te breed voor deze lezer ik legde je terzijde op een dag ik kan je niet laten liggen laat mijn ziel zich op jouw sleeptouw nemen stapvoets omdat het niet anders kan kuier ik met je op je draagt me door dalen van duisternis waar het kostbare…

stilte spitst de oren woorden eenvoudig als gras zinnen die de zon bewegen tekens een waterdichte regenjas taal draagt poëzie op handen naar de onbegrensde ruimte van de ziel stilte spitst de oren…

Op een school in het westen, die ook in het zuiden kan staan is de jeugd qua pesten het moraal over gegaan. In app verkeer wat de jeugd hanteert wat normaal is in deze tijd gaat het qua taal wel zo verkeerd dat een mens nu achterblijft. Die school kan ook in ‘t zuiden staan want pesten ligt niet aan een rayon maar die school in ‘t westen…

Woorden zullen moeten wijken, wanneer we elkaar raken willen. De noodzaak om ons te uiten, kent zo een noodzaak niet. We hoeven alleen maar ... Een gevoelige hand te geven. Een schouderklop te slaan, In elkaars ogen te kijken. Ook omhelzen gaan zoals, mensen hartelijk doen. Geliefden zijn aandachtig. Onze harten kennen redenen, die…

tussen kieren van stramme bomen het metalen krassen van de kraai tussen brisante vuren en schaduwen die verschuiven wacht in tijdloos licht de taal op een teken…

Mijn printer ratelt. Gooit snel papier naar buiten. Alles wat ik schreef in zwarte letters. Dan zwijgt hij weer, deed alleen wat ik hem vroeg. Meer hoeft ook niet, het is voor mij genoeg. Zo heeft hij mijn gedachten vastgelegd. Alles wat ik in woorden heb gezegd. Het is eigenlijk heel bijzonder. We noemen het dan taal. Een verzameling klanken…

Mijn woorden zijn onmachtig, om gevoelens te beschrijven, die mensen delen willen. Liefde vindt geen verhalen, om gevoelig uit te drukken, wat ik vandaag weer voel. Geen gedicht. Zwijgen is de allerliefste taal, die verliefde mensen spreken. Elkaars ogen zien, die praten. Die lachen en kunnen tranen. Die het liefste luisteren, samen naar…

Ik zag desandrendaags een vaal karonje Zichzelve havelozerig karbouwen De laatste mohikaan onder de vrouwen Verwezen door een nonkel in Bastogne Verzaligd drommen massa's voor den ast Men sleurt de speitkerten ter cathedrale Al sprookt de famkesjongde koeterwale Den hottentot verbergt zich in den kast Daar brandt nog immer…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Wij stonden in de keuken, zij en ik. Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag. Maar omdat ik mij schaamde voor de vraag wachtte ik het onbewaakte ogenblik. Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf, en de kans hebbend die ik hebben wou dat zij onvoorbereid antwoorden zou, vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf. Juist vangt de fluitketel…

In de lawaaierige natuur van de wildernis uit het geluid van de liefde is, in het begin, een taal ontstaan het kreunen en het hijgen het zijn de woorden uit de begintijd toen taal nog niet verdraaien was en lichaamstaal verdraagzaam.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…