Alle inzendingen over tijd

het kan elk moment gebeuren nu of om kwart over twaalf morgen of volgend jaar maar een ding is zeker ik moet wel opschieten…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

nooit stop ik met dit het snelle zilver de bar aan de oevers de wil hij hoort mijn gil de wind die zingt de engel wint bemint vindt…

Zijn we meer dan een gedachte een ademdamp in de koelte van de nacht een passeren zonder te zien wonen we in illusies in onverwachte huizen ongrijpbare dimensies zijn we gekleed in vormen van ver weg? Maar we gaan stilaan verder de tocht nog niet volbracht op wegen die nooit meer kruisen langs zwijgende schaduwen tastbaar…

de nacht valt ik drink nog wat rook nog wat om hoger te gaan door de lucht een schrijversbestaan ik denk vaak na waarom wij bestaan alleen maar vooruit gaan waarom vergeet ik haar niet het gaat toch goed zo krijg alles kado in dit leven valt alles op zijn plaats rustig aan of juist gehaast ik doe maar wat in het grote geheel…

de oude dichter droomde zijn bestaan hij rook de roze nevelen – van het leven een traan, ’t was hem aan het ontgaan de geur van ’t leven, deed hem angstig beven zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom des dichters geest begon te ontwaken, glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken ’t…

Zoals je daar nu ligt in je warme bed Ver van deze wereld dankzij je slaaptablet Knieën opgetrokken en ademhaling loom Ver van deze wereld ergens in een droom Geluidjes die jij maakt zijn lief en onbewust Ver van deze wereld je nachtrust is een must Ik kruip tegen je aan jij slaapt diep en zacht Ver van deze wereld verdoofd door…

hoe is de tussenstand, vroeg zij toen hij de kamer binnensloop om tussentijds te innen ik weet dat je verloren hebt sprak hij, als ik de keren tel dat je het lopen liet verlies genomen hebt of teruggegaan naar af zoals ik zie niet tot het uiterste je best gedaan of opgekomen bent voor wat je dierbaar was ik vind je dus een loser maar…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

als weer de tijd heen en weer rijdt je er naar blijft kijken gebeurt er niks ben je een stilstaand beeld op een wit doek een dood beeld zonder zin of bloed en dat is mooi, als je dat wilt.…

de nacht als lunapark spookhuis spiegelzaal hoofd te klein voor zoveel gedachten uitvergroot door twijfel over teveel over alles over niets…

verborgen in een zacht, borrelend aquarium - men hoort noch ziet het - maak je in wachttijd trage wentelingen het verloop van de tijd neemt je mee naar het ongekende licht en een aanzwellende kakofonie je oerschreeuw - bitterzoet - is de geworpen steen die het water tot leven wekt en zie: de dag is verstreken het verloop van de tijd…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

Onbekende wegen Je zal ze ooit inrijden Want men kan nieuwe dingen Toch niet blijven mijden…

sporen die ik achter laat doorheen heel ‘t verleden het fotoalbum toont de tijdspoor van m’n lichaam oude agenda’s verslaan de historie van m’n geest gaandeweg de tijd stroomt de kennis binnen die m’n oude vragen beantwoordt als de geest groeit naar grote hoogte slijt m'n lijf tot ‘n onbewoonbaar huis onbegaanbare denkpaden…

Ik verschiet in woorden als ik een vreemde tocht verneem die aan mijn been blijft hangen en ik in kilheid versteen jij zegt maar spreekt ook buitengaats dat onze reis zich verlaat maar lieve zeg me nou waarheen jouw gepraat gaat slechts achterwaarts aan mij voorbij en stapelt rotsen op de helling waar we staan wankele tonen schuren…

houten harten branden metalen harten smelten als woorden kunnen landen slijt zelfs een hart van steen elk hart gemasseerd door vele warme handen tot elke kilte is geïsoleerd de tijd als waarlijk fenomeen…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

Het is donker langs het water regen golven maar ik wil het Druppels langs mijn haren mijn kleren kleddernat maar ik wil het Mijn neus mijn oren mijn gezicht koud en blauw maar ik wil het Ja, ik wil het!…

waar ruisende regen aarde proeft zullen bomen bossen vogels fluiten op het ritme van tijd in eeuwigheid…

de tijd in chaos is ook de tijd van de onbegrensde mogelijkheden kijken in de onzekere toekomst maar eerst leren van het dubieuze verleden lopen over asfalt langs beton lopen onder de nog wat zwakke zon denken op dit roestige balkon alleen maar goedheid geef ik u in deze sociaal onzekere tijd geef u creatieve spontaniteit geschreven…

uit de warboel van de jeugd groeide uiteindelijk toch orde rust en zekerheid van alles op tijd en op de juiste plaats maar hoe saai die voorspelbaarheid nu blanke dagen wapperen wijzers weifelend de tijd verdrijven blijft mij niets meer te doen…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun –nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd…

Spoel de tijd terug naar jaren geleden toen je nog klein was Want in het heden wil je niet leven Je wilt een kind zijn Vroeger was het namelijk allemaal zo fijn ... Je vermaakte je uren met al jouw speelgoed Verkleedde je als papa In zijn jas, met zijn hoed Met jouw poppen ging je picknicken in het gras En je genoot op mama's schoot…

Mijn weg eindigt bij de hoge populier, die staat te wuiven waar de wereld begint, de tijd vergeten in het laatste schoolkwartier, vliegerpapier versleten in een straffe tegenwind, verwaaide jaren vol geheimen, liet zich de toekomst niet raden, voorspellende tekens zijn niet te rijmen, in de tweespalt van de ongeplaveide paden,…

Alles wat ik doe doe ik uit liefde Alles wat ik schrijf schrijf ik uit liefde Alles wat ik zing is over de liefde Mijn liefde voor jou Maar alles gaat aan mij voorbij Ik gaf een groot feest maar dat is geweest En nu ben ik alleen…

rode raamluiken schemeren door de nog kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en wat roestige spijkers geleefd stilleven met een mesje krabt hij een dun laagje van de aangebrachte verf weg de poes tilt traag een ooglid op hij struint wat door de tuin kijkt naar de gevel, de lucht…

De vloed nacht aantrekkingskracht het water verwacht dat zij om hoog getrokken wordt Door niets of niemand gestoord de maan heeft alles gehoord Trekt het water omhoog op naar die eeuwige regenboog de kracht van de maan mars brengt evenwicht de contouren van jouw gezicht Jupiter redt lekker draaien samen gek Het is het draaien…

Een steen werp je weg het is een rare bizarre vreemde weg het is de tijd die niet bestaat en ik, die te vaak slaapt Een keltisch natuurfenomeen zegt gewoon laat ze (zij zijn niet 1) verwateren in de aarde vergaan dan kijken wij samen nooit niet naar een volle maan En nooit naar een vol bestaan Draag een kruis op u schouder…