Alle inzendingen over jaargetijden

Het is ochtend en veel te vroeg om op te staan maar toch duw ik langzaam de dekens van me af. doelloos loop ik door de kamer ik doe de gordijnen open en zie dat mijn ramen bedekt zijn met ijsbloemen. de morgendauw hangt nog in de straat, en de ochtendzon probeert door te breken en laat een roze gloed achter in de lucht. Gedachten…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

Wat klink je luid uit kleine keel jij zwarte vogel Over mijn hoofd gaan er zo veel In flarden waaien zij hoog over Ik sta omringd door wintertint en zing naar boven…

Kale, leeggeslagen takken Mistroostig onder een grauwe lucht Schrale, braakliggende akkers Verzamelplaats van wilde ganzen Samenscholend voor een vlucht Koude, klamme korte dagen Restant van een stervend kalenderjaar Fantasieloos, kil, geblindeerde ramen Kou uitsluitend, isolerend Functioneel en ronduit somber Voor de kouvrezende mens aldaar…

wat ik verwacht van jou novemberstad in je grijze mantelpak is dat je je vele dagen hult in diagonale regenvlagen die al jouw ontblote bomen meedogenloos onderstromen en laten druipen van het nat dat je straten zijn als hoogglanslak met bruine bladeren regenzwaar glimmend op je natte trottoirs in je riolen woest gegorgel van een onstuimig…

kom, laat me slapen om even weg te zijn van hier langzaam te wennen aan het vale en ingedommeld licht de warmte in mijn huis omhult me als een deken en in de morgen is er alleen nog de muziek…

De tjalken zijn in winterslaap gegaan het koude water houdt hun dromen vast. Zij liggen langs de kade, zwaan kleef aan; de zeilen geborgen, troont hoog en naakt hun mast. De tjalken zijn in winterslaap gegaan, de lucht is grijs en flinterdun gedekt. Doelloos wijst hun vaan de winden aan, terwijl zij wachten tot de zomer hen weer wekt. Dan…

Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster geur van geluk en de lijster slaat slakjes op het terras Ik zoek de zomer in mijn geheugen paarse seringen en blauwe regen bloeiend in elkaar verstrengeld, en wij Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster vervlogen geluk.…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

het stemt niet te stelpen zo diep droef dat groene blaadjes in de lente uitbotten om in de herfst te vallen en weg te rotten voor hetzelfde geld waren ze waterproof…

het is herfst geluiden klinken anders een verre hond blaft kaler naar het schijnt onder een grijswitte lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst warrelt door het woud raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in…

Al wat nog overtollig is weer eigenhandig teruggesnoeid kijk, dat geeft buiten lucht en licht als was het ruimte in mijn soms tobbend leven De kale bomen langs het pad verraden weer de weg naar huis voor ieder die zich spoedt naar warmte En evenals het blad verstilt ga ik vanzelf andante spelen het tempo van mijn leven gelukkig zo…

Als schepen in de wind zo waait mijn blaadje voort de woorden weggeblazen in groene wij- land grond de stromen stormen tergend het laagland lachend uit, maar op de schuinste helling heeft grond zijn taal verbruid De zwarte zwaluw schemert die zware luchtig zin maar kan de kans niet vinden voorruit daar slaat het in. De snode wegen- wager…

Een lindenblad kwam op de valreep nog heel even aan mijn venster kleven nat en glad so long zo heette dat…

Toen was het gras nog groener groen zoals in het begin van de lente met ochtenddauw en bloemen bloeiend te zien tot in de verte En als je in het midden staat wachtend op de zonneschijn tot de zon weer volop straalt dan wordt het leven weer wat verfijnd Vol goud en zilveren schittering over het groene gras kunnen alle leugens vergaan als…

Rode lijnen komen samen In het blauwige water Hitte maakt plaats voor kou Licht zand wordt grauw Hoge golven nemen afscheid Van de ooit zo volle stranden Uitgeputte meeuwen vliegen hun laatste rondje Een vergankelijke drukte is niet meer Nooit was er een beter moment Om terug te gaan naar wat eens was Naar de vege gure wind Die ons ieder…

Ik mis de vlinders nu zo in deze herfst De vlinders staan voor hoe fragiel ons leven is De bladeren van de bomen vallen naar beneden en geven aan dat er weer een jaar voorbij is gegaan Wat heb je gedaan? Wat heb je betekend dit jaar? Is het vervullend of teleurstellend.. Wat zal ik aankomend jaar gaan doen?…

Er schuilt een witte stilte in de regen tussen druppel en plas weerkaatsen zonnesterren als bliksemstralen in verborgen glas. Er zweeft een rust door stervend groen een onzichtbare wind voelbaar en zacht een okeren licht dat tussen twijgjes reikt tot het hart weer overgaat in een nieuwe nacht. Uitgeklede zomerwoorden tussen leven en dood…

Het kristal Van de heldere nacht Innig gearmd Met Het cracquelé Van de vorst - Het prille begin Van Een nieuwe winter…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken. Klaar lacht me toe…

De dagen klinken moeizaam aaneen de zon staat laag egaal geel weids te blinken aan de horizon het blauwe bekken van de bakermat. De fontein spuit champagnebrokken, frisse bellen breekbaar water. De bomen treuren, de takken traag dijend in de wind van kille waan. Het grindpad strikt de vorst, een krakend klittend mozaïek. Het gras glimt…

Aan het blauw azuur waar de wind speelt met grijze wolken die de zon laat verdwijnen en haar ingehouden tranen van de zomer weer zal uitstorten in een nieuw seizoen en de aarde laat drinken wat een verademing is voor het laatste zomergroen dat langzaam wordt onthuld in een allesoverheersende compositie van sprankelende kleuren die ogen…

Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind. En `t popelblad trilde op het wolkengrauw, als maanlicht…

Het sneeuwt bruine bladeren vanuit de bomen overal in het rond ze vormen ritselend een knisperend laagje tussen voeten en grond de zon gluurt nieuwsgierig over de toppen van de bomen verdrijft de nevels dan terstond de lucht ruikt naar aardse liefde ik kijk opzij en kus je langzaam op je heerlijk zachte lentemond…

Goudgeel, de zonnige lach Onder jouw vrolijke sproeten Goudgeel ritselt het zacht Onder mijn dansende voeten Goudgeel, hoopvolle toekomst Somberen was eens, ooit, toen Goudomrand schittert De warm herfstige dag Beklonken door het zonlicht In dit goudgele seizoen…

Grijsgroen de wilgen kikkerdril op de plas maïskolven overal bloemkolen het witst van al…

Als de velden versluieren Gehuld in wit, sprookjesachtig En de Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door…