Alle inzendingen over jaargetijden

Rode lijnen komen samen In het blauwige water Hitte maakt plaats voor kou Licht zand wordt grauw Hoge golven nemen afscheid Van de ooit zo volle stranden Uitgeputte meeuwen vliegen hun laatste rondje Een vergankelijke drukte is niet meer Nooit was er een beter moment Om terug te gaan naar wat eens was Naar de vege gure wind Die ons ieder…

Ik mis de vlinders nu zo in deze herfst De vlinders staan voor hoe fragiel ons leven is De bladeren van de bomen vallen naar beneden en geven aan dat er weer een jaar voorbij is gegaan Wat heb je gedaan? Wat heb je betekend dit jaar? Is het vervullend of teleurstellend.. Wat zal ik aankomend jaar gaan doen?…

Er schuilt een witte stilte in de regen tussen druppel en plas weerkaatsen zonnesterren als bliksemstralen in verborgen glas. Er zweeft een rust door stervend groen een onzichtbare wind voelbaar en zacht een okeren licht dat tussen twijgjes reikt tot het hart weer overgaat in een nieuwe nacht. Uitgeklede zomerwoorden tussen leven en dood…

Het kristal Van de heldere nacht Innig gearmd Met Het cracquelé Van de vorst - Het prille begin Van Een nieuwe winter…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken. Klaar lacht me toe…

De dagen klinken moeizaam aaneen de zon staat laag egaal geel weids te blinken aan de horizon het blauwe bekken van de bakermat. De fontein spuit champagnebrokken, frisse bellen breekbaar water. De bomen treuren, de takken traag dijend in de wind van kille waan. Het grindpad strikt de vorst, een krakend klittend mozaïek. Het gras glimt…

Aan het blauw azuur waar de wind speelt met grijze wolken die de zon laat verdwijnen en haar ingehouden tranen van de zomer weer zal uitstorten in een nieuw seizoen en de aarde laat drinken wat een verademing is voor het laatste zomergroen dat langzaam wordt onthuld in een allesoverheersende compositie van sprankelende kleuren die ogen…

Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind. En `t popelblad trilde op het wolkengrauw, als maanlicht…

Het sneeuwt bruine bladeren vanuit de bomen overal in het rond ze vormen ritselend een knisperend laagje tussen voeten en grond de zon gluurt nieuwsgierig over de toppen van de bomen verdrijft de nevels dan terstond de lucht ruikt naar aardse liefde ik kijk opzij en kus je langzaam op je heerlijk zachte lentemond…

Goudgeel, de zonnige lach Onder jouw vrolijke sproeten Goudgeel ritselt het zacht Onder mijn dansende voeten Goudgeel, hoopvolle toekomst Somberen was eens, ooit, toen Goudomrand schittert De warm herfstige dag Beklonken door het zonlicht In dit goudgele seizoen…

Grijsgroen de wilgen kikkerdril op de plas maïskolven overal bloemkolen het witst van al…

Als de velden versluieren Gehuld in wit, sprookjesachtig En de Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door…

vandaag zag ik het blad terugkeren naar de aarde frivool dwarrelend speelde het met de wind alsof het even nog het leven vierde vandaag zag ik het blad hoe het neer lag op de aarde de kleur verbleekt de randen door verlaten vocht verbrokkeld en al bijna stof de teloorgang al omarmd…

waarschijnlijk in een vlaag van creativiteit heeft de etaleur de etalage gevuld met herfstblad van fors formaat…

wals de rode ritseldans blaadjes dwalen draaiend rond bruine knispertakjes kraken in hun slalom naar de grond Woeien waaiend vallend kraaiend wervelen hun rokjes neer wentelen met rode konen tot de bruine aarde weer. bladeren tot kant verweven bladskeletjes van weleer dromen rood met gele dromen stormen ruisend heen en weer. Paddenstoelen…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

Wazige wolken verbergen herfst in de knop grauw tovert schoonheid…

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

Het flikkerend licht door de wand van herfstkleuren. Dan de najaarszon die ongehinderd schittert, wijl jij door de Kempen fietst.…

Ik hoor halfweg oktober fazanten slaan bezwerend of is het alarmerend onraad hangt in de lucht onrust is gezaaid straks rijgen jagers weer hun laarzen aan…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…

De regenjassen gaan weer aan, met de zomer is het gedaan. De bladeren vallen van de bomen, die dwarrelend op de grond neerkomen. De zuidwester komt weer uit de kast, de wind waait en giert enthousiast. De natuur kleurt in rood en goud, langzaamaan wordt het koud. Ruige luchten en wolkenpartijen, schilderachtige landerijen. Zonsondergangen…

Waarom klaagt een mens toch eigenlijk altijd over het weer? Het is altijd mooi weer! Zonneschijn is lekker warm Regen is verfrissend Wind blaast ons schoon Sneeuw is rustgevend Dus mens hou toch op en geniet van het lekkere weer!…

Vallen de kastanjes uit zwiepende bomen zie je blaren vergelen moet het licht vroeg aan bij onrust en windrukken hoog boven in het spant emoties die los komen om de mens te bedrukken herfst is thans in het land Speciaal dichters tellen naar verhouding dan velen voltijds zwaar aangedaan onder de hyper emotionelen Gaat ergens een tak…

Wat een roffelen wat een kwakken wat een trommelen wat een smakken eikels en kastanjes tuimelen herfst in vrije val…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

Als de zomer in mei reeds is gerijpt, De herfst voor augustus wordt ingezet. Kent oktober dan ineens vorstverlet? Logica welke niemand meer begrijpt. Komt december zal de twijfel staken, Om voor lentekriebels plaats te maken.…

als de dag allengs eerder verduistert lijkt licht in mij anders te kleuren en waar zomerpracht van nature ontluistert ruik ik ook weer schaduwgeuren…

In de bekoring slaapt de zon altijd tussen een glimlach in het uithangen van de was op het grote stadse balkon groeien de dagen uitéén in elkanders verlegen brieven omdat je juist hem niet in het ademen kunt laten vergeten dooft de herfst de zonkracht. de laatste hemden zijn versleten schrijven handen woorden rijgen…

Dagen lengen gevoelens verdwijnen samen met de vervagende zon Triestheid in de kaalheid van bomen vrolijkheid achtergebleven in het verleden terwijl het heden huilt Duisternis grijpt de macht de vijand is weer in aantocht het wordt weer winter…