Netgedichten

netgedicht (nr. 25.015):

Kikkerogen

De wereld leek voorgoed ontdooid
en leefde voort in Polaroid
met blote armen op een fiets
die iets daarna werd weggegooid
in kalverwei met kikkersloot
waarin twee lijven uitgeplooid
de dagen lengden met een kus
in gras dat ooit werd weggehooid

En pluizenbollen rolden door
tot daar waar wind het land verloor
om er te zingen in het riet
waar zij wat hadden meegeschooid
de kikkers van de kikkersloot
die hier met ogen uitvergroot
voorzagen hoe volmaakt in bloot
een kunstje werd voltooid

Zij wisten dat het zomer werd
de heetste zomer ooit