Alle inzendingen over filosofie

waar ergens in ons feilbaar denken bevindt zich de waarachtigheid de onaantastbare gepantserde kern waar vuile dingen niet doordringen waar een schimpend woord op afketst en snijdende zinnen afbrokkelen waar boze blikken smelten druipend omkeren naar zichzelf waar gloeiende toorn zijn driftig gemoed verliest en zo tot inkeer…

Vergeten tijd ligt achter ons, in angst baren we het leven, tussen geboorte en de eindigheid, we zijn schipbreukelingen van de hemel en de diepten van de zee, we zijn het ontgonnen land, borelingen uit de eierstokken van de zon en maan, de horizon lijkt verder, zeilen bollen minder, blouses minder wit, hét ontbrekende in de volheid…

iemand op het terras wilde het hebben over Kant ik wist er niet veel van gelukkig wel dat hij altijd dezelfde wandeling maakte van zijn huis naar een punt en weer terug kwam ik dus goed mee weg door dat te weten maar ergens overviel mij een soort treurnis en een gemis aan Kant en wat hij dacht, vertel mij ik weet het niet maar…

In de luwte van laagte lijkt de zee uit te steken boven mijn kruin, of zou het komen door de hoogte van het duin? Langs mijn eigen hijgen hoor ik palmen ruisen, ondanks dit blindzwijgen zie ik de zee immer bruisen. Ik zoek nog steeds een strand met de koelte van kiezels en de warmte van zand, met lichtvoetig water en zwaarlijvige…

Ze kopen een kip en ze kopen een haan en ze zeggen het ei is van mij Het kuiken komt uit ze brengen het groot en dan komen ze af met de bijl En niemand die er tranen om laat of een lijvig boek over schrijft Als hun eigen broed het leven verlaat is het dikste boek nog te klein na de nieuwe Big Bang is dit alles voorbij de kip…

In de herfst schuilt de vrouwelijkheid, winters heersen oude mannen, in de lentes lonken vlinders onbevangen, ben ik zomers tot alles weer bereid, als schaduw en het licht elkaar weer ontvangen, de ongetuigde gedachten worden bereden, het bit verlost van het opgekropt verlangen, verenigd in een silhouet van het verleden, er bestaat geen…

Morgen, als het lente wordt, zal ik je rondrijden op mijn bloemenslee en jouw hofje mag ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt, zal ik vlinders naar de bloesems sturen en wuiven naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt, zal ik gekleurde eieren leggen in ieder nest van de bonte specht, waarin al z’…

Zoekend in mijn tas naar een zakdoek voel ik water en zwemmende vissen Waar ik Op dat moment in duik mee ga Met de stroming mee ver weg Omdat ik verder wil als een vis En mijn hoofd boven water houd…

Het lange leven geeft steeds opnieuw dat vraagstuk: moedig speuren naar wat nietig is in 't grootse en geweldig in 't kleine.…

Een gedichtje voor het slapen werkt als een gebed tot God dan lig je niet te woelen of te verlangen naar genot Een gedichtje voor het slapen werkt als 'n geestelijk medicijn wat je lichaam laat voelen dat je er dag en nacht mag zijn Een gedichtje voor het slapen maakt zo veel meer mens van je zowel gapend, wakend en slapend God, mens…

huilen er nog wolven doorheen gewoelde kindertijd te vroeg onder slaap bedolven verloren ze met het bos de strijd het leven is begonnen wijze woeste regenvlagen langs ruiten lekend bezonnen wissen "de" stof uit de dagen de einder bestrandt gedachten van schepen tot drijvend wrakhout vanop schuimkoppen blijven ze wachten tot weer een…

Wie zal mij vertellen over tijd die nog komt dingen waar wij geen weet van hebben in toekomst worden opgesomd. Wie zal weten hoe de dagen zijn die in zulke grote getale nog komen wellicht wat zij ons zullen brengen in pijn of als gedicht. Vertel mij niet hoe de toekomst is ik zou slechts vrezen dat in leven, dat ik heden leid waarin…

De tijd en de maan staan bol als vier seizoenen slijpen, ik verzin een onvoltooide symfonie, een onneembare universele ouverture, meesterwerk in driekwartsmaat in Natura, die niet wil rijpen. Zijn alle composities van een ouder repertoire, op hol geslagen lege vaten van materie en sentiment, zinsbegoocheling ontsproten uit de koperen…

Het is beslist, als men alles wist en alles wordt gewogen of het wel of niet had gemogen, er uiteindelijk niet kan worden beslist. Want het geweten Kan nooit alles weten.…

Hopelijk niet voor het eerst dat U leest over het verschijnsel lichaam en geest. Hier op aarde mennen wij twee paarden, zo is het altijd geweest. Volg daarom een cursus mennen, Dan kunnen u en de paarden er aan wennen.…

Vanuit de trein van ogenblikken verwachtte ik schoonheid van voorbij de horizon. Maar ik zie steentjes ketsen op het water, drie, vijf, en zelfs een zevensprong. Ik zag een zwerver leunend op zijn houten kruk. Hij zei tegen me, je moet niet zoveel dragen. Eén voor één vallen mijn bladeren, één voor één zijn mijn verhalen geteld.…

Er gaapt een afstand, de krant met nieuws is weer in tel, zij het digitaal in opgaande koers geland vaarwel de oude keurs, vertaald op de schaal van Richter, Noden met hun symboliek in nieuwe taken, tekens van een hoger bod, opgesloten in één unieke code, de ultieme gang naar beurzen, waar het lot nooit kieskeurig is en biedt…

niet uit verveling maar een onheus verlangen om de muziek te splijten die me heeft verwond, de hoogte van het celibaat ketst tegen trage muren zonder vrees, want hij die vreest is niet almachtig zwart wit, de ivoren toetsen met bloed ingelegd hadden de eerste dood met stokken en pijlen diep gekwetst, geen soldij maar gratis navelstaren achter…

als je weet dat je niet alles weet hoe kan je dan nog iets zeggen ? dus zeg beter maar niets is echter waar dat we dan zouden sterven van saaiheid en doodgaan willen we juist niet dan vooral graag kletsen of altijd en eeuwig zwijgen liever echter niet…

zie je die berg daar? ik ben daar op geklommen met wat hulp van de anderen heb ik mezelf gevonden zie je die rivier daar? daar heb ik gehuild ze stromen nu bergafwaarts naar een mooi vallei zie je die rots daar? ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek…

Zacht kabbelende gevoelens vervullen de dagen met gedachten aan wat nog komen gaat. Soms angst Soms ongeduld Soms blijheid Maar wanneer begint Onbezorgdheid Tevredenheid Vrijheid? Het is een fragiele glinstering over een zee van hoop in je hoofd.…

De dood is geen vriend van het leven het leven niet dat van de dood maar ze zijn wel zielsverwanten Ze neemt, ze geeft, ze relateren in een blijvende broze verbondenheid in een zogenaamd verstandshuwelijk…

strijken met de moed die de wind vervaagt in strepen zonder eind, het gelach is de hoon die me raakt maar niet in eeuwigheid bezwijkt de deur kantelt in een kier van regen het kraakt zoals het mos laaft aan water zonder smaak, wie me verblijdt zal de schaduw wezen die me verrijkt niets is meer dan het eind waar het stopt al draaft…

de lijst van het leven bevat een schilderij die lijst is vaak mooier dan het jong omrande doek gelijk een knop haar schoonheid moe is doch om als bloem te bloeien zal zij verlost moeten worden van jeugd en schoonheid dan is de lijst vaak mooier van het doek bevrijd…

(tanka) Alles om je heen willen vorsen en kennen; trachten te zien door ogen van een zuigeling: nieuwe wereld ontdekken!…

Een woord zet aan tot gedachte opent dikwijls een wereld voor nieuw standpunt en inzicht maar begint meestal zelf met een vernieuwde gedachte.…

slechts even dobberen wij rond op de golven van de eeuwigheid meer is het niet, meer hoeft het ook niet te zijn of wij hier als steen of plant, als dier of mens ooit eerder waren en weer terug zullen keren, ook dan vervliegen onze levensdagen want slechts even spelen wij met wat kruimels ruimte en tijd meer is het niet, enkel de…

Gejaagde blikken in de ogen van mensen. De straat bezoedeld met sporen die nooit Hun doel bereiken. Want zoals zal blijken zijn zij slechts Bestemd voor de vergetelheid. Nooit is het hoogste doel bereikt Wanneer men vlak voor de dood Terugkijkt en ziet dat alles niets Meer is dan een in alle kleuren van de Regenboog geblazen zeepbel.…

toen ik nog kind was tilde ik de zee op alles lag stil, alles was groots de mooiste kleuren bogen hun rug naar de overkant; daar ergens lag Engeland, Ivanhoe en een leeuwenhart ik sleepte rivieren mee, legde me neer tussen kussentjes van duinen en koortsachtige jongens hoorde het klapwiekend lichaamgeklater van de horizon, klaarwakkere…

mijn suikerbuikje is verliefd op mij, mijn taal, op wie ik leek doch onlangs bleek dat het geen stand hield wat een streek van mij, mijn taal, mijn leven, want wat ik wilde geven was slechts wie ik ben gewoon mezelf, de woorden die ik pen voorzichtig in het streven naar een fijn gedicht mijn suikerbuikje was verliefd maar vond geen…