Alle inzendingen over individu

Met je hoofd in de wolken Je gezicht tegen het raam Een wereld van leugens Gecreeërd uit verhalen van een bestaan Jij bent het meisje zonder waarheid Wees blind voor hun woorden Geloof in je leugens Wees open voor de wereld Jij die moet zoeken naar een bestaan Weg van die leugens weg van dat raam…

Antigone wankelt, treedt buiten Thebe's muren, nippend van haar whisky beziet ze het slagveld: daar, naakt, verminkt, afschuwelijk mishandeld, ligt het lijk van haar broer, Polyneikos terwijl Socrates rapt over demokratie, spreekt koning Kreon zijn bevel uit: Polyneikos moet tot prooi worden van de honden en spindoctors, niet mag hij begraven…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

In de schemering kijk ik naar de wiegende grashalmen, de zon is onder. De vogelgeluiden sterven weg, het geluid van auto's word verzacht door de het roepen van de wind. Een zacht briesje strijkt door mijn haren, een geruststellend gevoel. De stilte ontneemt mij mijn woorden, en fluistert zacht in mijn oor. Ik luister goed naar het ruizen van de…

Er was een tijd dat ik je vertrouwde. Een tijd van vriendschap en blijheid. De vrijheid straalde er vanaf, wij met z'n tweeën konden alles aan. We waren het beste stel vriendinnen dat er ooit geweest was, nooit ruzie, en nooit spijt. Maar de tijden veranderen. Nu ik hier jaren later zit weet ik, ik ben je kwijt. Het was in één klap kapot.…

Een kom witte rijst Naast een bruine boterham Levert een gedicht. Een kom bruine rijst Naast een witte boterham Daarentegen ook. Ik zou zo gelukkig Nooit vormen durven kiezen Die ik niet aan kan. Zonnen rijzen op Uit rietomkranste sloten Regen tegemoet. -------------------------------- uit: 'Het Handenlied', 1989.…

Er is geen touw aan vast te knopen... Ik ruik geen onraad want zolang jij me bij de neus neemt blijf ik aldoor verkouden Er zijn geen kosten voor de gesprekken die we voeren dus blijf je me almaar aan het lijntje houden Aan het lijntje en voor het lapje- een rood lapje Maar door mijn roze bril herken ik het gevaar niet Je hebt geen gevoel,…

..er valt niets- te dichten, geen dichter op aarde, geen strofe of frase- brengt jou -dichter- dichter bij....…

Ze fluisteren achter mijn rug, ik weet het wel, maar wil het niet zien. Een buitenbeentje, dat ben ik. Allemaal, het zijn kuddedieren. Ze snappen niet hoe ik me voel, het meelopen, de oppervlakkigheid. Ze weten niet wat ik bedoel. Achter mijn rug om, ze praten over mij. Als ik stop om te luisteren, is het al voorbij. Met een valse…

Zwellen zeezuchten en blazingen aan tot de sterkte van hevigen orkaan bij Ome Dirk gaat pas alarm schellen als hij klaar is met stemmen tellen Bij hem gaat de wedstrijd altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel…

het leven in duizend dingen verborgen ze nestelen zich in hoeken om ook weer uit te verdwijnen als een hond blaft het naar mij ik neem geen nota om alles te onthouden mijn dingen vliegen ook weer uit als een wild konijn ontglippen ze in alle onzekerheid het verdwijnen bevrijdt me van mijn verleden van dingen die voorbij zijn en verloren…

Een mooie stralende zon komt op, ik met mijn vriendin kijk naar zijn opkomst. Ik voel me goed, ik voel me warm, maar dan vanbinnen. Zo hoort het toch te zijn? Wij met z'n twee waren de beste vriendinnen! De zon komt op zijn hoogst, ik en mijn vriendin wandelen door een veld met lang gras. Ik voel me gelukkig, ik voel me vredig, dat is…

Je ziet de waarheid niet, die wil je niet zien. Te hard om te hendelen, te moeilijk misschien? Te moeilijk om te kiezen tussen denken en doen? vind je het moeilijk te om te begrijpen, of wil je dat juist niet? Toch zal je moeten inzien dat je het fout ziet. Het is niet goed het te verbergen, te verstoppen, te verzwijgen. Alles wat je doet heeft…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

in duizeling glijdt door helder klanken langs gouden snaren, als tinkend kristal, de bronzen, diepe stem van de oerreus, als vlas golft zijn haar in de wind, met sterke handen klopt hij op de berg, luistert verwondert naar de echo's, hoort de bliksem donderrollen langs elke ruige helling, tot diepe stilte, zacht en schoorvoetend ruisend…

Ik zeilde naar het einde van de tijd Ving vissen uit een opgedrooge zee Dwaalde door bossen zonder bomen Om tot nieuwe ideeën te komen Ik rende toen mijn voeten bleven staan Verdwaalde in een lege kamer Zag de wereld zonder ogen Voelde me door mezelf bedrogen In een wereld zonder maan of zon Een wereld die ik zelf verzon…

dat wat je niet ziet ben ik ook voel je iets wanneer mijn woorden anders duiden ook dan zijn het betekenisvolle geluiden van deze mens jawel, met wisselende akkoorden…

Je hebt ze niet gekozen het is veel meer... dan alleen een naam. karakter dat zit in je zo ben je niet alleen... een simpel nummer!…

met een laagje zink overdekt ben ik zeer gesteld op een genieting die de zinnen streelt zonder zedelijk verval een ingetogen dronkaard met witte strepen aangegeven komt telkens aan de deur dikwijls hevig, maar van korte duur buiten de gewone nachtrust soest mijn witlinnen altaarkleed terwijl een tweede zangstem van klemtoon en ritme verandert…

In het dorpscafé onder stoel van mooiprater een hoop zagemeel…

vlam ontwaakt wordt helder en luid vindt zijn kracht zijn energie opent zijn oog ziet om zich heen strekt zich uit voelt zich groot mag er zijn zo mooi en hoog `t vuur ontvlamt de warmte groot…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

ik wist niet dat kakkerlakken indruk willen maken uit een benedenorde van de bidsprinkhanen gecamoufleerd met borstbeeldkop en een verstikkend stinkende rugklier ze vreten dikwijls ook elkander op je raadt het al: na het bidden…

Hij staat omdat het moet in zijn altijd open deur, geeft ieder uit verweer een trage, droge hand. Hoe gaat het, goed met mij, volleerd souffleur, en maakt zich telkens weer volmaakt van kant. Iets heb ik nu ontmoet in zijn verwarde boze geur. - En met u, mijnheer? Zijn ogen zijn verwant. ------------------------ uit: 'Deuren',…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

soms denk ik wel of vaker nog in momenten die vragen om lange adem en er geen sprake meer is van een ontluikende lente of ik niet ten onder ga aan gestapelde lasten waar gevoelens lijken versteend of gespletenheid zich uit in onoverbrugbare barsten en de resterende tijd alleen aan de duivel is uitgeleend als het mij dan toch lukt…

Laat je fantasie maar spreken met een stem van zuiver goud Woorden vliegen door de lucht, woorden wijs en woorden oud In gedachten mooie dromen, dromen zacht en dromen zoet Langzaam drijf je weg van alles wat er niet toe doet Al die anderen op de wereld zijn belangrijk maar bedenk Het feit dat jij op aarde bent is jouw geluk is jouw geschenk…

ik dwaal in een ongerede gevoel immer zoekend naar geriefelijke troost, is het gewoon mijn leven dat ik bedoel gewaarworden van hoe ik door het naakte bestaan word geloodst of daar mijn ademend hopen op stoel en liefde in een flits wordt nagebootst in verwijlende dromen bij dagend licht ach lieve, laat mij de glans zien in je twinkelende…

Zeg je ja of zeg je nee of bedoel je geen van twee waarom twijfelen doe het gewoon jij bent het die persoon die moet zeggen wat je wil dat maakt een heel verschil niemand anders kan je er voor vragen die beslissing moet je zelf dragen.…

afgeleefd mens -of dier- een stuk in zijn kraag en in gepeins verzonken begint plotseling te lachen op die vreselijkste dag vluchtend uit het labyrint -met bloemen van allerlei kleur- de ontploffing is nabij het schietwerktuig der vijand met lange achterpoten laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij wat een volgeling bedekt…