zuiver op de graat

hij ademde
op een afstandje van zichzelf
brokstukken van zijn ziel
en zocht nog wat begrip
via het raamwerk
in het wolkenstelsel
hij had nooit een druppel
mogen ontvangen
lege handen
grepen in de eigen ligamenten
en baarden een voorschim
de man die veel te goed was
voor deze wereld
een gebrek aan schaduw
en het zelf van het zelf
kwam er niet onder uit
hij was niets waard, zelfverklaard
zijn lijf veeg en grondig met hem

hij sprak met gegroefd timbre
over zijn pijnlijke lendenen
het graven van kanalen
in dorre wandelgangen
harde woestijnen zonder mededogen
en traanbuizen die geen water bevatten
onbeholpen doelen stellen zonder ophouden
hij dacht het verre einde te zien
van een ellenlange tunnel
en hij schraapte zijn keel nog eens

ja, maar tunnels
zijn soms boorputten
die water geven
aan begonnen sporen
sprak ik
met een zweem
van lege wind

hij zocht bevestiging
in mijn ogen
in plaats daarvan
greep hij in zijn broekzakken
vol gulle giften
die hij jaren geleden al wou schenken
'Zie wat ik hier heb,
alles weg te geven,
maar niemand die weet
wat ik waard zou zijn,
want ik wil het zuiver op de graat houden.'

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 17 april 2009

drebddronefishmsn.com

onzekerheid doemdenken zuiver

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 298