Alle inzendingen over eenzaamheid

Mijn drang voor erkenning illustreert mijn gevoel voor onzekerheid De illustratie, een teken dat ik besta Ondanks dat ik besta voel ik geen leven Geen liefde en geen rust Een hopeloze romanticus die alle vorm van liefde afweert En vervolgens verder zoekt naar het ultieme medicijn Een medicijn die me gevoelloos maakt Ik heb veel ruimte nodig…

Het trage landschap stroomt bleek langs mijn lichaam ijzige bomen wringen hun klauwen door de nevel als wilden zij de loden wolken openscheuren één onbesneeuwde vogel splijt ver boven mij de koude eenzaam zwart in het wit van de winter door de mist van mijn adem klinkt zijn schreeuw.…

Wie ben ik? Wie heeft mij nodig? Wie houd er van mij zoals ik van hen houd? Met deze vragen loop ik al heel men leven rond! Soms vergelijken mensen me met een hond! Ben ik echt zo? Of schuilt er een fantastisch iemand in mij? Wanneer komt die persoonlijkheid dan vrij? Ik weet het allemaal niet meer! Het is net alsof ik mijn leven negeer…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

Ik kan niet niet voor je zorgen. Iedere morgen komt jouw laatste adem nader. Ongeborgen zorg ik voor jouw beetje tijd. Tegelijk ben ik mezelf nog steeds kwijt.…

Ze is nogal onpeilbaar Een vlinder in de schaduw Met een heel fel kleurenkleed En een vlijmend scherpe tong Zo balanceert en evenwicht Ze tussen dag en nacht Zegt of denkt nooit precies dat Wat een ander haar verwacht Ze lijkt zo snel uit haar lood Maar is stiekem van staal Deze vlinder vliegt te laag, Komt nooit dicht bij de zon, Terwijl…

Ik sta op de oever van het kanaal Wie merkt mijn kwaal? Ik gooi scherven in het water. Als ik later verhaal dat ik aan het water stond blijkt mijn mond verstomd. Alleen stukjes glas spuw ik in 't rond.…

niet voorbij de rode lijn afstand om leven levend te houden terwijl het enkel levend wordt door dichterbij…

Ergens in mij ligt een bladzij waarop geschreven staat wat mij is gegeven, mijn levensdraad. Onthutst stel ik vast dat niets meer past, mijn blad is wit de letters ontglipt. Zij liggen als scherpe scherven en bederven mijn zicht.…

Speel met fantasieën laat remmingen gaan pluk wilde orchideeën in onherbergzame oorden zoek niet maar vind een nieuwe soort kies een naam waarvan alleen jij weet waarom zwarte orchidee! sla armen om ingeslapen dromen wek hen met het meegeplukte ochtenddauw stralend fris en verwezenlijk ingeslapen dromen.…

Ik voel me zo alleen, zo alleen met al die mensen om me heen. Hier op deze plek, op deze stoel in deze klas. Zo alleen met al die mensen om me heen.…

Na het vallen Gewoon weer opstaan Vindt men in de volksmond Maar als de val te hard is En je op één gedachte hinkt Als het hart weer is gekneusd En de wonden zijn te groot Om met woorden wederom te dichten Blijf ik liggen tot de dood.…

ik ben dit tabblad voorbij dichten is niets voor mij de gevestigde orde neem ik in een laatste horde en, terwijl ik spring verschaf ik u mijn geuren doe ik mijn ding sluit ik onherroepelijk mijn deuren vrees slechts dat ik u betaal met mijn allerlaatste verhaal…

Velden met onvolgroeide angst dat is al wat doffe ogen zagen droge neerslag liet het gevoel insluiten door een ring van stof veeg het weg! sla het er af en zoek de helderheid van de pasgeborene laat het kind dat in je zit gewoon eens heerlijk buitenspelen maak vrienden zoek ze vind ze in het licht van de nieuwe dag…

Ik ren heen en weer zonder te bewegen, sluit mijn ogen maar vind geen rust. Ik bel naar zomaar mensen zonder een kik te geven (fluister mijn naam maar zij horen mij niet.) En uiteindelijk weer overweldig ik mezelf zoals altijd; zonder lust. Gevangen in een nis tussen de dagen. Ik probeer te slapen maar ik slaap niet.…

Als de tranen het zout van de zee verzachten En een glazen blik op oneindig is gesteld Als mijn voeten het rulle zand verkrachten En de hemel schuin omlaag helt Als de wind zachtjes door mijn haren streelt En ik zou willen dat jij degene was Als ik wacht op een dag, waarvan ik niet weet of hij zal komen En mijn pijn gemaskeert wordt door een…

Als een vlinder Fladder ik door het huis In de nacht Geruisloos blijf ik Zweven en kijk liefdevol rond Houd de wacht Mijn gedachten vloeien Over in een kabbelende stroom Warm vol kracht De stilte is Overweldigend heerlijk en rustgevend En dan onverwacht Beginnen vogels te Zingen in het sluimerende waken Van praal en pracht…

gister dichtte ik over een ster die in Leiden was verrezen vandaag heb ik de krant gelezen en politiek ging alles mij te ver ik dichtte over rozen en stranden en over hele verre hete landen ik rijmde mijn hersens bijeen en trok ze uit elkander over pruimen berken en eiken alles mag je ermee vergelijken ook witte wieven en hunebedden konden…

in de regen riep hij kom... baad met mij en was je aura in de heldere druppels van het meer. zwem in mijn armen. heb vertrouwen in de regendruppels en in mij en toe zwom de prinses in het meer en waste haar aura in de armen van de man met de zeeblauwe ogen. wie is hij dat hij haar zo kon omarmen haar het vertrouwen geven daar in…

In het pijnende licht de blote gestalte van vuurloos verlangen; ik bezwijk onder jouw willoos vlees en voorzie het leed van wat jij al overwonnen zag. Het rood van je lippen groeit als een dodelijke vrucht ineen, samensmeltend totdat de toorn des overvloeds een overmaat van liefde spuwt in de verkeerde richting.…

De snelweg raast, op de achtergrond. Een trein dendert voorbij. De wind die blaast, het geluid verstomt. Ben alleen, maar vrij.…

in de verte lijkt het op een vlucht kan ik er komen de ruimte schijnt er onlosmakelijk verbonden met waarnaar ik op zoek ben het is er licht en onverwacht is het bereik een leegte, door mij opgevuld nu hoort het zo te zijn, wezenloos staar ik in het rond tuimel en verlicht iets welt in mij op en tilt mij over dat éne moment heen…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

de vruchten van mijn lach zijn zo eenvoudig te plukken kijk me gewoon maar aan het moet al gek gaan mocht dat niet gelukken laat het onbegrensde binnen de mond hoeft niet open geen hand hoef je te reiken zelfs stormen nemen af en gaan op strelen lijken zie maar in mijn ogen en de rimpels daar omheen je bent dan uiteindelijk, zo weet…

onderweg ik dacht: ik ben er en: ik wil er blijven ik dacht: ik kan blijven binnen deze ommuurde tuin verborgen voor tergende demonen die me verjoegen naar godverlaten oorden stil luisterend rustig ademend onder het bladerdak onrust vond moeiteloos zijn weg en ik dacht: ik kan hier niet meer zijn ik was opnieuw onderweg…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

De zwarte nacht valt in de straten `t maanlicht schijnt te kil haar licht een lege lach in verkleumde ogen vertekent een ooit mooi gezicht zijn auto stopt, de prijs bepaalt of ze aan dope komt of niet er komt geen passie aan te pas geen gevoelens, geen verdriet afgewerkt wordt het hoertje afgezet daar waar ze prostituerend stond geen…

de oostenwind wuifde naar mij in zwoele vlagen hij vertelde over het jonge kind ik had toen nog niet tot tien geteld, laat staan dat ik zware stenen kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat…

Kom dan kleine melodie speel nog eenmaal je maanlicht op mijn bevroren vingers geef je nachtkrijt aan mijn dromen bedek het wit, het wit van stilte op maat gezwegen, eenzame uren van voorbije levens laat de geplooide tijd weer spreken tot de essentie in mijn adem rust bewaar me.…

indien ik mij slechts ken als schaduw van de dood geen weet heb van een levend ven of gedesemd brood en mijn armen niet kunnen reiken naar de hoop van een nabije oase dan zwem ik in troebel water of vecht mij uit een zuigend moeras er is dan geen later of nieuw groen gras de ander is mij vreemd met telkens weer die angstige…