inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.316):

De aarde

Vanuit de sterren aan de hemel
Zie ik een mierenstelselgewemel
Hoe kunnen zwemel zwemel zwemel
Al die mensen de aarde vrede geven

De vraag rijst uit mijn bolle hoofd
Invullen heeft mij gans verdoofd
Ik zou het alles anders willen vullen
Maar mensen lullen lullen lullen

Dus denk ik zonder ernstige twijfel
De hemel heeft zijn eigen ijver
En ik ben slechts enigszins begaafd
In voelen van dat wat God behaagt

Zo dwaal ik tussen sterrenbeelden en
Al de aardse krachten die mij verdeelden
Tot een door de geest verrijkt dorp
Dat mij weer plaatst in het heden

En in het spel voor jou de volgende worp

Schrijver: Rikus Kiers, 31 januari 2007


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 756

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Quimey
Datum:
6 februari 2007
Email:
quimeycasema.nl
Ik vind het echt een (sterren)beeldig gedicht. En de aarde heeft zijn eigen na-ijver.
Naam:
Ivan Grud
Datum:
5 februari 2007
Email:
borst22tiscali.nl
Het is jammer genoeg niet een ieder gegeven de essentie van het gedicht te onderkennen en het geschrevene de juiste waarde toe te kennen.
Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
31 januari 2007
Email:
gcornieljetlp.ac
Ik vind dit echt rijmelarij en ben verbaasd het hier te vinden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)