Alle inzendingen over emoties

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Weet het even allemaal niet meer Plots vindt één iemand me zo waardevol ook erg fruitig. Jaren mijn gevoelens onnatuurlijk onderdrukt, hield ik niet vol De ware vrouwelijke feelings falen wel erg zelden. Nooit meer wat verwacht, gewoon alles aanvaard Wie net niets meer verwacht en goed doet wordt waarlijk beloond. Hoog oplaaiende passies…

Gezien mijn huidige postuur kan ik me wel gaan aanmelden bij de directie van de nieuwe dierentuin in Emmen, zodat ze me bij de olifanten plaatsen. Mijn sombere, neerhangende mond was vroeger zoiets, wat ik zo bij de volwassenen haatte. Nu weet ik dat het leven door mij heen is gegaan en dat het lichaam de sporen toont. Mijn weggezakte…

Zolang ik me kan heugen zwijgen wij onze stiltes weg het lawaai een uitgedrukte sigaret stank van rook wij herkennen elkaar door de bierblikken heen staren ons weg en zijn we twee mensen alleen.…

Alsof zij daar ligt, nu hier is gaan liggen, en aanbiedt wat zij onthult: een duin, blakend op haar zij, een waarsprekende waaier, de rilling die mij opricht; en geur, ooit zo doorhuifd als alleen verbeelding het wil, opdat zij uitmaakt hoe het is. Niet hier immers, door mijn ogen niet, is zij opgewekt om toen daar te gaan liggen, zich…

Er klinkt geen hamerslag er klinken geen machines Er heerst geen bedrijvigheid elke dag valt stil De werf ligt er verlaten bij kranen werkeloos laten hun kop hangen onderhuids het verlangen weer aan de slag te gaan de hamerslag op de huid van dure schepen de maten aanleiding de werf te sluiten Nu ligt het werk stil…

gedwongen gedachten vertroebeld bloed angst in de aderen aanvaarden moet knikkende knieën trillende vingers borrelende buik verwerken moet bevende benen verrimpeld vel ontredderde ogen het leven een tel broze botten uitgevallen haar ingevallen wangen pas dertig jaar verslappende spieren haat in het hart onrustige geest…

Zodra de dag als een dreigbrief In mijn kamer wordt geschoven, Worden de rode zegels van de droom Door snelle messen zonlicht losgebroken. Huizen slaan traag hun bittere ogen op En sterren vallen doodsbleek uit hun banen. Terwijl de zwijgende schildwachten, Nachtdroom en dagdroom, haastig Elkaar hun plaatsen afstaan, Legt het vuurpeloton…

het is alsof je blik steeds meer naar binnen gekeerd raakt je voorhoofd steeds donkerder wordt je wangen steeds strakker je mond steeds afstandelijker dan enig iets wat ooit van mij was je lichaam zo doorzichtig alsof mijn hand zo door je heen kan als ik probeer tegen te houden dat je verdwijnt je bent onder ons maar hebt het contact verbroken…

De mond verbiedt het spreken kostbaar licht het niet verdraagt de pijnboom waakt over de stam ontkiemen wordt geweigerd emoties strelen het gevaar dwaling zoekt de warme corpus hoogtepunten dag en nacht stroomt de hars het wilde kleven zaad verspilt op droge grond waar Onan’s scepter heerst.…

Zal ik ooit zo rustig zijn vanbinnen dat ik me niet meer stoor aan het trage ritme, de langzaamheid van een ander? Zal ik ooit zo geduldig zijn als het seizoen dat nu de bladeren doet vallen in de zekerheid dat er straks weer lente komt? Zal ik ooit zo warm zijn dat de herfstwind me niet meer kan afkoelen tot zwijgzaamheid omdat ik me…

de steen zwijgt in het grijze grind twee namen een levensloop samen zandkorrels door de wind gebracht schuren de letters matteren de glans strak geharkte perken vragen aandacht maar och, het kan me niet bekoren ik voel me als het musje tussen het madeliefjesgras toch verloren……

ik kijk naar de datum van vandaag 24 september 2016 de wind laat nog geen schaduw achter en een enkele duif verzendt de ochtend door het raam als een mare het dringt nog niet door ik staar dromend naar buiten lijkt het alleen maar zo of omarmen de takken zich boven het vijvertje waarin twee eenden liefdespoëzie schrijven zal ik mijn…

Ze hadden het recht van overpad, honden, geweren. Ze keken binnen, lachten zowaar en schikten hun lege tassen. Hun rode koppen telden we voor ze verdwenen in de nog dampende velden. We aten ons brood, lazen bladen. Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten. We gingen naar bed, lagen wakker, hatend omdat ze bestonden. -…

Me waarschijnlijk dik onderschat, hoewel 'k Was jouw prinses tevens je unieke rijkdom. Nooit haalde je mij bewust neer, tot op een keer Zware belediging, en dat zit me heden nog erg hoog; sneer. Van mij - een dame - maken, kerel toch Subtiel kindvrouwtje transformeren in bejaard wijffie, och. Kreeg wel duizend rode rozen, briljanten en…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, Natuurlijk door de vloed herwonnen wordt En allengs tot de helft wordt ingekort Ervaar ik weer wat ik ervaren heb: Een kleine jongen ben ik met een schep, Hardnekkig vechtend voor een wankel fort Totdat het weldra toch is ingestort - De zee geeft op het laatst de volle mep, Een klap die onafwendbaar…

Hoe intelligent ik ook mag zijn na al die boeken die ik gelezen heb en na alles wat ik in mijn leven door schade en schande ben wijs geworden, in mijn diepste ellende blijft het altijd mijn hart, dat ik raadpleeg. Ik geef het ruimschoots toe, ik las al die moeilijke boeken om mij volop te wapenen tegen de valse vijanden, die altijd wel…

nu de vraag voor de onafhankelijken wie/wat heeft het gedaan het liefdevol gezin van de eventuele daders zijn opzeker ook ontdaan een prachtig park een mensenmassa alles kan hier gaan gebeuren natuurlijk ieder mensenleven eindigend op deze manier valt te betreuren grapjes maken tegenstribbelen tijdens spanningsmomenten…

triestig, zo helemaal alleen verhuist van badkamer naar een bouwvallige schuur staat een oude weegschaal te praten met een grijze muur wat als wij begrijpen konden, dan kwamen we te weten, hoe noodlottig haar verhaal mevrouw des huizes nam kordaat een jonge digitale als rivaal althans…de oude weegschaal had wat last kon juist…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit. Over zich laten lopen is not done ze loopt nu liever zelf Houdt het roer stevig vast dan…

Moord en brand schreeuwen om iets wat niet zint. Een vaak overdreven emotie, dat door een brandgang zijn uitweg vindt. Licht ontvlambare emoties; daar brandt men niet graag de vingers aan. Wanneer de lontjes te kort zijn; is het beter voor de explosie uit de weg te gaan. Wanneer de vlam in de pan slaat; en er moet een brandje worden…

Beste bedoelingen en zo goede voornemens Maar dan gedoodverfd en beschimpt worden Enkele handeling die mogelijk fout was... Tamtam alom. Perfectie benadert toch niemand Zo gevoelige ziel graag gepijnigd Triomf, wat een feest. 'k Ga toch dapper door met geheven hoofd. Tranen mogen wel rijkelijk vloeien Wat spijtig. Wensen jullie me sterkte…

hier loopt een blauwe levensader naar jouw bruisende kloppende hart hier vormt zich jouw klei rond naar de kom van je hand recht naar de strakke langgerekte welgevallig naar de sierlijke lieftallige gevoelig naar de knedende welgevormde maar altijd blauw Delfts blauw…

In de nachtlijke stilt' van mijn dromen, Als geen windeken ruizen in 't groen, Als geen vogelken fluit in de bomen, Wekt mij telkens hetzelfde visioen. Langs de ronding der reuzige bogen, Stort haar zilveren stromen de maan, Op de golven, zich heffend ten hogen, Waar de sterren te vonkelen staan. Ach! de maan is zo hoog aan de kimme…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Wie ben jij Waar kom je vandaan Kan ik je naakt zien Zonder dat we iets van elkaar willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft…

Verhalen, foto's, icoontjes erbij Informatie beknopt: zo gaat het met mij Reageren gewenst: zo fijn, zo naar, een passende tekst We zijn er voor elkaar! Liefst een groeps- app dat scheelt weer gedoe Soms wordt je van on - linen ook wel heel moe Vriendschappen kunnen zo lang bestaan, liefdevol contact zou het lijken Geen zin: dan de…

Mijn zoon stormt door het huis, een roffel op de trap. Hij is zichzelf een motor. Het lied dat in hem leeft ontsnapt hem soms. Ik hoor hem zingen op de gang en zwijg. 's Nachts is hij bang, hij twijfelt aan zichzelf, aan ons, de wereld. Ik neem hem in mijn arm en zonder spreken vaag ik de oorlog weg en kinderkanker, mijn eigen dood, het…

Lezen kon ik dat jij in die bedrieglijke wildernis chaos van zinloze feiten jouw gedichten opdroeg aan de zee van springende vissen blauwe luchten boven het strand en dat je mijn gedichten las met de glimlach van een dolfijn duikvlucht van een dronken meeuw eindelijk vrij en onafhankelijk in de oceaan van dromen kwam je uit het…

Tuk op dolle extase plaatst de spits de bal op de penaltystip Bedachtzaam achteruit wandelen Cool keepers branie negeren Gierende zenuwen bezweren Vastbesloten loopt hij aan Trapt krachtig, met panache, De bal over de duikende keeper Hoog over het lege doel Radeloos zoeken zijn handen zijn hoofd Atletisch krimpt hij tot een bal ineen…