In alle vroegte
De krantenman zag ik vanmorgen
er dwarrelden ook witte vlinders voorbij
ik hield mij expres uit het zicht verborgen
met zijn glinsterende glimlach kwam hij naderbij.
Het verschemerde nog , de dag was nog vroeg
zijn handen oogden als lila-kleurige rozen
ik glimlachte ook om de malle pet die hij droeg
en zijn wangen die kleurden als abrikozen.
De sterren van de nacht waren al weg gegaan
toch klonken er vrolijk wel ganzen vannacht
voorzichtig tikte ik nu naar hem op het raam
zwaaide ik olijk als verassing uit volle kracht.
Het is wonderlijk dan klopt hij op zijn schouder
dit voelt als een prentje van honderd jaar evenwicht
hij kende vast oorlogen en verdriet als oudere ouder
als onverslaanbare tijger waar dat leven achter hem ligt.
Uit diepere dalen en krochten is hij vast ooit opgestaan
om in alles weer met gedachten in redelijk evenwicht
in het ochtendgloren onverplicht zijn mannetje te staan
wetend :" de zonnestrepen dansen al het leven is een bal."
Geplaatst in de categorie: emoties