Alle inzendingen over filosofie

weet jij wie je echt bent, ben jij degene die jou het beste kent wat ik wil weten is aan het einde van je dagen, kan jij jezelf aankijken en vragen Heb ik naar mijn normen en waarden geleefd, ben ik iemand waar een ander wat aan heeft. ben jij dan trots op datgene waar jij voor staat, begrijp jij echt waar het leven over gaat.…

zij sprak zijn naam in heldere letters met warme adem reeg zij die aaneen totdat ineens het woord ontstond dat hij nog nooit zo had gehoord zijn naam klonk niet als wenk en niet als roep om snelle hulp en ook niet als een woord dat kil en vluchtig wordt gehoord zijn naam klonk als een korte symfonie die heel zijn lijf beroerde en zijn…

bestaat het te keren wat weder komt de seizoenen, de legio braakliggende uren die niet te bezaaien zijn. dode grond bevat geen kiemen en zal opnieuw verwaaien, het stof zal steken in ogen van drooggelegde haaien blauw van de nachten drijven dagen als makke schapen voorbij, de avonden vallen aan, hun bek vol van een stuiterende maan wekken…

Niet in ’t holst van de nacht maar op het midden van de dag heb ik de dood ontmoet hij keek mij aan bij wijze van groet en is toen weer doorgegaan. Toen hij was doorgelopen heb ik niet omgezien waar hij was gebleven waarheen hij ging was mij om ’t even hij kon zijn eigen weg wel vinden uiteindelijk leidt ook hij z’n eigen leven.…

Ik wacht in de tuin, de schemer bladert, de vragen ritselen. Pas in het donker ga ik naar binnen en staan de naasten op: 'Zo was hij en dit kwam hij doen.'…

Zie mij als een komma Zie mij als een x Zie mij als een formule tot na de oplossing helemaal niks Zie mij als een woord Zie mij als een zin Zie mij als symbool mijn betekenis wordt al bepaald in het begin Zie mij als een ritme Zie mij als een noot Zie mij als een lied ik ben geen schip slechts een modelboot Zie mij als…

Met mijn oog keek ik scheef, om te zien, waar of ie bleef, niet scheel of anderszins bleef ik alleen, want hij, was zogezegd: heen!…

Liggend in het gras doe ik alsof ik rustig het leven aanschouw. Is het opwindend genoeg om erover te schrijven? Mijn geheugen bezit niets, geen herinnering of niets dan herinnering. Ik verzin mijzelf, liggend in het gras.…

Dingen gaan zoals ze lopen, Soms niet zoals wij dat hopen. Komt dit door de keuzes die je maakt, Of is het ‘t lot dat over je waakt. Voor mij een vraag en niemand zal het weten, Zoiets valt niet te meten. Maar toch blijf ik vragen, Wachtend tot een antwoord komt dagen. Wachtend op iets wat nooit zal komen, Dus laat mij maar verder…

Ook dichters sterven. Soms zelfs een vroege dood de hang naar boven en het bederf van hier is dan ondraaglijk groot zij haken aan het leven als een windvlaag aan een blad in ijle nevels zweven violette woorden als de geur van hemels brood anderen vinden hier hun hemelstad en vouwen bootjes van papier die drijvend op het water…

Luister welke kant de wind hier opwaait, hoe ongestoord hij grip heeft op de mens die leeft met waanbeelden en vrij intens gehaaid het gras voor anderen wegmaait. Met het eind in aantocht, haast elke wens vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid als hij de film van zijn leven afdraait en zijn waaibomenhout ziet voor de lens. Al mis ik…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

Nergens klinkt geluid zo iel als waar geen bomen bergen of muren zijn in eindeloze ruimte van een ziel waaraan elke hoop is ontnomen enkel ontluisterd in pijn. Nergens klinkt geluid zo iel als over verre vlakte waar geen weerstand of strijd overwinning ten offer viel het leven tot de horizon vervlakte elke roep om hulp verzand.…

Anna droomt zich graag kast een groot buffet, met glaswerk bovenaan ze zet er borden in en laat ze staan gerangschikt volgens maat en kleur -en schalen, nauwgezet van klein naar groot opdat ze ziet welke ze vullen wil, met gaven die de dag haar bood des avonds, op een bord, een schaal of koppen van de ruitjesplank, oorloos naast een klein…

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik…

Altijd op zoek, overal gekeken Niets gevonden, toch zegt het alles Wie durft te kijken zal het zien Wie angstig is krijgt een nieuwe kans Waarom ik wel en hij niet, het zal wel geluk wezen Maar wie heeft er geluk? Door de dagen te tellen voel ik de minuten Probeer het verleden vast te houden Met twee handen in mijn haar Het moet ergens hierbinnen…

"Blauw" zei hij meer af dan bij. Schrijf maar rood, ieder zijn brood. Armoede troef? Hoe kom je erbij, een bos gele tulpen op het kozijn zegt mij genoeg.…

wat is toekomst als de avond al valt kan ik morgen nog zien als voorstelbaar zoals ik in mijn jeugd naar dat wat komt nog als onbevangen en eeuwigheid ervaar mijn vel rimpelt, verdroogt doch de ogen zien de schoonheid almaar meer gedragen door wortels van ervarend verjaren die het heden maar ook verleden; mijn levensweg…

In diepe eenzaamheid roep ik jouw naam, maar je hoort me niet. Met duisternis in m'n hoofd trek ik in somberheid in mezelf gekeerd en verdoofd de voordeur achter me dicht. En dan opeens, plotseling ben je daar: stralend zonlicht op een nieuwe dag!…

Hoe ook de zon nu helder straalt en alles met nieuw licht omgeeft, ik ken ineens weer zoveel mensen die het leven zwaar vinden en die niet blij kunnen zijn, maar treuren omdat hun geliefde zwaar ziek is, ongeneeslijk, of zonder werk en toekomst verder moeten. Hoe kan de lente dan bekoren? Hoe kan je juichen en dansen? Laat me even treurig…

Mobiel abonnement wordt als medicijn uitgevent. Verdrink je in een onmetelijke zee van onpeilbare eenzaamheid, oogt het in ieder geval de panacee om voor te wenden dat je het niet bent.…

Donne schreef ooit: een mens is geen eiland, maar met keiharde grond onder mijn voeten voel ik mij alleen in de aarde wroeten, ondoordringbaarheid in mijn rechterhand. Snoeien en weghakken zal ik nog moeten. In achterstallig onderhoud gestrand weet ik mij met de pijnbomen verwant en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten. Met het gevelde…

zonnelicht sterk en standvastig lopen brede passen langs bermen vol geluk het leven plukt en ziet de glans in struikelstenen op de weg keien rollen, vallen stuk op zachte hartsmomenten tussen grassen en wat struikgewassen zwemt de zon haar eigen spiegelbeeld verklaart wat niemand nog verklaren kon…

Mensen passeren mij op het dorpsplein, wat niet van gisteren is of vandaag. De vreselijke ziekte die ik draag, heet lelijkheid en de schone schijn geeft mij als vuurpeloton de volle laag. De kogels van het esthetisch venijn verheffen zich fluitend tot een refrein van een gezang dat tintelt in mijn maag. De vlinders fladderen van bloem tot…

Over kale vlakten heb ik gelopen door dichtbegroeide wouden ben ik gegaan op veel stille plekken ben ik blijven staan steeds bleef ik op een nadering van je hopen. Door de steden met drukte van het leven genietend van een wereld vol vertier of langs stromende schuimende rivier op alle plekken stond ik soms even. Denk niet meer aan al…

In de herinnering aan de overledenen schuilt vaak de siddering van je eigen vergankelijkheid: zelf niet meer herinnerd te worden Daar moet je ook uitermate bij je leven je best voor doen want eenmaal onder de zoden kom je echt, nooit meer boven het groene maaigras uit!…

Verken mijn literair klimaat waar ik alle energie in stak, beschrijf de tijd van morgen in de kleuren waaraan ik mijn geloof aan hecht, geloof in feiten en non-fictie en met een eigen dictie van de realiteit beschrijf,door de ervaring evenzo onecht, perforatie van papier door het geweten gevonnist tot de gulzige prullenbak, De levensloep…

Mocht mildheid me doordringen zoals weldra het licht van weer een nieuwe lente mijn hart heeft opgericht; Mocht mildheid me verzoenen met dwaasheid en met waan, ondanks de lepe streken die ik niet kan verstaan. Mocht mildheid me geleiden tot waar ik met veel moed een ander mens kan dragen, hem liefdevol begroet. http://www.youtube.com…

Ochtend mist Daarin wij lopen Een web vol parels voorbij gelopen…

Meisje met blote armen ademt niet We maken salto onderwater en Doen wie het langst kan. Later moet dat ook zo zijn. Als Jarigen van etage Bellevue Opblijven en zuchten dat zij moe zijn.…