Alle inzendingen over literatuur

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

nu Remco Campert inmiddels al in de negentig is kan ik me haast niet voorstellen dat hij ooit een vijftiger is geweest…

De noodzaak om op te schrijven, wat anderen zo niet schrijven. Het onvermogen om te zwijgen, over wat je innerlijk beweegt. Kritiek op eigenwaarde schatten, hoe je anders moet gaan leven. Hoe je anders moet gaan doen. Dat je beter anders schrijven kunt. Zoals geleerde mensen schrijven. Zoals bekende dichters dichten. Zoals criticasters feilloos…

Dè werkplaats voor dichters, is onvolprezen gedichten.nl. Gedichten.nl is een veilige oase, waar Johan fijne Mostert brengt. Een hemel, waar jonge dichters, zich hartstochtelijk mogen uiten. Een plaats waar een oude dichter, al jarenlang, zijn mosterd haalt.…

Toen ik schreef over de hitte van zomer het verzengende zomerweer dacht ik terstond hoe lui is dat verzengend wel niet wat is het verzengende in verzengend zomerweer? De zon die warmt en warmer en nog heter wordt spontaan in brand vliegt van hitte? Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon? Wat is dan het schitterende in schitterende…

Klaarte valt altijd plat op de dingen is koud van geïoniseerde lucht lege ruimte gireren bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden weerkaatst uit het niets gesneden dun volle lucht ademt op doodnormale wijze doorzeefd en doordrenkt als van gewoon brood met water uit een helder scherm moet ik dan de triage van weeën opduiken boud…

Ik had me aan haar spinrokken geprikt Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…

Een dricht schrijf ik nu, terwijl ik dronken ben. Niet erg goed kan zijn, bij mijn verstand. Oude remmen zijn heden, van hun ruwe schijven af. Dit gedicht verzin ik niet zelf, omdat ik niets verzinnen kan. Ik schrijf er maar wat op los. Ongewild. Spontaan. Ik schrijf wat ik zelf niet weet. Iets of iemand schrijft in mij. Ik noteer wat…

Als dichterswoorden Waarheid zingen leef ik voort Door de eeuwen heen Haiku gebaseerd op Metamorfose XV 877-890: En tot in verre landen, waar Romeinse macht zal heersen, Zal men mij lezen en ik zal door alle eeuwen heen Als dichterswoorden waarheid zingen Roemvol blijven leven - Publius Ovidius Naso (Sulmona, 20 maart 43 v.C.…

Poëzie is het oud abattoir dat het vlees van de onslachtbaren snijdt het Absolute in de vleesmolen draait de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt er een paar onzegbaarheden in prevelt uit ranzigheid zijn mond in kiepert op de verspreking sjiekt waarna hij enige eeuwigheid schendt worst voorschotelt in kerstboomschelletjes een variatie op…

Onbetwiste Master of Suspense King, Stephen Verzint de mooist-spannende fictieverhalen, 'even- though', daardoor met sterke zenuwen zittend op bank of liggend in bed De toon voor de komende dagen is gezet…

een slecht gedicht is een gedicht dat slecht gedicht is door de dichter er stroomt van alles uit: liters bloed en pus en heel veel tranen; krokodillentranen niet die zijn te groot voor kogelgaten maar kijk, daar komt een priester aan hij zegent al dat vocht en maakt er miswijn van en sausjes voor bij bitterballen valt er niets te lachen…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

Rijp over de velden Boomstronken en takken Handen in de zakken Gaat voorheen beknelde Onbekende wegen Kruist verbeelde degens Tot Holle haar bed schudt Hoe ongerept kun je zijn Al je voet nog boven Onaangeraakt terrein zweeft Kort voor het zwartijs scheurt…

Woorden zijn symbolen. Dichters zijn gehandicapt. Gedichten zijn hulpmiddelen, die schrijvers en lezers samen, helpen zoeken naar de waarheid. Blijf maar heerlijk zoeken lezers. Schrijvers, schrijf maar lekker dóór. Tik al die onbeschreven bladen vol. Gun uw uitgever uw beste sellers. Geef zelf uw allerbeste boekjes uit. Voor de hoogste…

Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt; ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt; verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet; wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…

Voor 'kussen' lees: 'kussens', Voor 'vliegen' lees: 'liegen', Voor 'van jou' lees: 'van niemand', Voor 'nood' lees: 'wet'. Voor 'nu' lees: 'later', Voor 'later' lees: 'nooit', Voor 'weten' lees: 'vergeten', Voor 'waarom' lees: 'daarom'. Voor 'stenen' lees: 'brood', Voor 'trouwen' lees: 'branden'…

Wij schrijven zo graag over hersens, wij dichters. We klemmen het brein in de handen; woorden druppen op tafel. Het lukt! Een zoemen start in Wernicke, Broca. Liquor klotst in de ventrikels, ionen krioelen in synapsspleten. Dan een toets van beheerst verdriet: de glorie vergaat als wij uitdoven. Tevreden lezen, achterover. Alsof we het…

De wereld in, gij Liedjes en Gedichten der eerste jeugd, en, vraagt men wie gij zijt en wat gij, vreemdelingen, doen komt, antwoord, en zeg met vroede zin, want u ook past het peilend denken, kinders van gevoel en scheppende begeestring: "Wij zijn stralen uit Leven en Natuur geschongen, vonken die onze dichter uit de keien sloeg langs zijne…

Het was de twee lieden gegeven om zich in de mist te verenen op een parkeerplaats van een stad waar na enig uur het bestaan in de ban gedaan, de openlijke liefde het had gehad. Vaccin, corona, of de dood, de vrije Zeeuwse woonde in een dorpje aan zee en bezocht het binnenland om de vreemdeling die bij haar nu aangeland met haar hunkering te…

Dit jaar gaat de wereld als een ziekenkamer open. Jouw februarizon houdt elders huis. Het straatgebeuren ligt volledig lam, slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten. Populieren en vogels verbazen zich: lege pleinen - waar blijven de mensen? De hemel is zo ver je kijkt ontdaan van elk vliegtuigje. Men ziet de ernst in van een lockdown…

Poëzie is geen voer voor een kaste Maar een dronk voor de vrije mens - Tot de kudde die vastte en die braste Zich ophief in dwingend gedrens En de slechte poëten kwamen Van wie zij schijn voor wezen namen.…

Als de dichter aan de toog gezeten door de grote beer gebeten aan het betogen gaat: "Zonder tamtam, zonder blabla ik heb tram tien gezien, voilà." Hij heeft zijn krukken weggegooid en mag nu blijven zitten. Iemand sprak over de hond van de man in de maan, 't is van horen zeggen zou je zeggen. Als de dichters naar elkaars pijpen dansen…

Waardering voor oude boeken, brengen weinig mensen op. Een oude Boekerij in Baarn, is opgehouden te bestaan. Gewichtheffers doen te sportief. Antiquaren heffen oude boeken. Boeken zijn te zwaar voor velen. Velen geven moedig op. Jammer, helaas en toch, heeft oude boeken lezen, nog lang niet afgedaan. Gewichtheffen is me veel te zwaar…

I Zelfdruk, druk van de ziel. Ik hakte en hakte en hakte en ik had een vinger in de inkt, legde hem eruit, rolde met een vinger de druipende vinger over het papier, over de bleke vrede van het uitgeschepte vel. Verzwegen werd mij alsnog het geheim: de ring ontnam elk zicht daarop. Plaats, waar al het zwart belijnde eenvoud werd, en tijd…

Dichters gaan niet dood. Ze gaan heen en blijven. Het leven van Gerrit Achterberg werd door Wim Hazeu beschreven en voor de toekomst vastgelegd. Op Gerrit's graf rust een zware kei, met daarbij een stenen bankje, dat een steenhouwer hiew, en als trouwe lezer schonk. Achterberg is niet doodgegaan. Zijn innige gedachten leven nog. Lees…

Het meisje Vaak dwalen haar gedachten af naar hem Dan staat zij onder schaars lantarenlicht Deels vrouw al, deels nog een onnozel wicht Vadertje Tijd schrijft al een requiem Het is december, er heerst strenge vorst Zij staat wat eenzaam in een stille straat Hoort zij nu nog van schapen het geblaat Gebalk; de ezel die Maria torst?…

Eindeloos doolhof waarvan je wenst dat je nooit naar binnen vluchtte...…

nu de toekomst verdwijnt in de kennis van morgen beleven wij pijn om wat zo zal zijn. nu het verleden begint in een jaar zonder zorgen dat nooit heeft bestaan weten wij stellig (helaas) hoe het zal gaan. de taal heeft geen woorden voor wat er gebeurt ravage en moorden en niets gaat voorbij. verletter het zuchten boekstaaf de luchten…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…