Alle inzendingen over welzijn

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

In stilte op toneel ontpopt uit de wintergrond tussen kleurrijk palet blijkt de krokusvakantie het startsein naar het voorjaar. De nachten nog kil druppels in de dageraad waar het kroost ontwaakt onder een oranje bol waar verlichting openbaart. Tijd blijft relatief met gedachte gebogen…

Stel: ik mocht een wensje doen, slechts eentje maar, hoef er niet lang over te denken, mijn wens is zonneklaar! 1 dagje, geen ellende, oorlog, doden of verdriet dat is een kleine wens toch, of vind je soms van niet? 1 dagje, dat niemand wat mankeert of overkomt Zo’n wens is toch te doen, dat moet wel bijna toch? 1 dagje maar!…

Zwanen dobberen elegant over het meer op deinend water zij bewegen chic hun hals waarbij kalmte mij berust. Moment van deinen bereikbaarheid gevangen door plotseling licht in een cocon verzegeld brengt mij innerlijke rust. Tot de horizon stroomt gebundeld stroomafwaarts de perikelen die…

De replay value van het leven is gelukkig laag. Almaar ploegen om de volgende dag het land onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn. Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien. Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal, en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel. 'Mij overkwam.' 'Geen…

deze woorden wil ik schrijven, deze woorden doen wat pijn, wij kunnen niet bij elkaar blijven, jouw familie laat jou nooit gelukkig zijn, voor jezelf kiezen is een gewoon zaak, daarin maakte ik fout op fout, mijn woorden waren te vaak raak, al liet hun mijn gezegde werkelijk koud, van jou houden is toch heel gewoon, dat respect hadden ze…

(voor Maxi Pretorius) Via Facebook volg ik jouw herstel na longkanker. Op de intieme foto's zag ik hoezeer je leed en hoe de pijn tot in jouw diepste wortels ontbrandde. Ik zie het Liefdeslicht in jouw ogen. Na een zware longtransportatie zit je nu in een rolstoel en word je door een lieve zuster rondgereden, terwijl jouw trouwe man altijd en overal…

Wat houd ik van de prille morgen Enkel de vogeltjes die fluiten Alles rustig en stil Alleen dan voel ik me geborgen Wat houd ik van de dag die nog moet beginnen Weer een donkere nacht voorbij En een zee van tijd voor mij Ik wil me heerlijk afsluiten hier vanbinnen Wat houd ik van de belofte van een nieuwe dag Ik kan opnieuw beginnen Zonder…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

de nacht is zwart de dageraad breekt aan zodra de rode zon is opgegaan schijnt door het venster ik warm mij aan het licht breek de toekomst open in een lente gedicht om te geven te ontvangen te leven…

de haard die knettert een sprookjesboek op tafel het raam dat plots kraakt ijsbloemen die vertellen in mooie aquarellen!…

Zoveel nacht En zoveel duister Vage beelden Om mij heen Ik lig hier stil Denk na en luister Minuten smelten Één voor één Onwaarschijnlijk Is de stilte Vreemde tekens Op de muur De slaap blijft weg Ik dwaal in het donker Zo verstrijkt Er weer een uur Nog steeds veel nacht Omringt door duister Nog steeds geen Dromen, slaap of rust…

Wees aardig voor elkaar snauw elkaar niet af een steek is snel geplaatst een ander beledigen is snel gedaan Behandel een ander zoals jij zelf ook benadert wil worden dat trekt de verhoudingen gelijk zodat we op hetzelfde niveau komen en we elkaar beter blijven begrijpen Stel je open voor een ander en sluit geen deuren waar je samen nog doorheen gaat…

De eerste dagen van 2018 zijn een feit gaan we de rest van het jaar voor meer liefde en verdraagzaamheid? dan ligt de keuze voor de hand zet je mond en je hart in de glimlach stand dan komt alles dik voor elkaar…

Medeplichtig aan het spel Schuldig Tot in de botten Onschuld Is van de zotten Medeplichtig Schuldig Aan verlies Vernietiging Van een stuk aarde Een ton lucht Ik ben berucht Want ik ben Medeplichtig Aan de problemen die verijzen Ik voldoe Niet aan alle eisen In het spel van het zijn In de overvloed Ik ben schuldig Aan de disharmonie…

Moge alle levende wezens overal zich veilig, gelukkig en gezond voelen en moge ze vrede vinden…

Donker december duister en zwart ook goud van een kruis op de mijter goed en heilig buiten bootjes waarop spanje kinderen serieus voor de gek krijgen als ze hun best, dan geeft Sint en zij vragen nadien serieus aan elkaar of de ander gelooft nog Instorting van dat teder geloof en wij die ons schuldig hoe voor de gek wij een…

Ik ben bijna zover dat al dat geschrijf me niets meer kan schelen, nog even en ik ben vrij van dat nare gedoe om sporen na te laten, terwijl dat nergens op slaat, want fossielen dekken de lading niet en aan nieuwe hiërogliefen hebben wij ook niets. Ik heb mijzelf nog wel het meest bedrogen met dat woordgetover en literair gespit, want als alle…

Vallen en opstaan maar wat als je niet meer kan staan je valt telkens weer je veiligheid schiet letterlijk onder je voeten vandaan Wat te doen door wat voor oorzaak ook je eigen niet meer in de hand hebt wie kan jou nog helpen in deze gordijn van rook De littekens verraden je val het lot zit niet mee veel is er te verduren herstel tree…

Elke dag is er wel wat om aan te denken of wat mee te doen wie helpt mij dat het stoplicht niet op rood staat maar op groen Maar wat dan als alles niet gaat zoals ik wil dat je lichaam je in de weg zit wie helpt mij als pijn je helemaal overheerst, je oververhit Van alles voor het oplossen het overdoen doen gaan van het probleem wie helpt…

Kijkend naar mijn eigen leven zie ik vele 'lichtpuntjes' zweven al komen deze veelal uit het niets ze betekenen altijd wél iets maar wat is het doel ervan wijst het mij op wat ik kan, of juist meer op wat te bereiken dat ik sommige dingen niet mag ontwijken maar serieus nemen moet Om te leren wat is goed en welke keuzes niet te maken…

O God, ik heb de geur der vlieren om me henen, en mijn hart - God, gij kent zijn lijden, en Ge weet hoe vaak het, schoon gelate', in pijn zijn dagen leed -, is als een appel-boom, met pralend licht omschenen, die blij zijn branken breidt, waar roze en blank verenen hun perel-kleuren in 't teer weemlend bloemen-kleed... Zo is mijn vrucht-zwaar…

Thuis in tegenslagen wie heeft dat ooit bedacht ben ik nu een bofkont dan helemaal nooit verwacht De één heeft er meer dan de ander hoe ga je er mee om bij de één heftiger dan bij de ander je bent net zo'n pion Dat alles gratis en voor niets maar ik betaal er liever voor om het nooit te krijgen nu moet ik er mee door Het vreet mij…

Herfst verblikt, verbloost verbonden nog met aan bomen:blad.... 'We hebben het gehad'... zonneschijnsel een godsgeschenk De kleur van het blad van bladeren een stille wenk van herfstmaanden nog onbesproken onvoorspelbaar de nukken van't weer De deur.... van winter op een kier?…

De zee willen zien de branding, golven het lage zonlicht dat erop spettert Maar vooral is het... het -hoorbaar-ademhalen van zee Haar gefluister en lachen haar ach en wee herkennen we niet ....onze emoties? wandelend of joggend langs de verhalende zee.…

wanneer het lichaam niet wil luisteren naar je hart en de zwaarte steevast denken doet aan smart blijf dan hopen op een wonder ook al helpt het vaak geen donder 'hoop doet leven' zelfs als vrees het leven tart…

Als kind wist ik precies hoe ik aan gratis extra snoep moest komen. Snoep, die ik normaliter niet kon betalen. Aan de Voorstraat in Kollum zat een muffig winkeltje, waar ook snoep werd verkocht. We wisten, dat één iemand van een oud echtpaar na lange tijd in de winkel verscheen. Er was dus genoeg tijd om onze binnenzakken met zakken Venco-drop…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel. We passen haar werkjes dus wat aan van grote dingen blijven liggen…

Hij buigt heet ons welkom.... de deur scharniert De rode loper voor ons uitgerold worden we gevierd? De straat nog morgenstil het terras kiert... Wij zijn de vroegste gasten de tafels zonder kaart of bloemen.…

Je huis is vol schatten en op stand. Een kamer voor jezelf. Rustige straat. Een tuin. CD. PC. Twee lapjeskatten. Een mooie baan. Kinderen: goed verstand. Aardige vrouw. Zo kun je nog wel doorgaan. Zelfs met je ouders heb je nog een band. Tijdig, omstreeks je vijfendertigste, heb je je valse ideaalstelling herkend. Nu, tien jaar later…