Alle inzendingen over overig

(tegen wil en dank) soms stokt de poëzie dan voelt het leeg van binnen niets kan ik dan beginnen hoe ik ook hoor of zie... soms stokt de poëzie dan zijn mijn woorden op niets kan ik nog verzinnen en er valt niets te winnen... soms stokt de poëzie dan raak ik buiten zinnen en sta ik op mijn kop mag ik opnieuw beginnen..?…

Als een heremietkreeft op zoek naar een schuilplaats heb ik deze woning betrokken. Hem ondoordacht ingericht; geen subtiele kleuren, meubels uit een ander leven, een koude kille vloer die warmte suggereert. Ik ben een reiziger op een station waar de tijd stilstaat, een maaltijd in een doorgeefluik. Geen tijd om achterover te hangen, voor…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

je neemt iets van gewicht zet je schouders eronder halszaak wordt hoofdzaak... blijk je toch sterker dan men had verwacht…

voor K.Schippers je hebt kijkers en zieners de kijker kijkt maar wat de ziener doet kunt u zelf misschien het beste invullen…

Leven een hard gelag soms ook een lach Dood mijn beste vriend draagbaar.…

het vuur doofde middenin het verwarde heel even losgewoeld, wat ieder te dragen had ik keek even achterom en droeg woorden weg, uit meer dan een portret we moesten gaan we moeten gaan volgend jaar omhels ik weer…

Wat zit in mijn hoofd dat in jouw hoofd zit kan het wil het zal het springen naar de overkant wees bij zinnen pak de woorden alsof ze niet eerder zijn gehoord niet eerder gesproken kom in mij kom in jou kom niet kaatsen maar verwacht de bal…

Ik had geen idee al kwam ze van elders met de ogen dicht douchen onder een filter van ontvangen als een harmonisch uitverkoren voelen van zichzelf Behalve alles opperbest spannender zonder diepgang en elke nummer volgens de regels van de rest van de wereld leek het me, dit ook alweer heerlijk om naar de zon te brullen Jonge mensen ontsnappen…

sta niet stil in deze stad waar afval lawaaiig aan de muren kleeft kijk niet naar boven in deze stad waar torenhoge titanen onbewogen neerzien op het minuscule leven dat krioelt aan hun onverzettelijke voeten van steen kijk niet vooruit in deze stad waar de morgen al voor haar ontwaken tot het verleden behoort kijk niet achterom in…

Ik ben een stuk handtastelijke zorgen in de buitenbaan en een beetje vreemd in eigen tuin. Naakt is voor mij iemand in de metro herhaaldelijk laten voelen als herontdekt worden. Mensen veranderen beetje bij beetje tot een verschraling dat ze het even niet meer weten maar dan hoor je me ook bezaaid en ze antwoordde me: "Intuïtie".…

Zakje weed griepinjectie vivisectie lekker, vies lelijk, mooi gelul in de ruimte leven in een gouden kooi lsd zwevend in de wolken laag bij de grond te hoge drempel hou even je mond een goeie sample veel covers of het Urker mannenkoor voor ieder wat wils kleintje pils of een vaas? gatenkaas en voeten die zweten hoe truffels smaken?…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

Je trekt zijn kaarten in een luwte van je leven, bij gruwel en schaduw of bij iets nieuws dat kiemt. Ik ga met pensioen in dit seizoen. Het is van verbluffende eenvoud; zo verre van bladeren die blaffen als fel iriserende sier in contreien die mysteries breien. "Het is uw onbewuste dat onfeilbaar kiest. Een kans van één, niet één op acht…

haar handen grijpen in elkaar van pijn zij is niet gewoon zij is wonderschoon zij heeft mij geraakt en mij volkomen mismaakt met haar handen van fluweel…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

Hier ruik je de stilte hij ruikt naar oude kranten opgestapeld in de hoek van de kamer de stilte is oud je kan de ouderdom proeven het heeft de smaak van vochtig karton je volgt zijn weg vertrouwd.…

Als ik nu zou ophouden met bestaan Zou ik dan zeggen, heel cliché Ik heb mijn best hier op aarde gedaan Of heb ik er toch geen vrede mee Zou ik zeggen: Mijn leven is volbracht Me neerleggen bij dit moment Of zou ik toch hebben gedacht Dat ik het echte leven niet heb gekend Zou ik überhaupt afscheid kunnen nemen Van de mensen om wie ik zoveel…

de meeste van mijn gedichten schrijf ik louter voor mezelf voor eigen gebruik mits in de juiste dosering zal het me goed doen natuurlijk staat het ieder vrij mijn gedichten tot zich te nemen zie het als allemansrecht niets moet maar alles mag laten we afspreken dat wanneer mijn versjes je zoveel doen dat je er zienderogen van opknapt…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

op het scherpst van de taal sneuvelen woorden als bij een schipbreuk... de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt ook nog goed voor een glimlach…

Wilde regens, woeste winden zij verduisteren heel mijn pad Ik ga. Kan de weg niet vinden in deze steenhoop van de stad Kille druppels, koele monden kussen trachten steun te geven Ik wil de weg die ik ooit vond maar die weg lijkt afgedreven Harteloze winden, kille stenen geen die door dit somber gaat Ik moet door, volg mijn benen geen…

Als ik u wat vragen mag Wat zou u willen zijn? Wat wilt u gaan bereiken en Houdt u nog steeds van mij? Schrijft u weleens boeken Of heeft u wel eens spijt? Ik voel een koud en klein verlangen Om juist nu bij u te zijn En te knuffelen en haten Onze hoofden zonder doel Waarom heeft u mij verlaten? Ik ben een bijster gitzwart doek Gevonden…

Dromen die uiteenvallen door de wind Die in ieders leven ontstaan Stormen, orkanen vernietigen de droom De droom die vervaagd in je denken De droom van anderen veroordeelt Door niet gehaalde dromen van jezelf Meegenomen door de wind der tijden Zoek geraakt achter bergen van opgehoopte hoop Zelfs als de wind slaapt verwaaid de droom Want dromen…

blote voeten verzonken in de aarde miniem contact het ego voorbij vingertoppen leiden een eigen leven in een dans zonder hoofd groene heuvels tekenen zich af achter gesloten ogen op een onbekende wijs een plotse reis dient zich aan het grote genieten van de steppe mannen en vrouwen in vertrouwde felle kleuren trekken langzaam…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

Je zit in mijn hoofd, in mijn handen, in mijn haar je stuurt mijn geest naar plaatsen waar ik lang niet meer ben geweest ik ben dan weer in Berlijn dan weer in het Louvre in Parijs jij brengt me overal op je reis en sinds jij mij beheerst verschijnt er iedere dag een geheimzinnige glimlach op dat gezicht in de spiegel dat ik niet meer…

In mijn droomwereld gebeuren vreemde dingen zo kleuren bloemen de sneeuw zo zingt een rat de aria van de eeuw mijn droomwereld is niet dor of stil gaat daar de zon onder dan kleurt de horizon purper en hoor ik ergens in de verte een muziekbak vol violen die als vanzelf een stuk van Verdi spelen als ik wakker word staat de radio aan.…

Er vloeit niets meer uit mijn kop en daardoor zit er niets anders op dan te roepen STOP! ik ben dus een leeghoofd had mijn moeder toch gelijk.…

Ik ben een tussen velen Ik ben alleen tussen tientallen Ik zie vele om me heen Maar ik zie niemand die ik ken Ik stap er naast en kijk Hoe de massa zich vergaapt Ik ben wie ik ben Ik zie wat ik zie Alleen op de wereld Met vele die eenzaam zijn Ze rennen langs me heen Ik zeg iets maar.. Ik sta stil tussen vele Ik sluit mijn ogen En doe…