Alle inzendingen over filosofie

Zachte langzame stroom van lucht of water onzichtbaar onhoorbaar ontastbaar aan ons voorbij teken van vergankelijkheid schuivend in cirkels wijzend de toekomst in eenheid van tellen vragend om aandacht voor komend geslacht waarschuwend zwijgzaam wij gaan jij blijft bestaan.…

Heb zee van mijn hart in gedachten gesloten in woorden van branding als tijden van eb en vloed over vlakte de kim begroet deinend in regelmatig ritme weer en wind brengen beide roep naar de toekomst aan als slanke witte vogels die zweven over de golven nader komen om te rusten daarna ook weer verder gaan.…

Zonnegloed Er is een ijzig zwijgen diep vanuit de oude aarde, haar stem verwildert en doorboort. Door haar angst is de mens gebonden en lopen slechts de vogels door haar rood. Gevangen door grenzen, en niemand die het ziet zonder oever en gewicht; overweldigend vergezicht! Hoge klimmers, gekroonde bossen, bloesemwangen. Maar ik beween…

Zo prachtig in je eenzaamheid weerspiegel je alle werelden. En in je vrije val spat je uiteen in zoveel meer. In vertraging zie ik wat is, de eindigheid van de kosmos. Eeuwigheid is het tij, snelheid de vloed. En ik, wie ben ik, dat ik mag zien in vertraging? Eb ik weg in die grote zee als een traan? Maar ik, ik zie toch die ene…

Het blinkend schip koerst op de gaten van elke toren, doorploegt het land met haar roer. Eén ruggengraat is nooit gebroken aan het dode hout in het hete vuur. Wijze voeten konden niet meer lopen, ze lopen langs de verborgen bunkers met ijzers in het vuur. Een tafel staat in het midden met vele flessen wijn. De stoelen staan te wachten, wachten…

Nog sluimert melancholie in haar nevelbed of romantiek hult zich in dwarrelende winterpret De donkerte staakt zijn verzet tegen plaagstootjes van licht en aarzelend tovert de wereld zich een nieuw gezicht…

De muur Enkele woorden vluchtigheid op deze, prachtige, gedichten-site komen al snel weer in vergetelheid. Na de werkelijk is het moeilijk dromen. Hoog te zweven met de staart tussen de benen is natuurlijk mijn probleem. Met de hand al op de knop mijzelf dan toch wakker gekust? Herbezinning! Oh lieve Sofia, ik een kabouter fileerder…

Heelheid Helemaal hier te leven, aards en vol met glans, ontwrichting weinig beleden geeft scheuren in mijn hand. Gesloten is mijn wereld zo lang dat duurt, echter diep van binnen breekt een muur... Zichtbaarheid is niet de maat; liefde is een naam! Door ontwrichting heen schijnt een licht, warm en zacht. Tijd wordt overwonnen en sterven…

TOEKOMST In zijn toekomst gaat ieder individu dood. HEDEN In zijn heden verstrooit ieder individu zijn leven. VERLEDEN In zijn verleden vragen heden en toekomst om leven.…

In den beginne was het woord, Springbron tezaam met wichelroede, En nu nog duurt dat wonder voort Van klankgeworden zielsvermoeden. Laatst liep ik langs een lentewei; Een vogel floot, het ooilam blaatte, Zijn liefdesboodschap zong de bij, Wijl 't water in zich zelven praatte. Luid riep met zuivre mensenstem Een kind, dat als de leeuwrik…

We zijn ontgrensd voor altijd meer en altijd verder – niets dat ons totaal en levenslang voldoet. Geen mens, geen ding kan ons ten diepste laven. Het zijn in ons doet steeds opnieuw de grenzen breken – vaag voelen wij de wekroep die niet enkel hier en nu gelenigd wordt. We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van…

Want alles is gegevenheid, een vinden van de zin, in vrijheid die ’t bestaande laat bestaan en open komt voor meer dan cijfers, redenen en resultaten, weten en nuttigheid; die enkel vindt het zijn. Is transcendentie dan niet vreemd, niet van een andere wereld? Laat toch maar geduldig zoeken de poort zijn naar dit licht, dit onverhoeds…

Soms wat langer soms maar even maar altijd dragen we wel iets mee iets van het verleden iets van het heden en soms zelfs iets van de toekomst in koffers en tassen maar veelal in rugzakken grote, kleine en mini de rugzak van je leven kies dan vooral een rugzak van Van Os verrassend, veelzijdig en duurzaam zoals het leven een rugzak…

hoe komen toch die struikelstenen in mijn leven? negeren helpt niet tot ik ze oppak hun structuur doorgrond als ik niet opmerk wat voor mijn voet ligt val ik er over pas na duizend keer herken ik nu mijn eigen maaksels…

Boogschutter met bliksempijlen Schiet asjeblieft dat kreng uit mijn kop Zwevend lichaam Geest van as Ik wil de eeuwigheid Vroom en vergeven Ik wil de wijn smaken Tot het einde der dagen De adem ruiken De levenskracht voelen De engelen horen De goden zien Ja, ik wil de onvergankelijkheid Maar ik hoef er niet bij te zijn Zwevend…

De stem van de zee golf over golf over golf bedolven onder iedere golf het geluid waait weg het is het schrapen van het zand langs de randen van het strand deze raakt kant noch wal in de onmetelijke zee deed hij even mee een meeuw klapwiekt weg…

Ik heb zo vaak mijn eigen eind bedacht dat het niet langer onverhoeds kan komen. Het moet wel zijn zoals ik het voorzag; de angstige uren in de nacht zullen ten langen leste lonen voor wie beseft dat van alle gedachten die ooit werden gedacht die aan de dood behoorden tot de meest gewone. ----------------------- uit: 'Wasdom', 2011…

tussen wieg en graf spelen dromen in de golfslagen van dagen vandaag in de nacht heeft de hemel de aarde tot stilte gemaand de maankracht heeft haar gekust in de helderheid van haar ziel sterren braken los glanszacht in serene stilheid in de nerven van het nieuwe leven waarin het verlangen zich schetst uit de poriën van nieuwe fundamenten…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Bij de bezegeling van de koop, werd de hand fijn gedrukt men vergat echter, dat de tekening net zo belangrijk was, ondanks dat men vroeger zei: dat een man’ s handdruk evenzeer telde als zijn tekening!…

hier de stroom daar het gras ik kijk erop zie nog eens donker water verdorde halmen boven de lucht daarin zijn wolken vogels vliegen ook schouw andermaal donderwolken legen bloedzuigers vallen sta ik wel en kijk aan? subtiele veranderingen anders de wereld……

Mijn naam in vergankelijkheid gehuld, iets in mij blijft mysterieus onvervuld, wie ben ik, met een eigentijds bestaan, een doordrongen gevoel van teruggaan. Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken als sierraden om vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de avondzon…

Ik dank u van harte voor de gelukwensen ik ben u zeer erkentelijk voor de lieve woorden ik was de wanhoop nabij, u gaf me weer moed ik ben overtuigd van uw goede bedoelingen ik ben blij u weer ontmoet te hebben ik was verbijsterd, maar u sprak opbeurende woorden ik ben u dankbaar voor alle hulp, die u mij bood ik zal nooit vergeten hoe u mij…

de zon teerde in speelde haar laatste stralen in schaarse sporen van verleden tijd aarde abrupt in gebaar van gaan oog in oog staan met het onzichtbare overal zingt het oordovend in laatste onzuivere tonen in de oorsprong van dit alles is de aarde in een grote gedachte waarin de tijd de schepping ontmanteld…

Langzaam komen gedachten tot woorden schrijven handen de zin van het leven geven zielen hun geaardheid weer willen harten zich ontdoen van lasten ogen vragen om begrip en liefde langzaam stijgt de sfeer van eenheid naar een doel waar het brein om vraagt uit de woorden die het hart verlaten gewogen in de gedachten tot een zin uit ogen die…

Kan ik nooit navertellen Waarover droom ik toch? Droom ik over een betere wereld misschien wel een ideale wist ik het maar droom ik over liefde van vroeger of van nu zijn mijn dromen optimistisch of juist niet droom ik over mijn verleden over mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen wist ik het maar toch droom ik al van kind af aan zit er…

Tijden nemen mij mee in hun stroom zacht laat ik me drijven tussen oeverloos lijden en stroomversnellingen van feest gestaag glijden de oevers mij onttrekkend aan het oog der vogels die azen op mijn hart langs water dat mijn brein ontwart en aan het eind der stroom beland in eindeloze zee vermenigvuldigd met gelijken dansen wij verheugd…

De schoonheid van het broodmandje! De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op, de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten. Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft. de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen. Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal…