Netgedichten

netgedicht (nr. 44.334):

ALEXANDRE JOLLIEN (3)

Soms blijf ik middagen in bed
En houd dan op met te bestaan
Ik oefen me dan in vergaan
Beroof mezelf van leed en pret

Bemerk dat ik het redelijk red
Om los te laten lach en traan
Dat ik me er doorheen zal slaan
Wat u Dood ook aan zuurs voorzet

Door u met een been in het graf
De ziel met angsten vastgepind
Doet u de mensheid veel verdriet

U pakte velen van mij af
U voert een soort van schrikbewind
U neemt en steelt maar, ik geniet